Het Duitse platenlabel ACT bestaat dit jaar exact 20 jaar. Een mooie reden om eens wat dieper in het label te duiken en de muziek die ze over de jaren hebben uitgebracht. Wij togen naar Berlijn om daar te praten met de oprichter Siegfried ‘Siggi’ Loch.

We ontmoetten Loch in zijn fraaie kantoor midden in een bosrijke buurt van Berlijn, sinds een aantal jaren de nieuwe plaats na jarenlang in München gebivakkeerd te hebben. ’De platenindustrie heeft altijd voor een groot gedeelte in München gezeten en aangezien ik de jaren voordat ik ACT oprichtte bij andere platenlabels heb gewerkt was een nieuw label starten vanuit het zuiden van Duitsland een prima optie. Een aantal jaren geleden vond ik de sfeer in het zuiden echter beklemmend worden, weinig opwindend meer. De verhuizing naar Berlijn heeft me duidelijk goed gedaan en het label ook!’.

ACT begon 20 jaar geleden als een frisse start van Loch. ‘Ik heb vanaf zolang ik me kan heugen in de muziekindustrie gewerkt. Opgeklommen op de ouderwetse manier van verkoper naar directeur, via verschillende platenlabels. En steeds met een fantastisch salaris. De jaren 70 en 80 waren voor de muziekindustrie, vooral met de opkomst van de CD gouden jaren en je kon er heel veel geld in verdienen. In mijn laatste positie als managing director van Warner Music International was dat niet anders, maar ik zag mijn aandacht en interesse in wat ik aan het doen was verslappen. Zag de uitdaging niet echt meer maar voelde wel dat ik in de bloei van mijn leven was. Verandering werd dus een essentie (..lacht..). Daarnaast miste ik het proces van een album maken. Samen met artiesten de studio in en een album opnemen zoals ik in de jaren 60 en 70 veel meer deed. Het afscheid bij Warner viel bij veel mensen heel slecht. Ze vonden het echt bizar dat ik zo’n goede baan opzegde en dan maar zelf een platenlabel ging beginnen met zoveel risico’s, maar mijn besluit stond vast. Ik maakte mijn eerste plannen, in de spaarzame vrije tijd, terwijl ik nog bij Warner werkte en noemde mijn platenlabel ACT, zoals ik deze naam reeds in 1962 had bedacht. Juist het idee om weer verder van de businesskant van de muziek-business af te staan en zelf met artiesten aan de slag te gaan, ze te enthousiasmeren en tot grote muzikale hoogten op te stuwen, was mijn reden met ACT te beginnen. Daarnaast het verlangen om met een label met een brede jazz interpretatie, zoals mijn eigen platenkast, een breed publiek te bereiken met de mooist denkbare muziek’.

Een prestigieus platenlabel beginnen in een financieel afzwakkende markt klinkt nu niet bepaald als een briljant idee. ‘Je bent niet de enige die zo denkt maar begin jaren 90 lag de business er nog niet zo voor als nu. Er lagen nog heel veel mogelijkheden. Natuurlijk hielp het dat ik heel veel contacten had opgedaan. Mijn eerste geld, eigenlijk de financiële basis, voor ACT ontstond toen de distributiedeal die ik had gemaakt met Warner (ze wilden me echt niet laten gaan) in rook opging. Er was een grootste deal op handen tussen Polygram en Warner en toen die uiteindelijk toch niet doorging kwam er een nieuwe directeur die mijn nieuwe label niet interessant genoeg vond. Waarschijnlijk, de business zit vol vrienden en zogenaamde vriendjes, omdat hij mij, als oud directeur,  dichtbij niet oké vond (..lacht..). Er werd wel netjes een afkoopsom betaald, die zo goed bleek te zijn dat we een hoop albums daarvoor konden maken en dus ACT een mooie start konden geven. Dat zou nu nooit meer zo kunnen’.

ACT is niet bepaald op een bepaalde stijl te pakken. Het stuitert heerlijk door elkaar heen, zo lijkt het. ‘Natuurlijk hebben we met ACT. wel een filosofie maar die is niet zo duidelijk omlijnd als bijvoorbeeld ECM. Mijn muziekinteresse en ervaring is de basis voor datgene wat we met ACT doen. Naast het uitbrengen van spannende muzikale collaboraties, zoals Jazzpana* (ons eerste ACT-album) en bijvoorbeeld Europeana*, brengen we dan ook weer toegankelijker albums uit van de Funk Unit van Nils Landgren of juist de gezongen jazz van Youn Sun Nah. En in ieder land scoren we dan met andere artiesten weer goed. Sun Nah is bijvoorbeeld in Frankrijk heel groot en verkoopt daar zoveel albums dat ze al goud en platina verkoop heeft gehaald. Naast het grote succes wat me met Nils hebben is zonder twijfel het succes van e.s.t. buitengewoon geweest. Het heeft ons als interessant platenlabel buitengewoon op de kaart gezet. Toen ik Esbjörn Svensson voor het eerst zag optreden wist ik dat ik hem en zijn trio voor ACT wilde tekenen maar verwachtte dat er veel meer kapers op de kust waren. Het talent spatte gewoon van die man af. Eigenlijk pas bij onze eerste e.s.t. release From Gagarin’s Point Of View (1999) ontdekte ik dat ik de juiste man op het juist moment was geweest. Echt ieder belangrijk jazzlabel wilde hem toen gelijk hebben maar Esbjörn beloonde mijn daadkracht vanaf het eerste moment en bleef trouw aan ACT. In de jaren die volgden bouwden ze en indrukwekkend oeuvre en tegelijkertijd een zeer snel groeiende fan-base op. Ik kan je vertellen dat de dag waarop ik hoorde dat hij was overleden met dat rare duikongeluk de dag was waarop ik het liefste met ACT was gestopt. Esbjörn’s dood kwam zo hard aan dat ik me lange tijd niet kon motiveren en slecht geconcentreerd was. Zeker niet alleen voor ACT. maar zeker ook voor de jazz in het algemeen was zijn dood een zwaar verlies. Er had nog zoveel moois kunnen gebeuren….

https://www.youtube.com/watch?v=WFHCILVbR48