Rocketman, de langverwachte biopic van Elton John was dit jaar één van de grote hits in de bioscopen wereldwijd. En terecht. Het levensverhaal van Elton John verteld in een zo levendige stijl, zonder de melancholie in zijn leven te vergeten, is super aanstekelijk.

Om Rocketman naast de biografie Ik, Elton John te leggen is misschien wat onhandig. Rocketman heeft een beknopter verhaal, geschikt om een bioscooppubliek anderhalf uur een rond verhaal te vertellen. Juist het verhaal te vertellen vanaf het moment dat hij zichzelf laat opnemen in een kliniek om van de drank, cocaïne, boulimia, seks en wat al niet meer en terug te blikken op zijn leven is een geweldig gegeven en geeft regisseur Dexter Fletcher de mogelijkheid flink uit te pakken.

Dat John geen geweldige kindertijd had mag onderhand alom duidelijk zijn. Dat muziek zijn redding was en hij in tekstschrijver Bernie Taupin zijn soulmate vond wordt in Rocketman nog duidelijker. Taupin is de man die John ondanks alle door John aangerichte ellende door drank en drugsmisbruik, eeuwig trouw blijft. En zij brengen het beste in elkaar naar boven.

Mooi hoe hun muziek in de film verwerkt is. Soms in musical-achtige beelden dan weer in en live-setting. De beelden van zijn eerste concerten in de Troubadour in Los Angeles, het begin van zijn latere triomftocht door Amerika, zijn ronduit magisch. Vooral de beelden waarin John als het ware door de lucht vliegend zijn piano speelt en ook het publiek oplift.

De muziek komt gelijk in Johns hoofd op als hij de teksten van Taupin leest en  Taupin raakt geïnspireerd door de muziek die John op zijn teksten schrijft. Net zo magisch is het moment waarop Taupin bij het ontbijt John de tekst van Your Song geeft, iedereen in huis zijn eigen ding gaat doen, maar plots gefascineerd door wat John speelt zich in de kamer nestelt om te horen wat er gebeurt.

De rolbezetting is ijztersterk. Taron Egerton speelt een geweldige John, die in alle facetten van zijn leven vertwijfeling, onzekerheid en eenzaamheid kan uitstralen dan weer optimale levenslust. Zijn stem, die van Egerton dus, draagt daarnaast de songs. Jamie Bell is een geweldige Taupin die van afstand ziet wat er met John gebeurt en hem na elke door John gecreëerde breuk toch weer opzoekt. Hun vriendschap draagt de film.

Het mooie van Rocketman is daarnaast ook dat John zich er zelf mee bemoeit heeft en zijn levensverhaal zonder opsmuk verteld wordt, zijn verslavingen bepaald niet genegeerd worden. Ook zijn homoseksualiteit daarin is meegenomen. Onverbloemd en normaal in zijn levensverhaal verwerkt is en ook duidelijk in beeld is gebracht. Bepaald geen Bohemian Rhapsody dus. Dat zou ook wat raar zijn gezien John een van de belangrijkste mensen binnen de wereldwijde homo-emancipatie is en verschrikkelijk veel geld ophaalt voor goede doelen daaraan gelieerd.