Met Ravensburg heeft trompettist Mathias Eick een album gemaakt dat hem terug laat keren naar thuis, waar zijn vorige albums Midwest juist een verkenning in reizen, en Amerika in het bijzonder, was. Ravensburg, vernoemd naar de Duitse stad waar een van zijn grootmoeders werd geboren, is een album dat in titels Eicks directe omgeving benoemt en in composities een intieme sfeer oproept . Zoveel wordt nog duidelijker als we Eick spreken, geheel toepasselijk in zijn huis, thuis bij zijn familie.

‘In de jaren bij Jaga Jazzist waren we heel veel onderweg en miste ik thuis niet eens zo erg’, vertelt hij. ‘Maar met het starten van een gezin veranderde dat en met mijn solodeal met ECM Records natuurlijk al helemaal. Toen ik zo’n 4 jaar terug Jaga Jazzist verliet en echt mijn eigen muzikale weg ging, werd het gemakkelijker om thuis en onderweg met de muziek zijn, evenredig te verdelen. Bij de overige leden van Jazzist zie ik dat nu ook. De meesten hebben ook relaties en gezinnen en hebben ook minder zin om lang onderweg te zijn. Lars (Horntvedt, de belangrijkste componist van de band) is eigenlijk de enige die dan wel een vriendin maar nog geen gezin heeft en is het liefst nog de hele tijd op reis, maar hij krijgt lang niet iedereen elke keer mee. Ik ben blij dat mijn eigen albums zo goed opgepakt worden en ik dus nu volledig op eigen kracht en met mijn eigen band kan toeren wanneer en hoe ik wil’.

We krijgen het over het nieuwe album Ravensburg en de emotionele kracht van de composities. ‘Ik wilde na Midwest echt een album maken dat aan mijn omgeving refereert. Dat was eigenlijk een heel logisch verhaal toen ik aan het schrijven begon. Ik voel me gelukkig met mijn gezin en mijn familie en wilde dat muzikaal omschrijven. Tegelijkertijd ook mijn Noorse oorsprong muzikaal duidelijker maken. De combinatie van folk en jazz, die op veel composities van het album te horen is groeide daar automatisch uit voort. Maar eigenlijk was het vooral ook de kennismaking met Håkon Aase, die ik al kende van de muziek die hij samen met Thomas Strønen (de Noorse drummer en percussionist die zich zowel in de jazz als eigentijds een grootheid mag noemen) maakte. Als violist is hij zeer verbonden met de folk en nog het meer aan zuidelijke deel van Noorwegen waar de connectie met de Keltisch muziek dichtbij ligt. Hij was het die de composities nog meer Noorse kleur gaf en ik voelde mij in zijn omgeving zo op mijn gemak dat ik hem al snel een voorname rol op het album durfde te geven. Me zelfs zo vrij voelde dat hij soms de leidende rol oppakte en ik de melodielijnen zong in plaats van mijn trompet oppakte’.

Dat Ravensburg ondanks het gebruik van dezelfde instrumenten als op Midwest toch anders klinkt heeft zeker met Aase te maken. ‘Dat heeft zekere te maken met de rust die ik in me had. Als de druk wegvalt en je gekozen muzikale pad en goed voelt en erkenning verkrijgt, je je dus zelfverzekerder voelt, durf je nog meer. Het zingen overkwam me, normaal zou ik nooit gedaan hebben op een plaat denk ik (lacht). Maar omdat ik elke avond voor mijn kinderen zing als ik ze naar bed breng en ik ontroerd raakte door het spel van Håkon en Andres (Ulvo, de pianist van de band) durfde ik in For My Grandmothers, hoe toepasselijk, de melodielijn te zingen waar Håkon en Andres die prachtige basis neerlegden. Het voelde als een nieuwe dimensie in mijn muziek en gelijk ook als het logische slotstuk van het album. Juist ook omdat het slotstuk van een album juist een omarming van de composities op het album moet zijn als de aanzet tot iets nieuws dat je op een volgend album verder wilt gaan ontdekken’.

‘Het voelt natuurlijk altijd weer spannend om met een nieuw album op tour te gaan’ vervolgt Eick. ‘Altijd weer interessant om te zien en merken hoe het publiek om de nieuwe composities reageert. Maar het opnemen van Ravensburg voelde al zo verschrikkelijk goed dat ik denk dat we met de band (waarin naast Eick en de eerder genoemde Aase en Anders ook drummers Helge Norbakken (sinds Eicks solodebuut The Door al een vast kracht in zijn band) en Torstein Lofthus en bassist Audun Erlien plaats hebben) die lijn moeiteloos op het podium gaan doortrekken. We hebben er allemaal vreselijk veel zin in, vooral ook omdat we de komende tour op nog mooiere en grotere podia staan en dus nog meer mensen kunnen gaan bereiken’.