‘Traffic’s Dave Mason plays Britain for the first time in 44 years ‘ las ik onlangs in een toonaangevend Engels muziekblad. Misschien een uitgelezen moment om nog eens een bezoekje aan Londen te brengen dacht ik meteen, plannen waren al in de maak. Tot iemand me erop wees dat Dave Mason op 17 februari ook geprogrammeerd staat in de sympathiekste rockclub ten zuiden van de Maas, zijnde de Spirit Of 66 in Verviers. Wetende dat de Spirit in het verleden al indrukwekkende namen heeft geprogrammeerd als Ian Hunter, Todd Rundgren, Albert Lee, The Pretty Things en Ike Turner (jawel, u leest dit goed) had het me eigenlijk niet mogen verbazen.

Dave Mason, dat is toch die man die in een ver verleden lid was van Traffic, later nog een aantal behoorlijke soloplaten maakte maar de daaropvolgende 40 jaar nog weinig teken van leven gaf hoor ik de oudere rockliefhebber al hardop denken. Helemaal waar maar sta me toe hieronder een aantal redenen op te sommen waarom de oudere rockliefhebber toch maar beter richting Verviers kan karren op die bewuste dag in februari.

Laat me U er eerst even op wijzen dat de nadruk bij dit concert vooral op Traffic-songs zal liggen (de groep heet niet voor niks Dave Mason’s Traffic Jam) en laat ons daarbij vooral ook niet vergeten dat de twee grootste Traffic-hits (Feelin’ Alright en Hole In My Shoe) niet van de hand zijn van hun meester-songschrijver, Steve Winwood, maar wel van, U raadt het, Dave Mason. Laat ons vooral ook onthouden dat Dave Mason producer was van het meesterlijke Family-debuut, Music In a Doll’s House.

Laat ons vervolgens ook niet vergeten dat zijn eerste soloplaat, Alone Together heette die, één van de meest onderschatte werkjes van de seventies is en verplicht luistervoer is voor eenieder die zich afvraagt in welke staat rock-‘n-roll zich bevond aan het begin van dat wonderlijke decennium. Dat Mason op die plaat wordt bijgestaan door goed volk zoals de ons onlangs ontnomen Leon Russell, Jim Capaldi (één van zijn companen in Traffic), John Simon (producer van o.a. de eerste twee klassieke platen van The Band), Jim Keltner (sessiedrummer extra-ordinaire, toen al), Jim Gordon (de man die datzelfde jaar verantwoordelijk was voor het fabelachtige pianowerk op Layla van Derek and The Dominos en nog even later zijn moeder vermoordde en daarvoor nu een levenslange gevangenisstraf uitzit), Chris Ethridge (van Flying Burrito Brothers-faam), Carl Radle (ook van Derek and The Dominos), Larry Knechtel (befaamd lid van de legendarische Wrecking Crew die op zowat elke plaat speelde die in de sixties in L.A. werd opgenomen), Delaney & Bonnie (het meest energieke echtpaar uit de rockgeschiedenis) en Rita Coolidge en Claudia Lennear (de twee meest verblindende achtergrondzangeressen uit de rockgeschiedenis) hoort eigenlijk genoeg te zeggen over het respect en aanzien dat hij toen in het rockwereldje genoot.

Laat ons ten derde ook niet vergeten dat Mason gastmuzikant was op het Jimi Hendrix-meesterwerk, Electric Ladyland (hij speelde gitaar op All Along The Wachtower). Dat op diezelfde plaat de andere Traffic-leden, Steve Winwood en Chris Wood, te horen zijn zegt genoeg over het respect dat Hendrix had voor Traffic. Hetzelfde geldt trouwens ook voor The Rolling Stones. Toen die in 1968 een eerste wedergeboorte beleefden en op zoek waren naar een producer die de harde rock-‘n-roll die in hun hoofden rondwaarde perfect op tape zou kunnen vastleggen kozen ze voor Jimmy Miller, de man wiens werk met Traffic zoveel indruk op hen had gemaakt. Mag ik er verder nog aan toevoegen dat Dave Mason op een blauwe maandag ook nog lid was van Fleetwood Mac (ergens in de jaren negentig was dat). Nog andere illustere muziekhelden waar hij ooit mee heeft samengewerkt lezen als een ‘who’s who’ van de rockmuziek van de afgelopen 50 jaar: Paul McCartney, Eric Clapton, Graham Nash, Michael Jackson (hij mocht ooit de backing vocals verzorgen op een Mason-plaat), David Crosby, George Harrison en Cass Elliot, de lijst lijkt wel eindeloos.

Voor mensen die nog steeds twijfels hebben over hun aanwezigheid aldaar in de Spirit kan ik er enkel nog aan toevoegen dat niet alleen Feelin’ Alright en Hole In My Shoe op de setlist zullen staan, ook Only You Know and I Know, Medicated Goo, Pearly Queen, Dear Mr. Fantasy en het ronduit magistrale Shouldn’t Have Took More Than You Gave zullen meer dan waarschijnlijk de revue passeren. Helemaal zeker ben ik niet, maar moest Jimi Hendrix nog onder de levenden zijn, ik denk dat ik weet waar hij zou zijn op 17 februari 2017.

https://www.youtube.com/watch?v=xdd1EefQW1g

Concerten van Dave Mason:

16-02-2017: De Boerderij in Zoetermeer

17-02-2017: Spirit Of 66 in Verviers