7 februari 1964 was een historische dag in de muziekgeschieden. Niet alleen in de muziekgeschiedenis trouwens, het was de dag dat The Beatles een eerste keer voet zetten op Amerikaanse bodem. En we kunnen er meteen aan toevoegen dat Amerika (en daarmee ook de rest van de wereld) nooit meer hetzelfde zou zijn. Het was niet zo dat The Beatles op dat moment onbekend waren in de States, bijlange niet. Nee, Paul McCartney had zichzelf destijds voorgenomen dat hij enkel maar richting States zou trekken als The Beatles een Amerikaanse nummer één hit op zak hadden. Begin 1964 was het zover. I Want To Hold Your Hand voerde de Amerikaanse hitlijsten aan en daarmee was meteen het officiële startschot gegeven voor ‘The British Invasion’.

Iedereen kent ze ondertussen wel, de beelden van de chaotische ontvangst van ‘The Fab Four’ op JFK (4000 fans en 200 journalisten waren aanwezig, ongehoord in die dagen), de beelden van hun eerste hilarische (en ontwapenende) interview waarmee ze meteen de harten van zowat alle Amerikaanse ‘youngsters’ (en ook van heel wat ouderen) wisten te winnen. Twee dagen later, op 9 februari maakten The Beatles hun Amerikaanse tv-debuut in de legendarische Ed Sullivan Show en daarmee was het hek definitief van de dam. Pakweg vier op de tien Amerikanen (oftewel 73 miljoen kijkers) hadden die avond hun tv afgestemd op de populaire varieté show en waren daarmee getuige van een historisch moment in de popgeschiedenis. Zelfs de ‘bad guys’ namen een uurtje vrijaf. De legende wil immers dat het misdaadcijfer drastisch daalde op het moment dat The Beatles op tv waren. Zelfs vijftig jaar na datum een feit dat moeilijk te vatten is.

Voor ons, degenen die die magische periode niet zelf aan den lijve hebben ondervonden bedoel ik dan, is het moeilijk te begrijpen welke impact The Beatles destijds hadden. Er wordt wel eens gezegd dat met de komst van The Beatles het leek alsof alles plots van zwart-wit naar Technicolor overschakelde. Een statement waar ik me volledig in kan vinden, vooral als je je bedenkt dat het destijds nog geen drie maanden geleden was dat John F. Kennedy laffelijk was vermoord in de straten van Dallas en de ganse natie nog in collectieve shock verkeerde. De opwinding die The Beatles door hun komst genereerden zorgde er als het ware voor dat het land opnieuw ontwaakte uit een nachtmerrie en de sixties pas echt van start konden gaan. Bob Dylan zei ooit over de jonge Beatles: ‘They were doing things nobody was doing. Their chords were outrageous, and their harmonies made it all valid. Everybody else thought they were for the teeny boppers, that they were gonna pass right away. But it was obvious to me that they had staying power: I knew they were pointing in the direction where music had to go.’ Dylan wist wel degelijk waarover hij praatte.

Op 4 april 1964, nog geen twee maanden na hun eerste landing in de States bereikte Beatle-mania zijn hoogtepunt. De eerste vijf plaatsen van ‘The Billboard Hot 100’ werden toen bezet door Beatles-singles. Een uniek feit. En niet alleen dat, in diezelfde week hadden ze ook nog niet minder dan zeven andere singles in diezelfde top 100. En de daarop volgende week zouden er nog eens twee bijkomen. Eén en dezelfde groep met 14 singles in de top 100. One Direction heeft duidelijk nog een lange weg te gaan. Mick Jagger verwoordde het ooit als volgt: ‘The Beatles were so big that it’s hard for people not alive at the time to realize just how big they were. There isn’t a real comparison with anyone now.’

The Beatles zouden gedurende die eerste Amerikaanse tour nog een tweede keer hun opwachting maken in de Ed Sullivan Show (alweer met 70 miljoen kijkers) en zouden nadien nog drie keer terugkeren naar de States. Op 29 augustus 1966 zouden ze er hun allerlaatste concert geven (in Candlestick Park in San Francisco was dat). Ook dat was een historische dag in dat magische decennium dat ‘the sixties’ heet. Nog geen vier jaar later, in 1970, zouden ze splitten en daardoor alles opnieuw van Technicolor in zwart-wit veranderen. Er bestaan mensen die daar nu nog altijd niet overheen zijn. Heel veel mensen.