Dat gitarist Wolfgang Muthspiel voor een groter publiek niet veel bekender is mag een groot raadsel genoemd worden. Met elk album maakt hij toch maar heel erg duidelijk een van de meest prominente jazzgitaristen van zijn generatie te zijn. Ook zijn nieuwe album Rising Grace is een zeer boeiende collectie uitstekende composities.

Natuurlijk speelt het mee dat naast het van zijn vorige (pracht)album Driftwood (2014) bekende duo Larry Grenadier (bas) en Brian Blade (drums) nu ook Brad Mehldau (piano) en Ambrose Akinmusire (trompet) op het nieuwe album meespelen. Dat noemen we nog eens een optimale upgrade! Met zulke muzikanten om je heen weet je dat je de meer dan perfecte basis hebt om je gitaarspel prachtig te laten klinken. Maar juist de grote inspiratie en drive die Muthspiel in zich heeft maakt het dat de muzikanten om hem heen ook excelleren en waardoor Rising Grace zo’n goed album geworden is.

Gelijk al met Rising Star en de titeltrack hoor je een geweldige band spelen waarbij het zeker niet alleen Muthspiel is die excelleert. Luister naar dat geweldige spel van Akinmusire en Mehldau en je bent al helemaal verkocht. Daarnaast blijft dat door zowel klassiek als jazz, met soms lekkere dikke flarden flamenco, doorspekte akoestische gitaarspel een absolute lust voor de oren.

Juist ook door het akoestische spel van Muthspiel blijft de sfeer op het eerste gedeelte van Rising Grace ingetogen. Pas in het wel heel erg fraaie, door Mehldau geschreven, Wolfgang’s Waltz komt Muthspiel los. Naast wederom een excellerende Akinmusire en vooral Mehldau pakt Muthspiel dan optimaal zijn kans om te laten horen hoe virtuoos tegelijk emotievol zijn spel ook elektrisch is.

Dat zet de tweede helft van het album voort. Met het geweldige Den Wheeler, Den Kenny, als ode aan de twee jaar geleden overleden jazztrompetlegende Kenny Wheeler, als een hoogtepunt. Het album sluit met al net zo mooie, maar veel te korte, Ending Music en het zowel akoestisch als elektrische gespeelde Oak wervelend af.