×

Concert

05 juli 2018

Jazz Montréal 2018

Montreal Jazz maandag met Mark, Boz en Sons of Kemet

Geschreven door: Dick Hovenga

Alsof het weekend niet voorbij is gaan we op de maandag van Montreal Jazz gewoon door met mooie optredens. Mark Guiliana’s Beat Music in Gesu, Boz Scaggs in Maisonneuve en Sons of Kemet in L’Astral.

Mark Guiliana’s Beat Music

De residentie van Mark Guiliana kent een tweede avond in het geweldige Gesu. Zijn electronic outfit Beat Music mag die avond vullen en waar vaak Jason Lindner de plek achter de toetsen vaak inneemt is dat vanavond Bigyuki. Beat Music is bedoelt om electronische wegen te verkennen. Zeker niet alleen voor Guiliana zelf maar zeker ook voor bassist Chris Morrissey, die al vele jaren met Guiliana speelt. Bigyuki sluit zich daar, uitdagend in zijn werk als hij al is, moeiteloos op aan. Improvisatie is het uitgangspunt met enkele flarden opgenomen teksten in soundscapes daar als leidraad overheen.

Alles wat Guiliana doet dient in de gaten gehouden te worden. Hij is een geweldige drummer die steeds weer weet te verrassen en in alles een baken is. Beat Music is een apart verhaal in zijn muzikale geschiedenis. Normaliter spelen ze maar weinig live dus dit is echt een uitzondering. Guiliana verteld dat ook halverwege het concert: Normaliter spelen we in kelders in Jersey en Brooklyn, nu krijgen we de kans dit voor jullie te doen. En het plezier wat ze in die kelders maken komt er vanavond ook zeker uit.

Muzikale uitdaging is een woord wat zeker ook op ze van toepassing is. Vooral ook voor het publiek. Guiliana wil met Beat Music heel erg veel en er is zoveel overvloed aan muzikale ideeën dat het je het soms duizelt. Dat komt voor een groot gedeelte door de instrumenten die Bigyuki heeft meegenomen. Die klinken erg jaren ’70 en geven de sounds soms wel erg veel progrock’s mee waardoor het immer spannende drumwerk van Guiliana in een andere context komt te staan. De wel heel erg droge bassound van Morrissey helpt er ook niet aan mee om warmte in de composities te krijgen.

Guiliana & Morrissey | Beat Music

Bij flarden erg goed is het optreden met momenten dus ook saai (het solo gedeelte van Bigyuki…) en niet echt pakkend. Het trio draait heel erg om de skills van Guiliana. Die zijn dan wel overweldigend en absoluut de moeite waard, dat wel. De New York jazz scene lijkt helemaal gek van zanger Jeff Taylor en ik heb eerlijk gezegd weinig met hem. Het is een zanger met vele stemmen en hij kan heel soulful zingen, maar ook tegen modern en grimmig aan. Daarna heeft hij een slimme Bowie in huis. Maar wat hij dus mist is een eigen geluid en dat stoort. Met hem in de front veranderd de sfeer naar ongemakkelijk.

Als voor de toegift Mark Guiliana’s vrouw, en belangwekkend zangeres, Gretchen Parlato Taylor op het podium assisteert in een song die dan wel Song For You heet, maar geen tekst kent en die van een onbenulligheid Guiliana onwaardig is, weet ik het even niet meer. Guiliana is een geweldig drummer een uitermate fascinerend muzikant, maar Beat Music voelde ik vandaag totaal niet. Laten we hopen dat dit een volgende keer weer volledig anders is.

Na wat eten en drinken (de markt staat vol met heerlijke streetfood tentjes en er is meer dan genoeg keus!) op weg naar Box Scaggs, even wat heel anders dus. Een optreden wat ik maar even in een los stuk opgepakt heb. Daar was gewoonweg teveel over te schrijven.

De avond sluiten we af in L’Astral met Sons of Kemet. Een club met een capaciteit van 400 mensen die al weken volledig uitverkocht is. Natuurlijk zou je zeggen, de fuzz rond hun geweldige album Your Queen Is A Reptile is overweldigend. En de mannen blazen de tent weer volledig op. Wat een ongelooflijk fijne energie heeft deze band toch. Saxofonist Shabaka Hutchings en tuba speler Theon Cross duwen met hun uitbundige spel drummers Tom Skinner en Eddie Hicks naar steeds grotere hoogten en het publiek naar extase. Elke keer weer een verrukking om te zien.

https://www.youtube.com/watch?v=aIoYV7ozplw

Mooi ook dat de belangwekkende teksten van Hutchings in alle stilte door het publiek worden opgepakt en beloont met een dik applaus. Knap dat je met composities die zo aanzetten tot dansen toch het publiek met zinnige teksten tot stilte krijgt. Als Hutchings op het slot van de set de elektrische connectie van zijn saxofoon haalt en met verstild spel het publiek tot tranen roert weet je dat Sons Of Kemet momenteel echt een van de meest interessante bands ter wereld is. Zeker niet alleen binnen de jazz.

Foto’s: Valerie Gay-Bessette

Meer Festival International de Jazz de Montréal 2018: