×

Nieuws

28 december 2016

I.M. Rick Parfitt: meester van de blues- en boogierock

Geschreven door: Marcel Hartenberg

Van de psychedelische klanken van Pictures Of Matchstick Men tot en met de akoestische arrangementen van oude nummers en de enorme reeks aan concerten die Status Quo speelde, Rick Parfitt, was er steeds bij.

Status Quo

We praten dan gemakshalve, volgens de Quo-statistieken, over meer dan 6000 liveshows voor meer dan 25 miljoen mensen, meer dan 25 studio-albums, meer dan 100 optredens bij het BBC-programma Top of the Pops en, vanaf de start, een verkoop van meer dan 118 miljoen albums. Met die langjarige loopbaan was was de muziek van de band misschien wel de kiem voor veel rockers van boven de 40 waarmee hardere rock in hun leven kwam. Met hun eigen kenmerkende geluid van twee blues- en boogierock spelende gitaren, in de sound dicht tegen elkaar aan, een bas met groove en altijd met gedreven drums was de band uiterst herkenbaar. Mede gecombineerd met de typische podiumhouding en presentatie die de band, onterecht, ook tot een karikatuur maakte van zichzelf. Wat mensen van hen vonden, door de jaren heen, kon de Quo niet deren. Zij trokken steeds hun eigen plan en maakten, door al die jaren heen, steeds muziek volgens hun eigen receptuur. En al werd de kwaliteit van de hoogtijdagen in de studio niet meer bereikt, de Quo was onverwoestbaar.

Rick Parfitt

Waar in veel bands de slaggitarist een ondergeschikte rol heeft, was Rick meer dan ondersteunend gitarist op de achtergrond. Naast die andere Quo-veteraan van het eerste uur, Francis Rossi, speelde Rick altijd mee op de voorgrond en nam hij, net als Francis Rossi, vaker de zang voor zijn rekening. Daarnaast schreef hij mee aan een aantal van de hits van de band, zoals Whatever You Want, Again And Again, Roll Over, Lay Down en een van de klassiekers voor Quo-fans, Rain schreef hij zelfstandig. Nummers uit de hoogtijdagen van de band die ook nu nog steeds gespeeld worden en die zeker de setlist sierden toen de originele bezetting van de band tijdens de Frantic Four Reunion Tour weer bij elkaar kwam. Een feest voor de fans, een feest voor de band die voor velen tijdens deze concerten de sfeer en het geluid van het legendarische live-album Status Quo - Live!Live! wisten te evenaren. En ook op 23 december jongstleden, zo vlak voor het vroegtijdig overlijden van Rick, speelde de band live. Zonder Rick die, na de nodige duiken in het sterrendom, in september van dit jaar zich al had teruggetrokken van de band. Zijn hart en zijn gezondheid dwongen hem een andere weg in te slaan, weg van de excessen die hij en zijn strijdmakker Francis Rossi in eerdere jaren doormaakten. Op weg naar een gezondere toekomst met daarin het schrijven van een autobiografie en het opnieuw maken van muziek. Iets waar Rick naar uitkeek; waar ook zijn oude kameraden naar uitkeken.

Een valpartij die leidde tot een hevige infectie aan zijn schouder bracht onoverkomelijke complicaties met zich mee die uiteindelijk het lot van de blondgelokte gitarist bezegelden. Rick Parfitt stierf, 68 jaren jong, afgelopen zaterdag. Geen Again Again meer, geen Rain meer, geen Roll Over, Lay Down meer. Althans, niet met Rick. De nagedachtenis aan de stoere blonde rocker zal echter nog lang naklinken. Of je nu nog eens de beelden afspeelt van Live Aid 1985 waar Status Quo aftrapte met Rockin’ All Over The World of het moment van datzelfde optreden opzoekt waar Rick de openingsriff speelt van Caroline dan wel de beelden van de tour van de Frantic Four opzoekt waar Rick Rain ten beste geeft, de wereld is een levend monument uit de rockwereld armer. Hij was een vaandeldrager voor het vuur van gitaarmuziek die velen liet vallen voor de kracht en energie van de blues- en boogierockriffs en waar, ook lang nadat het denim uit het modebeeld is verdwenen, nog velen met warmte aan terug zullen denken. Versterker op tien, schud je wilde haren los en luister nog eens naar Status Quo live. Is There A Better Way? En doe dat dan gewoon Again And Again.

https://www.youtube.com/watch?v=bNPJuJSVmNA