×

Artikel

29 januari 2019

Eurythmics

Eurythmics: Het einde van een wereldband

Geschreven door: Edgar Kruize

Label: RCA Records

Varend op het succes van Revenge schiet Eurythmics het staartje van de jaren tachtig in. De band neemt amper rust en heeft een tomeloos werkethos. Als ze zelf niet aan het opnemen (of optreden) zijn, zit Dave Stewart in de studio met anderen. Zo werkt hij onder meer aan albums van Tom Petty and the Heartbreakers (Southern Accents), Feargal Sharkey (A Good Heart), Bob Geldof (Deep In The Heart of Nowhere) en Mick Jagger (Primitive Cool). Annie Lennox komt net uit een scheiding rollen in 1986/1987 en dat zorgt ervoor dat haar teksten op het volgende album Savage eigenlijk precies zo zijn als de titel aangeeft.

Savage is een curieus album in de Eurythmics-catalogus. Lennox claimt dat voorganger Revenge meer een Stewart-album is en Savage veel meer van haar is. Niet alleen tekstueel, maar ook muzikaal. De kille, koude synths en de bijtende lyriek zorgen voor een plaat die maar wisselend ontvangen wordt, maar inmiddels door velen als een hoogtepunt in het bandoeuvre wordt gezien. Wat het Savage-project uniek maakt, is dat alle nummers van een video worden voorzien en daarmee verlegt de band grenzen. Het concept ‘video album’ is niet nieuw. In 1979 heeft Blondie al eens een videoband op de markt gebracht waarop video’s staan bij alle nummers van het Eat To The Beat album. Een jaar eerder had Olivia Newton John al alle tracks van haar Totally Hot-album van een clipje voorzien. Maar wat Eurythmics deed op de Savage-video is de boel aaneensmeden tot een breder verhaal. Dat was baanbrekend in die tijd.

De video is overigens geïnspireerd door het pionierswerk van Blondie. Lennox is fan. De VHS stamt uit 1988 en verscheen dus ruim een jaar na de release van het album. Een reden om deze uit te brengen was dat de band geen zin had om zo snel na de Revenge-tournee weer op pad te gaan. Maar Lennox had ook een artistieke visie voor ogen en laat een door haar gespeelde ingedutte huisvrouw transformeren tot blonde vamp die haar leven in nachtclubs slijt. Maar ook die transformatie brengt niet het geluk waar ze naar op zoek is. Dave Stewart duikt slechts een enkele maal op in de voornamelijk door Sophie Muller geregisseerde muziekfilm. Het is Lennox die hier de kar trekt en dat is haar kennelijk goed bevallen. Samen met Muller maakt ze enkele jaren later een soortgelijke videocollectie bij haar solodebuut.

Tussendoor wordt Muller ook nog aan het werk gehouden, want de initiële zwanenzang van Eurythmics, We Too Are One, wordt gevolgd door een uitgebreide wereldtournee en beelden daarvan verschijnen – versneden met de videoclips van de We Too Are One tracks – op een door Muller geregisseerde videoband. We Too Are One is een commercieel succes in Europa (in de Verenigde Staten slaat het niet aan), maar inhoudelijk laat het een band horen die op de laatste benen hobbelt. Naar buiten toe is Eurythmics een hecht duo, intern rommelt het aan alle kanten en drijven Dave Stewart en Annie Lennox steeds verder uiteen. De ‘pauze’ die in 1990 na de afronding van de We Too Are One wereldtournee (die in september 1989 Rotterdam aandoet) wordt ingelast lijkt een logische. De band heeft sinds het debuut vrijwel ieder jaar nieuw werk uitgebracht en veel opgetreden.

https://www.youtube.com/watch?v=pHJCt_dqr4c

De achterliggende gedachte blijkt echter serieuzer, de twee hebben echt even geen zin meer in elkaar. Stewart legt zich toe op soundtrackwerk en scoort samen met Candy Dulfer een grote hit (Lily Was Here uit de film De Kassière). Lennox heeft inmiddels een nieuwe liefde gevonden en stort zich op het gezinsleven. In het gat dat valt wordt de verzamelaar Greatest Hits uitgebracht, een ‘all killer no filler’ compilatie, die een immens commercieel succes wordt. Rond die tijd wordt het duidelijk dat de band waarschijnlijk voorbij is. Stewart brengt werk uit met zijn Spiritual Cowboys, Lennox debuteert solo met haar album Why en gedurende het gros van de jaren negentig spreken Stewart en Lennox elkaar niet meer. Eurythmics wordt echter nooit officieel ten grave gedragen en een reünie blijft in de lucht hangen…