Het Zuid-Londense Shame gooide in 2018 hoge ogen met hun debuut Songs Of Praise. De stuwende, zinderende en soms grootse postpunk van dat album was intenser en overtuigender dan die van de meeste tijdgenoten die teruggrepen op de alternatieve muziek van eind jaren zeventig en begin jaren tachtig. In de jaarlijst van Written in Music belandde Songs Of Praise op een derde plaats; bijzonder eervol voor een debuut.

Na paar hectische jaren met erg veel reizen en optreden zal half januari het langverwachte tweede album van Shame uitkomen: Drunk Tank Pink. De singles Alphabet, Water In The Well en vooral Snow Day lieten horen dat de band een opwindende ontwikkeling heeft doorgemaakt. Zo te horen gaat het tweede album zijn voorganger minimaal evenaren.

Written in Music sprak eerder deze maand met zanger Charlie Steen over Drunk Tank Pink, de aanloop ernaartoe maar ook over de verwachtingen voor 2021.

WiM: Het zullen intensieve jaren zijn geweest vanaf 2018. Jullie speelden niet alleen veel, maar ook over de hele wereld.
Natuurlijk is al dat toeren fysiek en mentaal vermoeiend. Soms is het ook beter om niet te drinken op tournee. Op bepaalde momenten ben je gewoon uitgeput. Maar als je 19, 20 bent wil je er natuurlijk alles uithalen! In 2019 zijn we bijvoorbeeld naar Brazilië, IJsland en Tokio geweest. Daar zijn we heel dankbaar voor. Dat missen we nu natuurlijk heel erg.

WiM: Dit album heeft vooral ná jullie tournees vorm gekregen… Bepaalde dat mede het karakter?
Klopt, het album is tot stand gekomen na de tournees, tijdens de nasleep, of beter gezegd, tijdens de ‘landing’. Als je onderweg bent en veel speelt ben je eigenlijk altijd erg extravert. Later, thuis, ben je weer veel introverter. Dan begrijp je de waarde van privacy ook veel meer. Door het toeren hebben we natuurlijk ook veel vooruitgang geboekt als band. Je hebt gewoon meer ervaring, ook met het optreden zelf en je instrumenten. In het begin is alles nieuw maar nu hebben we veel meer kennis.

WiM: Wij waren erg onder de indruk van de nieuwe single Snow Day. Ergens heb ik het idee dat het een sleutelnummer is…
Snow Day is muzikaal misschien wel het beste dat we ooit geschreven hebben. Er zijn meerdere thema’s op het nieuwe album zoals dromen, gebroken harten, het onderbewustzijn… Snow Day is ook wat dat betreft denk ik de spil van het album. Het is een verhaal.

WiM: De clip bij Alphabet is ook bijzonder en sluit mooi aan bij de muziek. En de albumtrack Born In Luton… die elektronische details in de muziek, die groove… Heel verrassend.
We zijn heel blij met de video voor de single Alphabet. Die past inderdaad goed bij de muziek. Hij is van Tiegen Williams, die ook de foto op de albumcover heeft gemaakt. De vader van Charlie (Forbes, drummer) zit trouwens in de clip. En Born In Luton… Oei, het was heel moeilijk om in de studio die groove goed te krijgen, het kostte echt veel tijd. Daar zijn we dan ook echt heel blij mee.

WiM: Teksten laten zich niet altijd eenduidig interpreteren maar toch: waar gaat de single Water In The Well over?
Het gaat grotendeels over de plekken waar we geweest zijn, de mensen die we tegenkwamen en de invloed die dat allemaal op ons heeft gehad. Sean (Coyle Smith, gitarist) kwam met die riff. Ik speel dit nummer graag live, het is heel direct en urgent. Op Water In The Well zijn de gitaren anders: ze zijn ‘hoekig’. ‘Hoekig’, dat is echt zo’n gitaristenterm, haha. Met songs als Snow Day en Born In Luton experimenteren we meer, die zijn anders dan veel andere songs, maar daarnaast wil ik ook graag die directheid houden.

WiM: Er is ooit een kerstsingle van jullie verschenen. Wat was het idee erachter? Meedoen met de Engelse traditie van het maken van een kerst-single en maar zien wat er gebeurt?
Feliz Navidad… Het leek ons wel grappig. Songs Of Praise was Rough Trade Album of the Year geworden. Dan moet je als band daarna wel iets bijzonders doen. We namen toen vier tracks – covers – op in de studio. Het was bijna kerst dus daar wilden we iets mee doen. Feliz Navidad is het grootste kerstlied in de Spaanstalige wereld. Dat leek ons leuk. Die covers zijn terechtgekomen op All The Hits. We deden ook een cover van TV Personalities en Love Me Tender van Elvis Presley. En nog een oud folknummer (Big Rock Candy Mountain).

WiM: Het is leuk om te horen dat Stiff Little Fingers van invloed is geweest op jullie. Maar tegenwoordig zijn er ook de nodige goede bands die vergelijkbaar zijn met Shame.
Stiff Little Fingers is zeker een invloed geweest, een waanzinnige goede band. Maar ik houd bijvoorbeeld ook erg van tijdgenoten als Parquet Courts, Idles, Girl Band en Rolling Blackouts Coastal Fever. Het is geweldig hoeveel goede bands er nu zijn. We kennen ze allemaal. We hebben met allen opgetreden, behalve Girl Band. Dat moet nog gebeuren; zij zijn voor ons ook echt een behoorlijke inspiratie geweest.

WiM: Er staat in ieder geval wel een tournee op de rol, volgend jaar.
We hebben inderdaad een tournee gepland voor 2020… We hebben het vaccin uitgevonden en gaan het aan iedereen geven, haha. Nee, het is een socially distanced tour, met gescheiden tafels voor twee mensen uit hetzelfde huishouden. Je kunt aan je tafel drinken bestellen. Inderdaad, beter dit dan niets, toch?

Volgend jaar beleven we hopelijk een summer of love. Dat is het enige waar ik nu aan denk. Als het vaccin eenmaal gedistribueerd is, gaan we weer een soort roaring twenties krijgen.