Waarom je Brussel Jazz Festival nooit mag laten schieten (1)
Er zijn ontzettend veel redenen, eigenlijk teveel om op te noemen, om elk jaar begin januari naar het Brusselse Flagey af te reizen om daar 10 dagen lang met Brussels Jazz Festival in uitdagende jazz te duiken. Ten eerste omdat de programmering elk jaar weer verrassend en uiteindelijk geweldig is, ten tweede omdat Flagey een ideale, misschien wel de meest ideale, locatie is om een jazzfestival te organiseren.
De komende editie heeft een feestelijke toon vanwege de tiende keer dat het in deze vorm in Flagey plaatsvindt en heeft donderdagavond 9 januari als startdatum en zal op zaterdagavond 19 januari een feestelijk en dansrijk einde vinden. Met alleen al de geweldige Bram de Looze als Artist in Residence en tal van prachtige internationale jazznamen op het programma zal ook deze editie een onvergetelijke worden.
Vers het nieuwe jaar in duiken wij de komende dagen alvast vol in Brussel Jazz Festival om ten eerste het fraaie verleden te vieren om vervolgens de editie van dit jaar goed door te lichten. Het eerste deel blikken we terug op alle edities waar we onderdeel van waren.
Onze kennismaking met het festival ontstond met een uitnodiging voor de editie van 2017, een editie waar we gelijk de volle 10 dagen op verbleven. Het programma had een aftrap met Roy Hargrove (wat later het laatste optreden bleek wat ik van hem zou zien) en de dagen daarna verzilverden drummers Mark Guiliana en Makaya McCraven met hun bands en ook trompettist Avishai Cohen hun reputatie als opkomende jazzsterren en was het fascinerend goede Drifter (belachelijk dat zij nooit een tweede album maakten) een energieke uitschieter.
Het jaar daarop bevatte diezelfde fraaie set-up, nu met legende Archie Shepp als festival-opener (helaas de laatste keer dat ik hem zag) en een hoop ontdek-talent in de ‘kleine’ zaal die al snel naar de grote zaal zouden doorgroeien. Want zowel de destijds geldende aanwas van Britse jazz als die van het eigen Vlaamse werden steeds weer uitstekend geplaatst op het festival neergezet. Met onverwachte opkomende namen al verrassend snel in die grote zaal ook.
De lijst van fijne jazznamen die het festival de afgelopen jaren aandeden is oneindig en overweldigend. Van STUFF. naar Uri Caine, van The Comet Is Coming naar LabTrio, van alles van de mannen van Granvat naar Nubya Garcia en Maisha naar de prachtklanken van het Tania Giannoulli Trio en Speakers Corner Collective om er maar een paar te noemen. En dan moeten we vooral ook fantastische optredens van Portico Quartet, Dans Dans, Donder en Black Flower niet vergeten.
En dat prachtige kerkoptreden (volledig in rood verlicht) van Kit Downes en Tom Challenger, het AiRschap van Antoine Pierre, natuurlijk die van de veel te vroeg overleden Jaimie Branch, de immer imposante Jeff Parker, de adembenemende Melanie deBiasio en de heerlijke set van Alabaster DePlume. En ach, ach, ach wat was er een hoop meer en wat komen er weer veel herinneringen op..
De kracht van Brussels Jazz Festival zit zonder twijfel ook in de opzet van de zalen. Het avondprogramma begint steevast in de ‘kleine’ Studio 4 beneden met een ontdek-act waarna daarna een meer gevestigd muzikant/band de grote Studio 1 bovenzaal aandoet. Waarna we de avond in de gezellige lobbyruimte eindigen, waarbij de muziek zowel uitdagend en opwindend als dansbaar is.
Bovenop de ontwikkelingen die in jazzland plaatsvinden heeft programmeur Maarten van Rousselt over de jaren een geweldig festival neergezet. Al tien jaar lang met een programma dat zowel avontuurlijk als gevarieerd is. Wij kijken er na elke editie alweer naar uit er volgende jaar niets van te missen.