Met een flink aantal optredens door Europa (op vrijdag 8 november in het AB, Brussel en op zaterdag 9 november in Paradiso, Amsterdam) is de aandacht weer even volledig op Anders Trentemøller, de Deense meester van het donker, gevestigd. Met Lost heeft Anders Trentemøller wederom een meesterlijk album afgeleverd. Een album met een fijne gastenlijst en typische diepe instrumentale tracks. Zoals hij het zelf verwoordt: ‘Elk album komt op z’n eigen manier tot stand en bij dit album was het niet anders dan dat ik alleen in mijn studio de basis voor alle tracks gelegd heb. Veel knutselen met geluiden, vele instrumenten over elkaar opnemen en vervolgens de beats perfectioneren. Of terwijl ik bezig ben de ritmes te creëren een hele track weer helemaal van voren af aan opnieuw opbouwen en overdenken. Klinkt als heel omslachtig maar het is de manier waarop het voor mij werkt’.

Komen de zangers/zangeressen vervolgens langs in de studio om die tracks in te zingen? ‘Was dat maar zo (..lacht..). Het is eigenlijk meer van in contact treden met de artiest zelf of zijn/haar management de basistracks laten opsturen en dan afwachten of de desbetreffende artiest de track mooi vindt en er vocalen en teksten bij kan bedenken. Dat kan soms heel snel gaan en soms maanden duren. Ik heb deze keer wederom puur uit eigen idolatie de zangers/zangeressen benaderd. Artiesten waar ik ook alle albums van koop. Een zeer spannend proces omdat het steeds afwachten is of ze inderdaad mee willen doen en zeer bevredigend als het lukt.’

‘Ik ben over elke samenwerking superblij. Het moment dat je bijvoorbeeld een track als The Dream terugkrijgt en de vocalen van Mimi Parker (Low) hoort is zo bijzonder. Dat kan ik gewoonweg niet navertellen. Bijzonder ook als je de track terugkrijgt en je exact hoort waarom die track bij die stem hoort.

Waar zijn meesterlijke debuutalbum The Last Resort (2006) nog puur instrumentale tracks bevatte was dat op Into The Great Wide Yonder (2010) al gelijk anders. ‘Ik wilde met dat album een state of mind maken. Vooral niet stil blijven staan. Vocalen aan mijn tracks toevoegen voelde als een heel organisch verhaal en ik ben blij dat mijn publiek daar net zo over denkt. Ik vond vervolgens wel dat ik niet alleen maar achter mijn decks moest staat om als DJ die tracks ten gehore te brengen. Ik heb daarom vooral voor het tweede album besloten altijd op tour te gaan met een band. Het DJen doe ik dan wel weer daarnaast in een volledig andere opzet.Met een band spelen vereist een volledig andere manier van muziek benaderen en ik vind dat het publiek dat verdient. Op het album wel grotendeels door mij gemaakte muziek maar live een extra dimensie met meerdere muzikanten’.

De muziek van Trentemøller klinkt gelaagd en donker. ‘Iedereen denkt altijd, op basis van mijn muziek, dat ik een donker of zwaar denkend iemand ben. Dat is in het geheel niet zo. Ik ben een positief ingesteld mens maar natuurlijk denk ik na over wat er met de wereld aan de hand is. Het zou wel heel naïef zijn dat niet te doen en al helemaal niet als je zoveel van de wereld kan zien als ik. Maar ik houd gewoon van die donkere kleur in muziek. In alle muziek waar ik naar luister zit denk ik iets donkers. Het donkere inspireert mij. En vanuit die donkere sfeer voel ik de muziek gemakkelijker binnenkomen. En het laag op laag opbouwen van donkere sferen en diepe beats en bassen heeft voor mij echt een enorm aantrekkingskracht.’