Fascinerend hoe een band, na met positieve reacties overladen te zijn voor hun debuut, het op hun tweede album over een geheel andere boeg gooit. Dinosaur verrast met Wonder Trail optimaal.

Nadat debuut Together As One (2016) zowel door publiek als pers omarmd werd en de band de wereld over reisde om in steeds belangwekkender zalen te spelen was de nominatie voor de prestigieuze Mercury Prize daarna de definitieve bekroning. De band won net niet maar kwam wel in beeld voor een heel groot publiek.

Het succes smaakte naar meer, maar meer van hetzelfde kent trompettiste Laura Jurd gewoonweg niet. Zij schreef een lading nieuwe composities die een geheel ander geluid moesten laten horen en met partner/toetsenwonder Elliot Galvin werden de songs verder uitgewerkt voordat bassist Conor Chaplin en drummer Corrie Dick erbij werden gehaald. Electronica is de basis van veel tracks en de toetsen/synths van Galvin spelen daarin een dominante rol.

Het nieuwe Wonder Trail laat een echt andere band horen. Al is het de super getalenteerde Jurd die steeds duidelijk maakt dat het toch echt Dinosaur is. De sound is dikker, ongrijpbaarder, dwarser en elektronischer. Luister na de al zo verrassende albumopener Renewal (part I) naar het wel erg fijne Quiet Thunder en je weet gelijk wat ik bedoel. Drums en bas klinken lekker stevig en swingend, Galvin duwt een heerlijk arsenaal aan vervreemdende geluiden uit zijn keys/synths en Jurd stuwt met haar spel alles de juiste richting in.

Gelijk duidelijk in de complete eerste trits composities is dat, meer dan op het Dinosaur debuut, Jurd en Galvin de ruggengraat van de composities vormen. Jurds nadrukkelijk aanwezige spel en Galvins fascinerende geluiden vormen de intrigerende sound waarover Dick en Chaplin hun klasse etaleren. Ook composities als Shine Your Light, Swimming (beide met vocalen), het vanuit de folk gestarte Set Free en album afsluiter And Still We Wander (dat zelfs met zang start) klinken eigenzinnig en opwindend. Renewal (part II) is de meest dwarse compositie met zijn prominente, tegen het arrangement induwende, toetsenwerk.

Dat de band gegroeid is maakt heel Wonder Trail duidelijk. De prominente gedachte na beluistering is dat je met dit album op zak echt geen slappe optredens meer kunt geven (iets wat helaas nog wel eens gebeurde op hun vorige tour). Dan slaat de avontuurlijke sound van de composities op het nieuwe album volledig dood. Dat is wellicht de grootste stap. Het album klinkt indrukwekkend anders en hoe gaan ze dat live aanpakken?

Wonder Trail is een gewaagde stap verder. De dwarse toon overheerst met tegengestelde arrangementen die zowel vervreemdend als afleidend werken. Pas met een behoorlijk aantal luisterbeurten valt alles op z’n plek.

Wonder Trail is daardoor ook nog even zoeken. Doordat de sound en sfeer echt anders zijn en in echt elke compositie het onvoorspelbare de boventoon voert moet een definitief eindoordeel nog even uitblijven. We geven het album met 4 sterren in ieder geval vast het voordeel van alle twijfel. Avontuur dient altijd beloond te worden.