De muziek van Leonard Cohen laat zich maar moeilijk in een hokje stoppen. Hij heeft zijn eigen muzikale universum geschapen en is – triljoenen covers van zijn werk ten spijt – de enige die daarin weet te opereren. Al decennia lang.

Op Old Ideas gaat hij dan ook weer al fluisterend, zuchtend en brommend zijn eigen gangetje. Het album is over een langere periode opgenomen met producenten Patrick Leonard, Anjani Thomas, Ed Sanders en Dino Soldo en bevat bijdragen van Dana Glover, Sharon Robinson, The Webb Sisters en Jennifer Warnes. Een periode waarin hij op meerdere wereldtournees was om een door wanmanagement (je kan het ook oplichting noemen) verdwenen oudedagsvoorziening bij elkaar te sprokkelen. Dat ‘optreden voor geld’  klinkt wrang, maar het zorgde ook dat Cohen creatief weer ontvlamde en de shows gelden als de beste die hij ooit gaf. Dat is een van de redenen dat het album wellicht meer bevlogen klinkt dan het toch al niet misse Dear Heather uit 2004.

Het werk op Old Ideas kwam (deels) tijdens die wereldwijd jubelend ontvangen tournees tot stand. Dat maakt dat liedjes als The Darkness en Lullaby al in live versies bekend waren. Maar het overgrote deel van de tien nummers is nieuw. De tien poëtische nummers sluiten thematisch naadloos aan op Cohens vroegste en meest legendarische werk. Met één inhoudelijk verschil. In de loop der jaren heeft de fluisterende brombeer bij zichzelf bemerkt dat zijn ideeën over liefde, seks, dood en verlies met de jaren milder zijn geworden. Waar zijn vroegere werk vaak meer bijtend van aard was, toont Cohen op zijn twaalfde studio album meer begrip voor menselijk handelen en brengt hij nuance in de teksten aan.

Dat laatste is de rijkdom die ouder worden met zich meebrengt, maar die ouderdom komt ook met gebreken. Cohens meest legendarische werk is inhoudelijk vergelijkbaar, maar klinkt ontegenzeggelijk anders omdat hij er daadwerkelijk op zingt.  De laatste decennia onderscheidt hij zich met zijn  fluisterende stemgeluid, waarmee hij de teksten over leven en dood meer declameert dan daadwerkelijk zingt. Met zijn 77 jaar is Cohen natuurlijk niet meer zo piep, dus de stembanden hoeven ook niet zo soepel meer te zijn. Het heeft zelfs een eigen karakter, die donkerbruine bromstem. Maar meer dan ooit leunt Cohen op Old Ideas op de begeleiding om de liedjes af te maken. Zingen doet hij vrijwel niet meer, hij mompelt, fluistert en declameert, als een poëet – wat hij in feite natuurlijk ook gewoon op de eerste plaats is – die voorleest uit eigen werk. Hoe hypnotiserend ook, na verloop van tijd begin je toch te realiseren dat de echte kracht van het werk niet zozeer in die voordracht ligt, maar in de sfeervolle koortjes en de prachtige arrangementen die als stevige steunpilaren de liedjes en dus ook het volledige album overeind houden.

Old Ideas:

1. Going Home
2. Amen
3. Show Me the Place
4. The Darkness
5. Anyhow
6. Crazy to Love You
7. Come Healing
8. Banjo
9. Lullaby
10. Different Sides