De Italiaanse pianist/componist Stefano Battaglia had al heel wat albums gemaakt (er wordt gesproken over meer dan 65 albums!) voor andere labels voordat hij bij ECM tekende. Met een achtergrond in de klassieke muziek en voorliefde voor jazz groeide hij over de laatste 15 jaar uit tot een zeer geliefde muzikant die over de gehele wereld zowel solo als met zijn trio optreed. Bij ECM maakt hij muziek die verder gaat dan de muzikale standaard waar hij normaal aan vasthield. Zijn vorige album, het dubbeldikke Re:Pasolini bleek een weerbarstig meesterwerk. Met een grote bandbezetting werden spannende klankkleuren gepareerd met sterke melodielijnen. Zijn nieuwe album Pastorale, alleen samen gemaakt met percussionist Michele Rabbia, is al net zo’n vernuftige muzikale trip.

WiM: Was het een moeilijk album om te maken?
Het was eigenlijk heel gemakkelijk (..lacht..) We hebben het album in 1 dag in de studio opgenomen. Michele en ik spelen al 10 jaar samen. Soms met z’n tweeën dan weer met een groep muzikanten om ons heen. We zijn de studio ingestapt en hebben al improviserend de songs tot stand laten komen. Eigenlijk waren alle composities al in 6 uur opgenomen. Bij het mixen bleek al snel dat we erg tevreden konden zijn.

WiM: De songs lijken vanuit een pianomotief op te bouwen en met de percussie steeds een ware metamorfose te krijgen…
Niet in elke compositie is dat gebeurt maar ik begrijp je punt. Ik houd erg van oude en sterke melodieën en daar hou ik gedurende het improviseren wel aan vast. Michele heeft een fantastisch muzikaal gevoel en speelt daar geweldig op in. Het moeilijke voor mij is dat sommige van zijn percussie instrumenten gestemd zijn zodat ik dus aan de tonen A, E en B moet vasthouden. Dat limiteert maar maakt het tegelijk ook heel spannend om zo improviserend toch spannende, verrassende dingen te blijven spelen.

WiM: Je speelt motieven die in de jazz en klassieke muziek geworteld zijn maar je vindt daar toch een andere weg in..
Ik heb de laatste jaren eigenlijk pas echt mijn stijl gevonden. Alles wat ik voorheen kende en speelde losgelaten. Nu ben ik toe aan een nieuwe fase en ik zou niet weten hoe ik deze muzikaal zou moeten omschrijven. Dat moet je een muzikant eigenlijk ook nooit vragen. Het is in ieder geval geen free jazz of jazz improvisatie, maar muziek die meer richting traditionele muziek afkomstig uit het Mediterrane gebied, van Turkije naar Noord-Afrika, gaat. Daarnaast zit er veel van folk en zelfs veel van de componist Morton Feldman, een componist die ik zeer bewonder, in.

WiM: Op het album staat een ode aan Pina Bausch. Wie is zij?
Zij was een zeer bijzondere choreografe van modern ballet die Michele en ik zeer bewonderen. Vreemd genoeg hoorden wij op de weg naar de studio dat zij die nacht was overleden dus hebben we een compositie aan haar opgedragen.

WiM: Je hebt de composities spontane titels gegeven?
Bij het improviseren komen al snel denkbeelden bij me boven. Bij het naluisteren kijk ik of die gedachten er nog steeds zijn en geef ik dan de definitieve titel (..lacht..). Ik kan het niet anders uitleggen eigenlijk.

WiM: Is er een tour gepland voor het album?
In Rome hebben we een erg fijne album presentatie gehad einde januari en we hebben daarna een aantal optredens in Italië gedaan. Ik heb net, na een zeer vervelende tijd, met mijn management gebroken en daardoor staan er nu geen concerten in de rest van Europa gepland. We zijn nu alsnog druk bezig een Europese tour op te zetten. Met de hulp van ECM.