×

Recensie

Electronic

17 februari 2016

Submotion Orchestra

Colour Theory

Geschreven door: Dick Hovenga

Uitgebracht door: Counter/Ninja Tune

Colour Theory Submotion Orchestra Electronic 4 Submotion Orchestra – Colour Theory Written in Music https://writteninmusic.com

Colour Theory, het vierde album van het Britse Submotion Orchestra laat weer een vrijer en uitdagender geluid horen dan we van hun voorgaande werk kenden. Met zangeres Ruby Wood live even uit beeld (ze is net moeder geworden) heeft de rest van de band de kans gepakt de sound van de band weer verder uit te diepen. Het levert met Colour Theory een fris nieuw album op.

Dat Submotion Orchestra een collectief muzikanten is dat al jaren garant staat voor grote kwaliteit is opvallend en bizar genoeg grotendeels aan Nederland voorbij gegaan. Er leken de afgelopen jaren in ons land vrijwel geen boekers en programmeurs te vinden die de band in onze zalen of op festivals durfden te plaatsen. Terwijl de band in thuisland Engeland de afgelopen jaren met enerverende optredens een bejubelde gevestigde naam werd die de grootse zalen van het land moeiteloos vult en plat speelt. Vanaf hun debuut Finest Hour zagen wij de band in onze gedachten al op een zaterdagavond in een gerenommeerde tent op een festival het dak eraf spelen. Hun sound, een excellente mix van electronic, dubstep, pop en frisse jazz is daar uitstekend geschikt voor. En Ruby de perfecte frontvrouw.

Dat Submotion Orchestra best even zonder Wood kan bewezen hun vorige albums. De instrumentale tracks die de band op hun albums plaatste waren al net zo ijzersterk als de songs met Ruby. En met die instrumentale tracks zit het op Colour Theory ook weer helemaal goed. Het al eerder uitgebrachte Kimono was al zeer fraai en het heerlijke Amira en Illusions zijn al net zulke spannende muzikale exercities. Slim is dat de band geen vrouwelijke vervanging in de vocalen heeft gezocht maar juist zangers. In Billy Boothroyd, Andrew Ashlong en Ed Thomas hebben ze prima stand-ins gevonden. Ook de slotcompositie Ao, met Catching Flies, is een fijne muzikale uitstap.

Toch zijn het de wel door Ruby Wood gezongen songs op Colour Theory op de helft van het album die er toch weer het diepst in hakken. In Gold is een wonderbaarlijk mooie en lekker diepe track die gelijk tot het allerbeste behoort dat de band tot nu toe maakte. En ook het daarop volgende Red Dress, met een heerlijk breed uitwaaierend trompetgeluid (dat bijna in mariachi-stijl binnen komt) is ook uitzonderlijk goed. Ook in het in duet met Ed Thomas gezongen Empty Love trekt Wood alle aandacht naar zich toe. Een song die klinkt als een dikke hit trouwens. En het daarop volgende Illusions is ook een onvervalste Submo kraker.

Colour Theory maakt trouwens wel weer heel duidelijk dat de eenheid Tommy Evans (drums), Danny Templeman (percussie), Simon Beddoe (trompet, electronics) Taz Modi (toetsen) en Chris Hargreaves (bas) alleen maar hechter wordt. Wat een geweldig samenspel laten deze mannen toch weer horen. Dat ze naast Submotion ook heel veel andere projecten doen helpt alleen maar mee om de sound van Submotion te verrijken. Natuurlijk mogen we in deze ook de productieskills van vast bandlid Ruckspin niet over het hoofd zien. Hij is de meester van het geluid en het genie achter de sound van Submotion Orchestra. Hij bepaalt hoe alles klinkt en doet dat meesterlijk. Colour Theory geeft de evolutie in het geluid van Submotion Orchestra prachtig aan. En laat die festivals nu maar eens echt komen! Want live is de band al helemaal onweerstaanbaar…



  1. Red Dress
  2. More Than This
  3. Kimono
  4. In Gold
  5. Amira
  6. Needs
  7. Empty Love
  8. Jaffa
  9. Illusions
  10. Ao