×

Interview

20 december 2019

De schatkist van Ivor Raymonde voor de tweede keer geopend

Geschreven door: Dick Hovenga

Label: Bella Union

Met Odyssey: The Sound of Ivor Raymonde vol.2 ligt na ruim een jaar alweer een dubbele verzamelaar in de winkels die de legende van de Britse songschrijver, arrangeur en producer Ivor Raymonde optimaal laat gloeien. Een mooi moment om zoon Simon (eigenaar platenlabel Bella Union, oud-bassist Cocteau Twins) weer eens te spreken.

In navolging van ons vorige gesprek was het inderdaad waar dat er zowaar een net zo goede verzamelaar kon worden samengesteld die wederom verrassend is. ‘Toen we elkaar inderdaad vorig jaar spraken wist ik natuurlijk al hoeveel meer er was. En daar is het afgelopen jaar nog een zoveel meer bijgekomen dat we de opvolger van Odyssey ook al bijna bij elkaar verzameld hebben. Een dubbelalbum dat zeker net zo goed als de eerste twee zal zijn. In de afgelopen jaren hebben Kieron (Tyler, journalist en mede-samensteller van de serie) en ik zoveel nieuwe tips gekregen over tracks die iets met mijn vader te maken hebben dat het een eindeloze rit lijkt’.

‘Zoals ik je de vorige keer ook vertelde zijn er van de jaren dat mijn vader bij Decca werkte lijsten van alle opnamen. En heel goed bijgehouden. Dat gaf al heel veel extra ontdekkingen. Na het uitbrengen van Paradise (The Sound of Ivor Raymonde) zochten mensen ook contact met ons om aan te geven dat mijn vader ook te maken had gehad met iets dat zij in de kast hadden staan. Van heel veel tracks/singles waren dan weer helemaal geen gegevens bekend. Dat mijn vader enorm actief was wordt met nog steeds met elke dag duidelijker. Het is een onuitputtelijke bron ben ik bang’.

Verrassend ook hoeveel Amerikaanse muzikanten/zangers dus ook in Engeland opnamen. ‘Het waren gewoonweg heel andere muzikale tijden,’ vertelt Simon verder. ‘Amerikaanse artiesten kwamen uit Amerika over en verbleven hier dan vaak ook langer. Gingen vaak, op voorspraak van de platenmaatschappij, nog even de studio in en namen dan vaak op met Britse producers en gebruikten soms ook Britse arrangeurs. Het waren gewoonweg andere tijden waarin een nieuwe song die snel populair werd binnen een week of wat al heel veel andere versies/covers kende. Er stonden dus soms van dezelfde song meerdere versie in de hitparade’.

Odyssey staat weer vol verrassingen, alsof Ivor Raymonde de enige was die echt iedereen opnam. ‘Soms krijgt ik dat idee ook ja (lacht). Er zijn maar weinigen waarmee hij niet gewerkt heeft’ praat Simon verder. ‘Maar je weet maar nooit wat ik nog meer ga tegenkomen. Een echt ontdekking was Loo-Be-Loo van The Chucks, een track die eigenlijk door mijn vader alleen en als grap in de studio was opgenomen maar door mensen van de platenmaatschappij als grote hit gezien werd en achter de rug van mijn vader door het platenlabel uitgebracht werd. En zo belandde mijn vader ineens als artiest in de Top of the Pops studio. Iets wat hem maar matig beviel…

‘Voor mij schieten er een aantal songs echt geweldig uit. Zo wist ik niet dat het in mijn prille jeugd door mij geadoreerde Simon Smith And The Amazing Dancing Bear van de Alan Price Set ook door mijn vader was opgenomen. Natuurlijk kent Odyssey ook weer grote hits in de vorm van Dusty Springfields Little By Little, Frankie Vaughans magnifieke Tower Of Strength en het lekker vol drama vertolkte Endless Sleep van Marty Wilde And His Wildcats. Blij ben ik ook met het vinden van de door mijn vader geschreven soulstomper Brand New Baby, hier vertolkt door Los Bravos en Cat Stevens’ stemmige Blackness Of The Night. En natuurlijk met die prachtige albumtrack Where’s The Girl van de Walker Brothers uit 1966. Een song waarop je de aanzetten tot zijn weergaloze solo vierluik Scott, 2, 3 en 4 al kunt horen’.

‘De grootste ontdekking was wellicht Girl In The Mirror van Christopher Colt. Het voelde aan alsof we een lang gezochte, nooit gevonden Donovan track geproduceerd door Ray Davies hadden gevonden. Maar de allergrootste schat was het vinden van Time To Say Goodbye van The Martells, een single waarvan ik eerst niet wist dat die ook door mijn vader geproduceerd was. De 7-inch versie gaat op Discogs vanaf 200 pond trouwens. Bizar hè? Bij de dubbele vinylversie van het album hebben we trouwens ook een 7-inch van Michael Hannah van Twinkle bijgesloten. Nooit officieel als single uitgebracht maar een track die het absoluut verdient om die eer wel te krijgen’.

Mooie hoes ook weer. Klopt het dat het een portret van je moeder is? ‘Je hebt helemaal gelijk. Ik vond de foto bij het opruimen van haar huis nadat ze was overleden en ik met mijn broers daar door haar spullen aan het heengaan was. Ik vind het echt een prachtige foto. Waarschijnlijk in de zo’n typische jarenzestigstudio met een echte portretfotograaf genomen. Er zijn echt ontzettend weinig foto’s van zowel mijn vader als moeder zijn en deze vond ik zomaar in een doos met andere spullen. Ik vond dat ze de eer verdiende op de hoes te komen. Deze te meer muziek ik van mijn vader ontdek hoe meer ik me bewust ben hoeveel hij aan het werk moest zijn geweest waardoor de zorg voor mij en mijn drie broers dus bij mijn moeder lag. Daarnaast is ze overleden terwijl we bezig waren het werk van mijn vader op albums uit te gaan brengen. Ze verdient de hoes dus optimaal. En hoe mooi om je beide ouders op deze hoezen te zien? Ik ben wat ik ben door hen.’

Odyssey: The Sound of Ivor Raymonde vol.2 is verschenen op 6 december, op Bella Union.