Schiphol, donderdagochtend 12 juli, de ochtend van het 50 jarige jubileum van de Stones. Tim Ries is onderweg naar NYC . We zijn goed bevriend, of ik zin heb in een ontbijt op Schiphol, het weerzien is hartelijk: “Happy 50th Stones anniversary!”, waarop hij schatert: “Ik was eerder deze week voor opnames in Boedapest, daar werd ik geïnterviewd over het jubileum van de Stones. Ik had echt geen flauw benul dat ze vandaag 50 jaar bestaan. Pretty amazing, isn’t it?”

Tim Ries (55) is een gevestigde naam in de Amerikaanse jazz scene. Hij speelde als sessiemuzikant en maakte talloze soloalbums. Hij is als Professor of Jazz verbonden aan de Universiteit van Toronto. In 1999 stond hij te spelen in The White House toen hij werd gebeld door het management van de Rolling Stones. “Of ik mee wilde toeren bij de No Security Tour. Daar hoefde ik niet lang over na te denken.” Hij is sindsdien van de partij geweest bij de afgelopen drie grote wereldtournees.

Tijdens de tournee ontstond het idee om een album op te nemen met Jagger/Richards composities in een jazzy jasje. The Rolling Stones Project werd opgenomen met goedkeuring van Mick en Keith. Op Mick na speelde alle Stones een partij mee. Ries kreeg goedkeuring om de CD te promoten tijdens de Stonestour in jazzclubs over de gehele wereld. Ronnie Wood stelde een schilderij beschikbaar voor het artwork, Ries schreef de arrangementen. Maar ook enkele grote jazznamen droegen hun steentje bij: Hammond virtuoos Larry Goldings, gitarist John Pattitucci, Norah Jones en Sheryl Crow, to name a few. Inmiddels speelt Tim zijn Rolling Stones Project overal ter wereld, vaak geassisteerd door Stones collega’s Darryl Jones, Blondie Chaplin, Bernard Fowler en Lisa Fischer.

Vlak na de Forty Licks Tour bracht Ries nóg een album uit met Stones nummers. Ries blikt terug:” Ik wilde ook nog een album maken met wereldmuziek. De vier Stones gingen weer akkoord en ik ging aan de slag; overal in de wereld waar de Stones speelden dook ik met plaatselijke muzikanten de studio in om Stones covers op te nemen. Zo ontstond het Stonesworld album. Ik beschikte zo over een enorm rijke schakering aan repertoire: o.a. een flamenco versie van Jumping Jack Flash, Under My Thumb in een salsa sausje (met vocals van Eddie Palmieri), Brown Sugar als fado enz. Miss You nam ik in Parijs op met Franse jazz muzikanten en Charlie op drums. Ik weet nog dat het 40 graden in de studio was. Charlie heeft niet geklaagd, ondanks dat het ondraaglijk warm was!. De track werd in één dag opgenomen . Op Stonesworld speelden ditmaal wel àlle Stones mee. Inmiddels heb ik plannen om Jagger/Richards arrangementen met een bigband op te nemen. De arrangementen liggen klaar, nu nog een platenlabel vinden. Dat is vaak het moeilijkst.”

Hoe voelt het om samen op het podium te staan met The Greatest Rock ’n Roll Band In The World? Ries spreekt vol ontzag over de geoliede Stones machine: “Stones tours zijn uiteraard zeer professioneel van opzet, maar de sfeer tussen de muzikanten is prima, zeer familiair. Je hebt met iedereen leuk contact. Omdat ik jazzmuzikant ben heb ik van alle vier de Stones wel het meeste contact met Charlie Watts. Als we tijdens de tour ergens ter wereld een jazzclub kunnen bezoeken dan gaan we altijd samen. Charlie beschikt over een encyclopedische kennis van de jazz. Als je met deze mannen op het podium staat springt de energie je om de oren! Je voelt je meteen 20 jaar jonger, je wordt als muzikant ook meegesleurd door hun tomeloze energie. Ik geloof dan ook echt niet dat de Stones gaan stoppen. Zolang ze gezond zijn blijven ze samen muziek maken.”

Hoe kijkt hij aan tegen het Golden Jubilee? “Het is ongelofelijk dat ze al zo lang bij elkaar zijn. Maar weinig bands is dat gelukt, die zijn op de vingers van één hand te tellen. Maar de Stones zijn er nog en ze spelen nog! Ze moeten nog minstens 25 jaar meekunnen.” Alle geruchten over een aanstaande Stones tournee kan Ries (nog) niet bevestigen. “De fans zijn doorgaans beter ingelicht dan wij. Ik weet er niks over. We zien wel.” Tijd om afscheid te nemen. Tim Ries, de enige professor bij de Rolling Stones.