Met Blue Hearts, een geweldige collectie furieuze politieke songs, later deze week in de winkels, kunnen we dan eindelijk een verslag van het gesprek plaatsen dat we reeds begin van de zomer met Bob Mould hadden. De wereld zat toen nog in lockdown en Amerika meldde elke dag steeds meer meldingen van nog meer corona geïnfecteerden en slachtoffers. We spreken Mould via skype terwijl hij in zijn huis in San Francisco zit.

‘Na jarenlang in Berlijn gewoond te hebben en met heel veel plezier werden onze plannen pas per einde 2020 echt terug naar San Francisco te gaan gedwarsboomd door het Covid-19 virus. Omdat we aan zagen komen dat dit niet zomaar een paar weken zou gaan duren besloten we dus reeds begin maart Berlijn achter ons te laten en naar Amerika terug te gaan,’ vertelt hij als we het over zijn verblijf in Europa hebben dat nu al een stuk verder is met het weer vrijgeven van openbare gelegenheden en waar de aantallen besmetting en doden flink afnemen. ‘Ik zal Berlijn erg missen. Fantastische jaren gehad die ook de basis vormden van veel van de albums. Ook van het nieuwe album Blue Hearts’.

‘De allereerste song die van het album uitkwam was ook de eerste die ik voor het nieuwe album koos. Eigenlijk schreef ik American Crisis al in 2018 maar ik vond het niet op mijn vorige album Sunshine Rock passen. Dat moest echt een wat optimistischer album worden dan de drie voorgaande. Silver Age (2012) was donker en met Beauty And Ruin (2014) en Patch The Sky (2016) werd het eigenlijk alleen maar  donkerder. Het werd tijd om eens een wat uitbundiger en vrolijker album te maken (lacht) en dat werd Sunshine Rock‘.

‘De boosheid over wat er in Amerika gebeurde had ik toen echter al wel vastgelegd in American Crisis. Na de tour die op Sunshine Rock volgde besloot ik dat American Crisis de basis voor een nieuw album zou zijn. De situatie was er in dat jaar in Amerika alleen maar slechter op geworden en ik vond het tijd mezelf duidelijk uit te spreken. Het voelt echt als de tijd om dat nu wel te doen. Ik vergelijk de periode van nu, waarin een regering niet de stappen neemt die ze moeten nemen om met sociale oplossingen te komen en alleen maar met macht en geld bezig zijn, met die van de jaren tachtig waarin Reagan president was. Ik toerde toen met Hüsker Dü de wereld over en was meer bezig met het feit dat ik homoseksueel was en daar nog niet voor durfde uit te komen, onzeker als ik destijds daarover was. Ondertussen zag ik wel ontzettend veel vrienden/mensen wegvallen door aids en ook de overheid daarop eerst ontkennen en daarna dus veel te laat reageren. Natuurlijk komen de slotzinnen van American Crisis, ‘Silence=death’, daar vandaan. Met de situatie zoals die nu in Amerika is moet ik me wel uitspreken’.

Blue Hearts (natuurlijk een referentie naar de ‘blauwe’ Democraten) heeft een furieuze toon die herinneringen aan Hüsker Dü oproept. ‘Ik ben me daarvan bewust, maar ik ben in tijden ook niet meer zo boos geweest,’ praat Mould verder. ‘Veel mensen in Amerika hebben het stemmen al bijna opgegeven omdat het kiessysteem zo verrot is, omdat politici alleen maar met eigenbelang bezig zijn en de mensen niets veranderd zien in hun eigen, soms hachelijke, situatie. Ik begrijp dat zeer zeker maar natuurlijk zou iedereen juist moeten (kunnen) stemmen om juist wel een verandering te veroorzaken’.

‘Terugkomend op de muziek: het album werd in twee weken opgenomen en veel van de songs stonden er erg snel op. Er zijn ook erg weinig overdubs gedaan. Normaliter dubbelde ik mijn stem ook nog wel eens maar ook dat heb ik niet gedaan. Jason zong wat dubbel/achtergrondvocalen in en we hebben soms alleen wat gitaar aangedikt maar that was all. Ik wilde dat we een pure plaat maakten die vol in de emotie van het moment klinkt. En ik denk dat dat gelukt is. De energie die ik met Jason (Narducy) en John (Wurster) heb is dan ook overweldigend. Sinds ik met hun beiden samenwerk (sinds 2008) wil en hoef ik niets anders meer. Ze begrijpen waar ik met mijn songs naar toe wil en pakken steeds razendsnel op en verrijken de songs met mooi partijen en veel energie. Blue Hearts is het statement wat ik juist nu wilde maken en het is juist nu erg jammer dat ik door het coronavirus in dit verkiezingsjaar niet op tour kan. Ik had gehoopt na het album ook live nog wat mensen in beweging te krijgen maar het kan natuurlijk ook zijn dat de mensen die mijn muziek luisteren, kopen en naar optredens zijn gekomen dat gewoon al doen natuurlijk’.