×

Recensie

Pop

17 januari 2013

Pet Shop Boys

Elysium

Geschreven door: Edgar Kruize

Uitgebracht door: EMI

Elysium Pet Shop Boys Pop 4 Pet Shop Boys – Elysium Written in Music https://writteninmusic.com

Soms blijft er in de stapels te recenseren ‘nieuwe’ cd’s wel eens iets liggen. Te lang. Zoals Elysium, van Pet Shop Boys, dat reeds in september vorig jaar uitkwam. Vrijwel geruisloos op de markt gebracht. In ons land tenminste. En om een of andere reden komt het album op de WrittenInMusic.com burelen ook nu pas bovendrijven, nu het stof over 2012 is gaan liggen. Vandaar alsnog een recensie, want het is een alleraardigst album van de heren, dat ondanks de zomerse zee op de cover eigenlijk wel heel erg goed past bij het weertype van nu.

Onderkoeld. Dat is de beste omschrijving van dit elfde studioalbum van Neil Tennant en Chris Lowe onder de Pet Shop Boys vlag. En laten we eerlijk zijn, zo horen we de band het liefst. Tekstueel laverend tussen spijt en hoop, muzikaal zo kil en donker als nachtvorst. Zelfs als het synthpopduo zich aan wat ‘vrolijker’ materiaal waagt (het ferme en opruiende Winner, of de voetjes van de vloer track A Face Like That) zit er nog iets van afstand in. Alsof de heren een stapje terug doen en het album als een reflectie op hun carrière zien. Waar staan we, wat heeft onze muziek ons gebracht… Het wordt nergens expliciet uitgesproken, maar Elysium is als een mijmerende bejaarde die met gemengde gevoelens terugkijkt op zijn of haar leven. Niet dat het direct muziek voor achter de geraniums oplevert, maar toch. Als dit het laatste album van Pet Shop Boys zou zijn, is het een mooi slotakkoord.

De albumnaam Elysium slaat op de mythische plek uit de Romeinse oudheid, het hiernamaals zo je wil. De plek waar ‘gelukzaligen vertoefden’. Wij zouden het ‘het paradijs’ noemen. Het eind van de rit dus. En vanuit dat oogpunt beluister je de tracks ook in een heel ander licht. Neem nu zo’n nummer als Your Early Stuff. Naar verluid opgetekend uit opmerkingen van taxichauffeurs, maar het is wederom die terugblik op het werk dat Pet Shop Boys de afgelopen drie decennia heeft geleverd. Of tenminste, het kan zo worden opgevat. Met de kenmerkende ironie en dikke knipoog naar zichzelf. Dat kan je wel aan onderkoelde voorman Tennant overlaten. In afsluiter Requiem In Denim And Leopardskin bezingt Pet Shop Boys het einde van de popmuziek zoals we ‘m gekend hebben, zo lijkt het. ‘Ozzy’s last collection/ and Bieber’s closing sale / A little more rouge on powdered cheeks / But the base is pale’. Ook hiervoor geldt weer dat die tekst in januari 2013, als in Engeland de laatste muziekwinkelketens aan het omvallen zijn, actueler is dan in september 2012 toen deze voor het eerst werd gehoord.

Komt hiermee ook Pet Shop Boys ten einde? De tijd zal het leren en het is te hopen van niet. Want Neil Tennant en Chris Lowe zijn niet alleen enorm invloedrijk geweest (als componistenduo horen ze echt in het klassieke rijtje Lennon/McCartney, Morrissey/Marr, Jagger/ Richards en Andersson/Ulvaeus thuis), ze laten hoen dat ze nog altijd innovatief zijn en in ieder geval geen zetten uit het verleden klakkeloos herhalen. Elysium is daardoor in ieder geval een prima werkstuk, dat wel wat meer de tijd nodig heeft om volledig tot wasdom te komen dan ‘the early stuff’. Zeker tracks als Memory Of The Future en Breathing Space komen pas na langere tijd vanuit de oorschelpen in de buurt van de hartstreek gekropen. Maar daar is vervolgens ook wel een permanent kamertje voor ze weggelegd. Mocht dit daadwerkelijk een afsluitend hoofdstuk blijken, galmt het de slottrack machtig mooi na:

This is our last chance for goodbye
Let the music begin
Shining and soaring like a requiem
In denim and leopardskin



  1. Leaving
  2. Invisible
  3. Winner
  4. Your Early Stuff
  5. A Face Like That
  6. Breathing Space
  7. Ego Music
  8. Hold On
  9. Give It A Go
  10. Memory Of The Future
  11. Everything Means Something
  12. Requiem In Denim And Leopardskin