Wat een mooi oeuvre bouwt de uit Londen afkomstige Zara McFarlane toch op. Met haar fascinerende debuut Until’ Tomorrow (2011) plaatse ze zich gelijk in de voorhoede van de nieuwe jazz, met de fantastische opvolger If You Knew Her (2013) maakte ze wel heel erg duidelijk dat ze daar ook echt hoorde.

Uiteindelijk duurde het vier jaar voordat haar nieuwe album Arise in de winkels ligt, maar was is het het wachten waard geweest. Moses Boyd, die al jaren in haar band speelt en met saxofonist Binker Golding een vermaard jazz duo vormt, produceerde het nieuwe album. Een beter keus was niet te maken omdat hij McFarlane als geen ander muzikaal snapt. McFarlane mooier en diverser dan ooit. Het album is ambitieus in opzet en wordt met zulke fantastische muzikanten volgespeeld dat je niet anders als van een meesterproef kunt spreken.

Arise is een echt ander album voor McFarlane. De jazz-meets-soul zoals we die zo goed van haar kennen sijpelt natuurlijk door elke track heen maar sommige songs hebben ook fijne Jamaicaanse invloeden gekregen en er zijn zelfs lekker psychedelische invloeden aan haar songs toegevoegd. Al gaat ze net zo gemakkelijk terug naar begeleiding door slechts percussie of akoestische gitaar.

Die reggae/dubinvloeden, die Zara met Jamaicaanse ouders al met de paplepel werden meegegeven, worden door het fabuleuze drumwerk van Boyd van extra krachten voorzien en de stem van Zara gaat met de jaren mooier klinken. Gelijk na het instrumentale Ode to Kumina, inderdaad een ode aan de Jamaicaanse religie die een oorsprong kent in Angola en Kongo, laat ze in Pride horen hoe haar stem gegroeid is. Herkenbaar uit duizenden laat ze zich, in de vrije jazztrack met geweldig saxspel van Binker Golding, gloedvol horen.

Fussin’and Fightin brengt haar Jamaicaanse roots naar boven. Heerlijk gelaagde track, briljant gespeeld, super gezongen en gelijk in je hoofd gepland. Al is het haar versie van Norma Deans Peace Begins Within die haar zangtalent nog meer naar voren brengt. Het is zo’n typisch door Britse jazz muzikanten geadoreerde souljazz stijl waarin McFarlane dan weer excelleert. Het daarop volgende en geweldige Stoke The Fire trekt ze met haar muzikanten dan weer een spiritueel en psychedelische sfeer op. Wat een heerlijke variatie alleen in die eerste vijf songs al. Wat een album!

Met het heerlijk ritmische, op volle Jamaicaanse dubgloed uitgevoerde, Freedom Chain en het fraai ingetogen Allies and Enemies, waarop alleen een akoestische gitaar een geweldig zingende McFarlane begeleidt, vervolgt het album al net zo verrassend sterk. In Between World, ingetogen van aard maar met blazers en Caribische ritmes prachtig uitgebouwd, sluit daar naadloos op aan. En oh wat is het daarop volgende al net zo fraai ingetogen Silhouette prachtig. Met held Shabaka Hutchings verrassend op klarinet, pffff en hoe goed, en een weergaloos zingende McFarlane is de song een van de hoogtepunten van het album. Spirtual jazz in bloedmooie vorm.

Met het door strijkers en losse percussie verrijkte Fisherman laat McFarlane maar weer eens even horen hoe volgroeid emotioneel haar stem is gaan klinken. Met het lekker op percussie, bas, blazers en tekstloze koorzang gedreven Ode to Cyril vindt het album een prachtig einde.

Dat de Britse jazz al jaren de jazz is om in de gaten houden geeft ook Arise weer aan. De diversiteit in de Britse jazz is groot, van lekker fris uitgevonden traditionelere jazz tot aan spiritueel dan weer vooruitstrevend en progressief, of zoals op Arise verweven met Jamaicaanse en Afrikaanse invloeden. En wat ook opvalt, alle Britse jazzmuzikanten ontwikkelen zich binnen heel korte tijd zo ontzettend snel. Ook op Arise wordt bizar goed gespeeld. En Moses Boyd komt met een uitzonderlijke prestatie in de productie van het album. Wat een bijzonder talent is ook hij!

Arise is het album dat Zara McFarlane als zanger en songwriter definieert. Gloedvol en emotioneel trekt ze met haar songs en haar overweldigende stem moeiteloos je hart in. Zara is een wereldster!!!!