De legende van Jimi Hendrix lijkt elk jaar wel groter te worden. Dik veertig jaar na zijn overlijden verschijnen er nog jaarlijks cd’s en dvd’s en is hij geregeld op de cover te vinden van gitaarbladen of tijdschriften die zich bezighouden met classic rock. Hear My Train A Comin’ bevat de gelijknamige documentaire die een overzicht biedt van Jimi’s komeetachtige carrière. Zijn leven, van beelden en foto’s uit zijn jeugd, via zijn periode in het Amerikaanse leger tot zijn doorbraak wordt uitvoerig uit de doeken gedaan in deze informatieve en zeer goede documentaire. Uiteraard zijn er beelden van zijn beroemdste optredens zoals die op Woodstock en in Monterey en doen verschillende VIPs als Paul McCartney en Steve Winwood, zijn bandgenoten Noel Redding, Mitch Mitchell, Billy Cox en producer Eddie Kramer hun zegje. Hendrix was een genius op de gitaar en dat wordt door deze documentaire nog eens dik onderstreept.

Naast de documentaire bevat de DVD nog beelden van drie festivals: Miami Pop Festival (18 mei 1968) dat onlangs ook op CD verscheen, New York Pop Festival (17 juli 1970) en het Love & Peace Festival (6 september 1970) dat uiteindelijk het laatste concert bleek dat Jimi ooit zou geven. De eerste twee festivals zijn (voor die tijd) professioneel vastgelegd en ondanks dat de tand des tijds er aardig aan knaagt nog steeds goed genoeg om te bekijken en beluisteren. De opname van het Love & Peace Festival uit Duitsland is gemaakt vanuit het publiek door –te oordelen naar de schokkerige camerabeelden- iemand met Parkinson (niet grappig bedoeld). Het is dat de beelden historische waarde hebben, maar eigenlijk is het niet om aan te zien. Hendrix zou zich in zijn graf omdraaien als hij wist wat er werd uitgebracht. Het toetje van de DVD is een vertolking van Purple Haze tijdens de Top Of The Pops show van de BBC op 30 maart 1967.

Met een speelduur van 190 minuten is deze DVD aanschaf dubbel en dwars waard. De beelden van zijn laatste concert kun je beter overslaan, maar de rest is pure nostalgie. Mocht er uiteindelijk een hemel blijken te zijn dan heeft het huisorkest toch flink wat keuze met Hendrix, Rhoads, Bolin, Gallagher, Moore en Kossoff.