Andy Fletcher, mede-oprichter en toetsenist van Depeche Mode is overleden. Fletcher, voor velen gewoon ‘Fletch’, stierf een natuurlijk dood, maar werd slechts 60 jaar.

Fletcher stond bekend als het minst uitgesproken lid van Depeche Mode. De band had met Dave Gahan en Martin Gore natuurlijk al twee spraakmakende boegbeelden en muzikale kapiteins op het schip. Fletcher zei eerder al, in 1989, toen Alan Wilder nog deel uitmaakte van de band: ‘Martin’s the songwriter, Alan’s the good musician, Dave’s the vocalist, and I bum around’. Daar zat iets in, maar het was natuurlijk veel te bescheiden voor iemand die cruciaal was voor het bijeenblijven en functioneren van de band gedurende alle heftige pieken en dalen van de jaren tachtig en negentig.

De band publiceerde op 26 mei een verklaring naar aanleiding van het overlijden van hun geliefde Fletch. Daarin stond onder meer: ‘We are shocked and filled with overwhelming sadness with the untimely passing of our dear friend, family member, and bandmate’ en ‘Fletch had a true heart of gold and was always there when you needed support, a lively conversation, a good laugh or a cold pint’.

Andy Fletcher werd geboren in Nottingham, in 1961. In 1977 en 1978 vormde hij met Vince Clarke voor even de band No Romance in China. Fletcher speelde bas. De twee gingen verder als Composition of Sound, een synthesizerband. Martin Gore en later David Gahan voegden zich bij het tweetal.

Clarke en Fletcher hadden een christelijke achtergrond. Ze namen het sociale aspect en de muziekbeleving van de kerk mee. Dit was vergelijkbaar met de generatiegenoten U2, een band die Clarke en Fletcher op een christelijk rockfestival in 1980 zagen spelen. In datzelfde jaar kozen de bandleden voor een nieuwe groepsnaam: Depeche Mode. De thuisbasis was Basildon, Essex. Een stad die niet bepaald bekend stond om een rijke en avontuurlijke muziektraditie.

Toch werd Depeche Mode al snel populair in Essex. Vanaf het moment dat de bandleden bij het label Mute tekenden raakte hun carrière in een stroomversnelling. Mute-baas Daniel Miller zag Depeche Mode niet als New Romantics maar als ‘Futurists’. De band bracht vanaf 1981 met grote regelmaat singles en albums uit op Mute. De eerste helft van de jaren tachtig was Depeche Mode, dankzij nummers als Master and Servant, People Are People, Everything Counts, Blasphemous Rumours, Shake the Disease en Just Can’t Get Enough vooral populair in Europa. Met de albums Black Celebration (1986) en Music for the Masses (1987) brak de band ook op grote schaal door in Amerika. Het album Violator was in 1990 de wereldwijde bekroning van tien jaar hard werken. Hierna kon Depeche Mode niet meer stuk. Wereldwijd. Met een gestage stroom aan albums en succesvolle tournees consolideerde de band het succes vanaf begin jaren negentig tot de dag van vandaag.

Andy Fletcher had het vanaf de latere jaren tachtig moeilijk met het succes van Depeche Mode. Tegen Uncut vertelde hij later: ‘It was just one party after another for five, six years. And it was good, but then it was terrible. It became too much’. Fletcher raakte depressief. De excessieve tour van Songs of Faith and Devotion werd hem in 1993 teveel. De moeizame relatie met de veel muzikalere Alan Wilder vormde ook een probleem. Fletcher hield het voor gezien en verliet dat jaar tijdelijk het rondreizende rock-‘n-roll-circus Depeche Mode.

Uiteindelijk had Andy Fletcher toch een bijzonder lange adem en zou hij na het vertrek van Alan Wilder in 1995 samen met Dave Gahan en Martin Gore het succes van Depeche Mode nog meer dan 25 jaar voortzetten. De wilde jaren waren dan wel voorbij, de albumverkopen bleven goed en de band bleef overal in de wereld in grote zalen of in stadions spelen. Andy Fletchers rol was meer dan die van ondersteunende muzikant. Hij nam een flink deel van het zakelijke en juridische werk binnen Depeche Mode op zich en – wellicht nog belangrijker – was de intermediair tussen songschrijvers Dave Gahan en Martin Gore. Andy Fletcher was in meerdere opzichten het cement binnen Depeche Mode.

Lees hier veel meer over Andy Fletcher en Depeche Mode.