Epitaph was een prachtig nummer op Judas Priest’s tweede en wellicht beste album Sad Wings Of Destiny uit 1976. Twee jaar geleden kondigde de legendarische Engelse heavy metal band haar afscheid aan; men zou nog eenmaal over de wereld toeren om afscheid te nemen van het publiek dat hen bijna vier decennia lang zoveel succes heeft gebracht. De tournee werd de Epitaph tour genoemd; sluitstuk (epitaph betekent grafschrift) van een roemrijke geschiedenis. De band had het lumineuze idee om van elk album* van Rock N Rolla (1974) tot en met Nostradamus (2008) tenminste één nummer te spelen om zo een goed beeld te geven van hun muzikale carrière.

Voor de tour stapte gitarist en oprichter K.K. Downing onverwacht uit de band om zich te concentreren op golftoernooien en liefdadigheid. De vier overblijvers recruteerden Richie Faulkner als zijn vervanger en gingen op tournee. Bij de start van de wereldtournee in ons eigen 013 (Tilburg) bleek de setlist direct een succes. Door niet in alle gevallen voor de singles te kiezen, maar voor zogenaamde deep tracks was het meteen de beste setlist die de band ooit speelde. Deze DVD die werd opgenomen in de Hammersmith Apollo in Londen heeft dan ook een grandioze setlist. Het is werkelijk fantastisch om krakers als Never Satisfied (van het debuut) en Starbreaker te horen. De band heeft meer dan eens het beste nummer gekozen zoals The Sentinel van Defenders Of The Faith en Blood Red Skies van Ram It Down. Vanzelfsprekend ontbreken Priest’s beste nummers Victim Of Changes en Beyond The Realms Of Death niet. De grootste hits van de periode British Steel (1980) en Screaming For Vengeance (1982) ontbreken evenmin. Deze DVD is voor trouwe Judas Priest fans dan ook een feest van begin tot eind.

Veertig jaar heavy metal spelen en zingen gaat je niet in de koude kleren zitten. Zanger Rob Halford heeft nog een steeds een imposant stembereik, maar zijn houterige motoriek laat hem steeds meer op een robot lijken. De jasjes van pak-em-beet dertig kilogram houdt hij dan ook hooguit een nummer aan. Gitarist Glenn Tipton is een dikke zestiger, maar oogt vele jaren jonger. Dat kan niet gezegd worden van bassist en mede-oprichter Ian Hill die een concert lang met zijn rug tegen de backline staat te bangen. Het is toch een beetje sneu om zo’n kalende oude man te zien rocken. Drummer Scott Travis sloot zich pas in 1990 aan bij de band, is een stuk jonger en oogt nog energiek. Nieuwe aanwinst Richie Faulkner oogt fris en fruitig, heeft dezelfde look als KK Downing en speelt zijn partijen goed na.

Epitaph heeft een uitstekende beeld- en geluidskwaliteit en zou door de excellente nummerkeuze een zeer waardig slot van een imposante carrière zijn geweest. Judas Priest mag toch samen met Black Sabbath als de grondleggers van de heavy metal worden beschouwd. Zanger Halford heet niet voor niets The Metal God en hun imago met leer en spikes was ronduit trendsettend in de jaren tachtig. De band zit momenteel in de studio voor een nieuw en laatste studioalbum. Dat is enerzijds mooi, maar ondergraaft anderzijds de geloofwaardigheid. De afscheidstournee was dus net als bij Ozzy, Kiss en Scorpions geen afscheidstournee, maar een verkooptruc om kaartjes te slijten. Die constatering doet echter niets af van dit kwaliteitsproduct.

Tracklisting Epitaph

1. Battle Hymn
2. Rapid Fire
3. Metal Gods
4. Heading Out to the Highway
5. Judas Rising
6. Starbreaker
7. Victim of Changes
8. Never Satisfied
9. Diamonds and Rust (acoustic to heavy version)
10. Prophecy
11. Night Crawler
12. Turbo Lover
13. Beyond the Realms of Death
14. The Sentinel
15. Blood Red Skies
16. The Green Manalishi (With the Two-Pronged Crown)
17. Breaking the Law
18. Painkiller
19. The Hellion
20. Electric Eye
21. Hell Bent for Leather
22. You’ve Got Another Thing Comin’
23. Living After Midnight

* De twee albums die Judas Priest met zanger Ripper Owens (toen Halford op de solotoer ging) opnam, worden genegeerd.