In een jaar dat al de nodige muzikanten het tijdige met het eeuwige verwisselden, kwam vandaag het bericht dat Edward van Halen overleed ten gevolge van kanker. Waar hij eerder, in 2002, gezond verklaard werd nadat bij hem tongkanker was geconstateerd en behandeld, werd de keelkanker waar hij al enige jaren aan leed, teveel voor zijn lichaam. Op 6 oktober overleed Eddie.

Eddie van Halen was een zeer begenadigd gitarist. Zijn grootste faam behaalde hij met de band die hij met broer Alex, bassist Michael Anthony en zanger en spring in ‘t veld David Lee Roth vormde, Van Halen. Veel spelen in de omgeving van Los Angeles leverde de band al de nodige live ervaring op. En het bezoek van een zekere Gene Simmons aan een van die concerten leidde tot contact met Warner en uiteindelijk tot een langjarige verbintenis tussen label en band. Van Halen bracht hun gelijknamige debuut uit in 1978 en daarmee werd een nieuwe standaard gezet. Het spel van Eddie met zijn onderscheidende tapping techniek en snelheid, de ontzettend strak spelende ritmesectie en de soms op een krolse kater gelijkende act van David Lee Roth, dat alles maakte dat de band gezien én gehoord werd. Hoewel de recensies van het debuut scherp en kritisch waren én de band volgens onder meer Rolling Stone niet hoefde te rekenen op een succesvolle toekomst, werd dat juist wel de werkelijkheid. Nadien zouden andere recensenten juist het debuut van de band wel op waarde schatten en het duiden als een van de belangrijkste hardrockdebuten ooit. Misschien wel het allerbeste.

Ja, de stijl van Eddie was uniek. Met zijn techniek gaf hij een impuls aan de vernieuwing van de hardrock. Ook nu roemen nog veel gitaristen de betekenis van Eddie voor hun eigen spel en voor de ontwikkeling van de hardrock. De band bracht met zanger David Lee Roth in zijn eerste periode zes albums uit die misschien niet alle even creatieve hoogtepunten waren, maar die allemaal wel bijdroegen aan de naam en faam van de band. De albums, de strapatsen van de leden op het podium maar zeker ook het technische kunnen. Fameuze nummers uit die eerste periode kan iedereen zowat wel dromen: Runnin’ With The Devil, hun uitvoering van You Really Got Me, het retestrakke Ain’t Talkin’ Bout Love, Panama, Jump en de kraker Hot For Teacher van het zesde album 1984. Zeker moet ook Eruption niet vergeten worden, de instrumental van het debuut waarmee Eddie zijn naam al vroeg vestigde. Na het vertrek van David Lee Roth na het buitengewoon succesvolle 1984, scoorde de band nog een aantal hits met zanger/gitarist Sammy Hagar als leadzanger. De band kreeg een andere dynamiek, het geluid leek ogenschijnlijk toegankelijker, maar zeker ook deze periode leverde de band een aantal fraaie hits op: Why Can’t This Be Love, When It’s Love, Love Walks In, Dreams, allemaal minder heavy dan in de Roth-periode. Tegelijkertijd, het album For Unlawful Carnal Knowledge als album spatte werkelijk de speakers uit, zeker met opener Poundcake. Na het vertrek van Sammy verscheen er nog een album met Extreme-voorman Gary Cherone als zanger, maar dat oogstte buitengewoon weinig positieve feedback. Pas met de uiteindelijke terugkeer van David Lee Roth werd er weer een album opgenomen.

Er was meer dan Van Halen. Ook buiten de band liet Eddie van zich horen. Wie Michael Jackson zegt, zegt Beat It en de meesterlijke solo die dat nummer tot grote hoogte doet stijgen, is van de hand van Eddie. Hij werkte ook samen met Queen’s Brian May in diens Starfleet Project. De laatste jaren mochten we nog genieten van twee albums van Van Halen. A Different Kind Of Truth was het studio album dat gemaakt werd met de teruggekeerde David Lee Roth op het nest en met Eddie’s zoon Wolfgang op bas in plaats van Michael Anthony, de bassist die met zijn sterke achtergrondvocalen meer was dan enkel de man achter de solide basis. Wolfie bewees zich als bassist en dat werd vastgelegd tijdens de opnamen voor  Tokyo Dome Live In Concert. Instrumentaal dik in orde, maar met een wat minder in vorm zijnde Roth aan de microfoon, was dat het laatste vastgelegde wapenfeit van de band.

De van oorsprong Nederlandse snarenmeester is niet meer. Zijn nagedachtenis kan maar op één manier geëerd worden. En dat is het debuut op vol vermogen draaien. Of Van Halen II. Of 1984. Of 5150. Of For Unlawful Carnal Knowledge. Welke keuze je ook maakt, hoe je er ook naar luistert, sta even stil bij de grootheid op gitaar die Eddie was. Hoe jong hij ook nog was, hij laat een nog steeds inspirerend muzikaal erfgoed na, dat nog veel aangehaald zal worden en dat nog velen zal brengen tot het oppakken van een gitaar of dat tot veel peinzen zal leiden omdat Eddie zo goed was dat gitaar zó leren spelen toch altijd buiten bereik zou blijven. Dat hoeft niet zo te zijn natuurlijk. Ook Eddie begon zijn muzikale loopbaan ooit. En misschien is dat juist wel een mooie gedachte bij deze trieste gebeurtenis: laat kinderen ook luisteren naar de muziek van Eddie en zijn band. Al was het maar om de geest en de inspiratie van deze meestergitarist verder uit te dragen. Ook voorbij het onbekende. Dank je wel, Eddie, voor alle muziek die je ons gebracht hebt, de inspiratie en het genieten van jou en de band waarmee je ons wist te boeien en te fascineren.

 

Foto: Ebet Roberts/Redferns/Getty Images.