×

Recensie

Metal

22 april 2016

Tremonti

Dust

Geschreven door: Richard Verbrugge

Uitgebracht door: Fret12

Dust Mark Tremonti Tremonti Metal 3.5 Tremonti – Dust Written in Music https://writteninmusic.com

Vorig jaar nam Tremonti twee albums op met zijn band, maar bracht ze niet tegelijk uit. Vorig jaar verscheen Cauterize en nu verschijnt met Dust het andere deel van het tweeluik. Inhoudelijk verschillen de albums nauwelijks van elkaar; stevige metalriffs, een stampende ritmesectie en melodieuze zang. Mark Tremonti is een goede gitarist, maar kampt net als veel van zijn gitaar spelende generatiegenoten met een ernstig gebrek aan variatie in zijn componeerstijl. Luister een paar nummers van Tremonti’s album en je kent ze allemaal, net als bijvoorbeeld bij de soloplaten van Slash. De heren leveren geen slechte albums af, maar ze boeien eigenlijk nooit voor langere tijd omdat de composities simpelweg te veel in elkaars verlengde liggen en soms nauwelijks van elkaar verschillen. Voeg daarbij dat het gitaargeluid op elk nummer identiek is en je hebt een recept voor voorspelbaarheid of minder eufemistisch, monotonie. Het doet terug verlangen naar de tijd van Gary Moore, Tommy Bolin, Frank Marino en Uli Jon Roth, rockgitaristen die niet voor één gat te vangen waren.

Tremonti (Alter Bridge, Creed) grossiert op Dust in vette metalriffs en korte scherpe solo’s en schotelt de luisteraar tien stevige metalnummers voor die vrijwel allemaal hetzelfde patroon volgen. Positief is dat hij op elk album beter gaat zingen. De ritmesectie van bassist Wolfgang van Halen (jawel, de zoon van Edward) en drummer Garrett Whitlock trekt elk nummer wel even een paar tussensprintjes om het –toch al hoge- tempo nog wat verder op te schroeven. De botervette productie van Michael ‘Elvis’ Baskette is vol en hard, maar weinig subtiel. Vanaf de knalharde opener My Last Mistake tot en met Rising Storm is bijna continu volle kracht vooruit. Als de voet even van het gaspedaal gaat zoals in het titelnummer of in sluitstuk Unable To See voelt dat als een verademing. Die momenten zijn echter schaars. Elk nummer op Dust heeft bestaansrecht, maar een paar nummers achter elkaar legt het manco van Tremonti bloot. Verandering van spijs doet eten, maar dit is louter krachtvoer voor headbangers.



  1. My Last Mistake
  2. The Cage
  3. Once Dead
  4. Dust
  5. Betray Me
  6. Tore My Heart Out
  7. Catching Fire
  8. Never Wrong
  9. Rising Storm
  10. Unable to See