Op basis van zijn laatst verschenen album Don’t Be A Stranger speelt de Amerikaanse songwriter Mark Eitzel komende zaterdag 19 januari in Utrecht. Het tweede Nederlandse concert zal halverwege februari in Amsterdam plaats gaan vinden. Wij spraken Eitzel voorafgaand aan de drukke Europese tour.

Mark Eitzel is natuurlijk niet alleen bekend van zijn soloalbums, waarvan het vorig jaar verschenen Don’t Be A Stranger een van zijn allermooiste is, maar zeker ook als voorman van American Music Club, de band die midden jaren 80 voor het eerst van zich liet horen, in 1994 uit elkaar ging en in 2003 terugkeerde. Eitzel startte vanaf het (eerste) einde van AMC een succesvolle solo carrière die eerst met het door R.E.M.’s Peter Buck geproduceerde West (1997) en later met The Invisible Man (2001) creatieve hoogtepunten kende.

WiM: Het leek er in eerste instantie op dat de songs voor Don’t Be A Stranger voor een nieuw American Music Club album bedoeld waren…
Dat had ik zelf, eerlijk gezegd, ook in mijn hoofd maar naarmate ik meer aan de songs werkte vond ik ze voor een solo album toch beter werken. De meeste songs hebben een ingetogen karakter en dat wilde ik graag zo houden. Daarnaast zijn de teksten zo reflectief dat ik ze beter in een solo opzet vond passen. Er is gewoonweg erg veel gebeurt de afgelopen jaren, zowel met mezelf als in mijn omgeving en dat vanzelfsprekend een plek in mijn teksten.

WiM: Had dit ook te maken met het ziektebed waar je laatste jaren in belandde? (Eitzel had enkele jaren geleden een hartaanval en moest een tijd lang rustig aan doen).
Natuurlijk speelde dat mee. Het kwam me gewoon beter uit om gewoon thuis in alle rust aan de songs te werken. Zonder andere muzikanten in de buurt of de druk om afspraken te maken om met andere muzikanten te gaan spelen. En rustig ook weer beter te worden of beter gezegd, weer aan kracht en zekerheid te werken. Muziek maken geeft me zekerheid, dus toen dat na enige tijd weer mijn optimale tijdverdrijf werd, wist ik dat alles weer goed ging komen. Het geluk keerde me volledig tegemoet toen ik met de nieuwe songs uiteindelijk een dure studio met een fijne producer (Sheldon Gomberg) de studio in kon omdat een vriend van mijn manager de loterij had gewonnen en hij mij het geld wilde lenen om dit voor elkaar te krijgen. Het maakt zoveel verschil om dit te kunnen doen!

WiM: Het wordt met al het downloaden een steeds moeilijker verhaal geld te krijgen om een album op te nemen…
Dat is inderdaad zo, daarom stoppen tegenwoordig ook heel veel muzikanten zelf geld in opnamen of startten zelf een eigen platenlabel om alles daar in onder te brengen. Zoals je wellicht weet heb ik de platenmaatschappij gevraagd met Don’t Be A Stranger met plaatsing op bijvoorbeeld Spotify 6 maanden te wachten. Het is gewoonweg een schande dat heel veel mensen geld verdienen aan jouw muziek terwijl jij veel geld hebt geïnvesteerd om een album te maken. Schandalig ook dat je dan een paar tientjes aan zoiets als Spotify overhoudt terwijl zij zeggen goed voor artiesten te zijn. Dat er maar steeds geen artiesten opstaan om daartegen te protesteren is bizar. Maar er zijn er gelukkig wel veel die hun muziek niet zomaar weggeven. Maar ja, een plaat maken is gewoon kostbaar en een heel goed klinkend album nog duurder en dat dit voor Don’t Be A Stranger kon geeft heel veel voldoening natuurlijk. De thuis gemaakte demo opnamen kregen in de studio een volledig remake met de prachtige arrangementen zoals je deze nu op het album kunt horen.

WiM: Hoe gaan de live optredens worden? Neem je strijkers mee?
Dat is helaas, financieel technisch, niet mogelijk maar de concerten worden bijzonder. Ik speel ze met een kwartet, dus de rijke arrangementen met strijkers van sommige songs op Don’t Be A Stranger zal het publiek moeten missen. Maar ik weet zeker dat de songs, met die andere, meer ingetogen, arrangementen, ook heel goed uit de verf zullen gaan komen. Ik heb er in ieder geval enorm veel zin in, hoewel op voorhand de Europese tour wel erg lang lijkt en we van de ene naar de andere kant lijken te vliegen. Twee optredens achter elkaar in Nederland had mij ook wat logischer gelegen, maar voor vragen daarover moet je bij mijn manager en tourmanager zijn (..lacht..). Ik zie uit naar zowel Utrecht als Amsterdam. Nederland is altijd heel goed voor me geweest.

Concerten:

• Zaterdag 19 januari in de Ekko, Utrecht
• Zondag 17 februari in Paradiso, Amsterdam