×

Nieuws

03 februari 2019

Yngwie Malmsteen brengt een ode aan de ‘blues’

Geschreven door: Richard Verbrugge

Label: Mascot

De Zweedse gitaarvirtuoos kreeg begin jaren tachtig wereldwijde bekendheid door zijn baanbrekende capriolen op het debuut van Steeler, Alcatrazz en met zijn eigen band Rising Force. Na een vijftal albums kroop de klad er enigszins in. Soleren kon en kan nog steeds hij als de beste, maar de composities gingen toch wel op elkaar lijken. Tot de eeuwwisseling lukte het Yngwie om boeiende albums uit te brengen. De bezetting van zijn band wisselde daarbij geregeld omdat Yngwie een nogal eigenzinnig persoon is (to put it mildly, zoals de Engelsen zo mooi zeggen).

Zijn productie nam in de 21e eeuw gestaag af, zowel in kwantiteit als in kwaliteit want meneer Malmsteen kreeg het onzalige idee om zelf zijn albums te gaan produceren en ook nog eens de microfoon ter hand te nemen. Zijn laatste albums Spellbound (2012) en World Of Fire (2016) konden dan ook weinig potten breken.

Plotsklaps was er het nieuws dat Yngwie voor het Nederlandse label Mascot een album met bluesklassiekers heeft opgenomen. Bij de term blues denkt menigeen natuurlijk aan BB King, Howling Wolf, Muddy Waters en tal van andere zwarte gitaristen. Malmsteen denkt daar anders over en brengt een ode aan o.a. Jimi Hendrix, The Beatles, Rolling Stones, Eric Clapton en Deep Purple. Zijn tribute album heet Blue Lightning en verschijnt op 29 maart en de eerste single is gisteren vrijgegeven en kun je hieronder beluisteren. De bijbehorende beelden tonen Malmsteen’s imposante gitaar- en Ferrari collectie.

In 1996 bracht Yngwie ook een tribute album uit onder de naam Inspiration. Die plaat is nog altijd zeer de moeite waard onder meer door een geweldige cover van The Sails of Charon, zijn ode aan Scorpions gitarist Uli Roth en een cover van In The Dead Of Night van progband UK waarop Yngwie de toch niet bepaalde misselijke solo van Allan Holdsworth overtreft. Op dat album stond ook een cover van Deep Purple’s Demon’s Eye, een nummer dat we warempel ook op Blue Lightning aantreffen. We zijn naar de beweegreden daarachter.

Malmsteen over de keuze voor een tribute album: “I have always played around with old songs, both live and also in the studio. I did a similar album called ‘Inspiration’ a while ago (1996), and it was Mascot who came to me and suggested I do a blues record. Now, I grew up in a classically trained family, and people know me for playing in what is called a neo-classical style. But when I got a guitar for my fifth birthday, what I would try to emulate were John Mayall & The Bluesbreakers — I would jam along to what they did on record with Eric Clapton. That’s something people don’t realize about me — I do have a strong interest in the blues. So, when Mascot came to me with the suggestion of doing an album of songs in this style, it didn’t faze me at all. In fact, it seemed so natural. There were songs that were immediately clear I wanted to do. These were the likes of ‘Purple Haze’ and ‘Smoke On The Water’ which I have been playing since I was a kid. But then I also went for something like ‘While My Guitar Gently Weeps’ which I wasn’t sure I could do. In this case, it was about trial and error. I am delighted that I was able to do justice to the original.”

Voor de liefhebbers: de vinylversie en de deluxe cd versie hebben twee nummers meer.