×

Nieuws

27 augustus 2018

De bodemloze schatkist aan muziek van Ivor Raymonde

Geschreven door: Dick Hovenga

Met het uitgeven van de prachtige dubbele verzamelaar Paradise – The Sound of Ivor Raymonde hebben zoon Simon en Kieron Tyler niet alleen een wonderbaarlijk mooie collectie songs samengesteld waar Ivor Raymonde een hand in had maar tevens een zeer belangrijk document voor de Britse muziek. Hoogste tijd om even met Simon Raymonde bij te praten over het project dat ruim zeven jaar van zijn leven omvatte.

‘In de jaren zestig hadden platenlabels nog mensen in dienst die arrangementen schreven om pophits te vervolmaken. Het was tevens de tijd waarin orkesten nog naar de studio kwamen om deze arrangementen, vaak in één keer, in te spelen’, vertelt Raymonde. ‘Mijn vader was een flink aantal jaren in dienst van Philips gedurende de laat jaren zestig, begin jaren zeventig en hij kreeg daar de mogelijkheid om vele arrangementen, honderden zo heb ik ondertussen gemerkt, te schrijven. Maar ook zelf geschreven songs aan te leveren. Zo was hij niet alleen de songschrijver van I Only Want To Be With You voor Dusty Springfield, maar ook de man die dat wonderbaarlijk mooie arrangement schreef. Voor songschrijvers en arrangeurs waren het gouden tijden’.

Ivor Raymonde in the studio

De zoektocht naar de songs waar zijn vader iets mee te maken had was een lange. ‘Op het moment dat we de zoektocht begonnen waren we ons echt niet bewust van waar we aan begonnen. Veel van de songs waar hij een arrangement voor schreef kende ik. Natuurlijk waren dat het geweldige My Ship Is Coming In en Make It Easy On Yourself van The Walker Brothers. Ik kan me goed herinneren dat een jonge Scott Walker zelfs bij ons thuis langs kwam. Hij maakte gelijk zoveel indruk dat ik zijn muziek met heel mijn hart over de jaren daarna ben blijven volgen’ *.

‘Daarnaast waren er natuurlijk de eerder genoemde Dusty song, Halfway To Paradise van Billy Fury en een aantal andere die ik al kende. Maar al zoekende stuiten we steeds weer op nieuwe tracks. Zo was het heel fijn om Bowie met een arrangement van mijn vader te horen op Love You Till Tuesday. Het origineel dat op Bowie’s eerste album staat heeft dat arrangement niet. De keuze voor zijn debuut viel op de wat ‘kalere’ versie. Later werd voor de single een speciale versie gemaakt die dus het arrangement van mijn vader heeft. Te gek om Bowie en die song weer in de schijnwerpers te krijgen. Het was de korte tijd waarin Bowie flirtte met zanger Anthony Newly en diens manier van zingen en dat is optimaal op die singleversie, die echt anders is als op het album, te horen. Het was de periode voordat Bowie verliefd werd op de zang van Scott Walker. Iets dat hij natuurlijk zijn hele verdere leven behield’.

‘Maar ook het ontdekken van songs als I Love Her van Paul en Barry Ryan was een mooie. De twee broers stonden maar kortstondig samen op het podium omdat Paul podiumangst had en niet in de schijnwerpers wilde staan. Later zou Paul op de achtergrond de songs schrijven en Barry in de schijnwerpers blijven’, vertelt Raymonde verder. ‘Toen we uiteindelijk vorig jaar een mooi complete lijst hadden, meer dan genoeg voor een dubbelalbum, waren we erg blij maar de songs waar mijn vader iets mee te maken had bleven maar komen. We werden ons bewust dat het werk dat mijn vader in al die jaren heeft gedaan vaak ook voor het grote publiek onzichtbaar bleef. Singles die werden opgeperst maar op de plank bleven, nooit uitgebracht werden. Ook ontdekten we dat vele masters gewoon zijn verdwenen, waarschijnlijk weggegooid zijn. Daar tegenover staat dan weer dat we, net klaar voor eindelijk oppersen van deze verzamelaar, op heel veel Northern Soul materiaal stuiten waar mijn vader mee te maken heeft gehad. Een heerlijke schatkist die we na deze uitgave dus nog in kaart kunnen brengen. En er is nog veel meer dus ik ben bang dat we een serie in handen hebben….’.

Ivor Raymonde‘Het is vreselijk zonde dat mijn vader deze release niet mee kan maken’, gaat Raymonde verder. ‘Mijn vader overleed onverwachts op de veel te jonge leeftijd van 63 jaar in 1990, toen ik dus nog maar 27 jaar was en middenin het succes van Cocteau Twins zat, met alles wat daarbij kwam (lacht). Ik was me destijds maar half bewust van de legendarische status die hij in de Britse popmuziek had. Met het samenstellen van alles waar hij bemoeienis mee heeft gehad werd ik me daar heel goed van bewust. Het blijft een vreemd gevoel dat hij de jaren na zijn werk bij Philips en daarna bij de BBC als music director maar moeilijk weer werk kon vinden in de muziek. Hij eindigde dus eigenlijk hoe hij ooit begonnen was, als jazzpianist in bands in kroegen en op feesten. Deze eerste compilatie heb ik gemaakt om het werk van mijn vader nogmaals in de schijnwerpers te plaatsten. Zeker ook voor mijn familie maar net zo hard voor alle muziekliefhebbers ’.

Een laatste noot: ‘Om de rechten van alle songs op deze verzamelaar te verkrijgen voor een wereldwijde release was gewoonweg onmogelijk. Dat had ons echt fortuinen gekost’, vertelt Raymonde. ‘We hebben het album dus alleen in Engeland uitgebracht. Maar gelukkig is het album via internet in deze tegenwoordige tijden natuurlijk ook gewoon te bestellen…’. (PS. Ik zou in dat geval kiezen voor de uitbundige vinyldubbelversie in klaphoes en boordevol informatie).

*Een aantal jaren geleden namen Simon en ondergetekende het plan op om onze liefde voor de muziek van Scott Walker in een concert vorm te geven. Met de hulp van Jules Buckley vond deze uiteindelijk tijdens de BBC proms van 2017 vorm. Met een tot 80 muzikanten uitgebouwd Heritage Orchestra en John Grant, Jarvis Cocker, Richard Hawley en Susanne Sundfør als vocalisten.