Written in Music Jaarlijst 2016
Wat een bizar muziekjaar was 2016. In onze gedachten zal het jaar niet zozeer bekend komen te staan als het jaar waarin weer heel veel mooie muziek uitkwam maar vooral het jaar waarin veel te veel muzikanten overleden. Heel vroeg in het jaar was daar eerst die zo onverwachte dood van David Bowie. En we waren daarvan nog niet bekomen of daar kwam het nieuws van de al net zo onverwachte dood van Prince. Twee zeer grote, nog steeds zeer actieve, muziekgrootheden die ons echt veel te vroeg ontvielen. Maar er waren er dit jaar zoveel. Veel te veel om op te noemen maar zulke super belangrijke muzikanten en songschrijvers als Leonard Cohen, Maurice White, Glenn Frey, Leon Russell en natuurlijk soul heldin Sharon Jones moeten we toch echt noemen. Wat een vreselijk gemis! Niet vreemd dat je bij het maken van een jaarlijst dus stil staat bij het overlijden van genoemden. In het geval van Cohen en Bowie was dat gemakkelijk, die maakten beiden geweldige afscheidsalbums.
We eindigden de inleidende tekst van de jaarlijst van vorig jaar met de woorden: Laten we hopen dat 2016 weer net zo’n spannend muziekjaar wordt. Met een geweldige nieuwe Bowie en MONEY in januari en GoGo Penguin begin februari lijkt alles daar helemaal op te wijzen… Wat Bowie aangaat klopte dat helemaal. Zijn ★ (Blackstar) bleef maar niet van de draaitafel te krijgen. Net als die heerlijk ambitieuze, met strijkers opgedirkte, songs op Suicide Songs van MONEY. Met hun derde album Man Made Object brak Manchester trio GoGo Penguin ook volledig terecht wereldwijd door. Dat zagen wij al aankomen… hun tweede album v2.0 maakten wij niet voor niets twee jaar terug album van het jaar. En de jazz-meets-electronic golf die zij mede in beweging hebben gezet bracht ook dit jaar weer een enorme berg goede muziek teweeg.
Sowieso is de jazz, in tegenstelling tot vele andere muzikale stromingen, nog steeds volop in beweging. Het altijd geweldige Phronenis bracht met Parallax weer een prachtalbum uit, saxofonist Marc Mommaas en pianist Nikolaj Hess maakten het album dat hun bijzondere jarenlange samenwerking glorieus vastlegde, Donny McCaslin en zijn band overtroffen zichzelf na Bowie’s ★ (Blackstar) met Beyond Now, het opwindende Britse duo Yussef Kamaal verraste met een uitstekend debuut dat nog eens overtroffen werd door die andere jonge Britse jazz superband, Dinosaur. Met 4 belangrijke projectalbums was het de jonge Britse saxheld Shabaka Hutchings die trouwens iedereen indrukwekkend voorbleef. Met zijn in Johannesburg opgenomen album met The Ancestors overtrof hij ruimschoots alle verwachtingen. En de Nederlandse pianist Wolfert Brederode maakte het allermooiste Nederlandse jazzalbum in vele, vele jaren.
In alle genres waren er weer volop mooie album te vinden. Nick Cave met het indrukwekkende Skeleton Tree, het door onze zo geliefde gitarist Stuart McCallum geleide The Breath, electronic held Mark Prichard maakte een magnum opus, de in Denemarken wonende Braziliaan Raphael Gimenes maakte het mooiste World album van het jaar, Iggy Pop ragde er met de hulp van Josh Homme weer eens lekker overheen en Neil Cowley Trio vond zich voor de zoveelste keer opnieuw uit. Divine Comedy kwam gloeiend terug, net als het immer verrassende Radiohead. De belangrijkste nieuwe band was zonder twijfel het Britse drietal Strobes dat niet alleen op hun geweldige debuut Brokespeak volop indruk maakt maar live absoluut indrukwekkend bleek.
Het was uiteindelijk het Iers/Amerikaanse The Gloaming dat tekende voor het meest memorabele (lees; legendarische) concert van het jaar. Hun tweede, ronduit geniale album, kreeg een hartverscheurende vertolking op de avond van de release (1 maart) in Union Chapel in Londen. Een optreden dat de rest van het jaar niet meer getopt werd. Hun album trouwens ook niet. Uitzonderlijke klasse!
Written in Music Jaarlijst 2016:
Anderson .Paak
Malibu
