De eerste volle dag van Into The Great Wide Open 2019 is absoluut voor de Londense jazzscene met fantastische optredens van Oscar Jerome, Nerija en Kokoroko! En ook het Ierse Villagers maakt weer veel indruk. We begonnen de vrijdag relaxt met rondlopen op alle terreinen, kijken naar de nieuwe dingen en de veranderingen en ons wederom te verbazen hoe mooi dit festival toch is opgezet. Hoewel het aantal mensen dat kan komen rond de 7000 mensen ligt, is de aandacht die aan alles, van kunst tot muziek, gegeven wordt zo optimaal als je maar kunt krijgen en de diversiteit in alles groter dan welk ander festival. Wij begonnen de dag daarom pas iets later pas echt bij het optreden van de Londense Oscar Jerome. Een muzikaal wonderlijk groot talent die niet alleen geweldig gitaar kan spelen maar ook nog eens een geweldige hand van songschrijven heeft en een stem die daar perfect bij kleurt. Geweldige band had hij ook vanmiddag weer mee, met onder meer Kokoroko drummer Onome Ighamre . Zijn songs diepen vanuit de jazz maar laagt hij met veel soul, hiphop, blues en Afrikaanse invloeden waardoor een wonderlijk rijke mix ontstaat. Hij liet op deze vrijdagmiddag wederom een erg goede indruk achter met dan weer vloeiend dan weer lekker dwars en origineel gitaarspel. Fijne innemende podiumperformance heeft hij ook. En de saxofonist die hij meehad maakte de set nog aanstekelijker.

Het was daarna haasten van De Open Plek naar Vuurboetsduin om Nerija te gaan zien. Het jazzcollectief uit Londen heeft net hun fantastische debuut Blume uitgebracht, een album dat wij met open armen als een van de beste jazzalbums van dit jaar ontvingen, dus we waren in volle verwachting. En de verwachtingen werden ingelost. Helaas zonder heldin Nubya Garcia (verhinderd doordat ze op tour was met andere muzikanten, een ‘probleem’ in die immer druk circulerende Londense jazzscene) die band wel heel veel extra pit geeft maar wel met de altijd geweldige gitariste Shirley Tetteh. De band speelde een heerlijke set die voor het op de aflopende duin vol in de zon zittende publiek, tot volle genoegens werd gesmaakt. Nerija speelt jazz met een fijne frisheid waarin de voornaam klinkende vier blazers (tenor sax, altsax, trompet en trombone) in samenspel de sound van de band vervolmaken en hun kleur geven. Dat de band nog jong is, de Blume tour nog jong is, de band nog veel meer live ervaring moet opdoen, solo’s soms niet helemaal uit de verf kwamen, kon de pret niet drukken. In de hand van drumster Lizy Exell, bassist Rio Kai is al heel veel in goede handen maar net als op de plaat is het Tetteh die met haar rauwe spel gigantisch veel indruk maakt. Ook met haar solo’s trekt ze de sound van de band steeds weer naar nog avontuurlijker. Erg fijn optreden al met al. Wij vervolgden met diverse kortstondige inkijken in optredens met een volledig en wel heel erg fijn concert van het Ierse Villagers op het hoofdpodium/Sportveld. Hun laatste plaat The Art Of Pretending To Swim liet al een koersverandering met elektronica horen en live trokken ze die sound prachtig door. Conor O’Brien, het hart van de band, is een fantastisch groot muzikaal talent, een fijne performer en een zanger met een wel heel mooie stem. Again, A Trick Of The Light, Love Came With All What It Brings en Long Time Waiting zijn instant nieuwe Villagers klassiekers. Ook oudere Villagers songs als Becoming A Jackal, The Waves en Courage kwamen in prachtversies voorbij. Een fijne verrassing volgde nog met The Wonder Of You, een song geschreven door Barry Knight en eerst opgenomen door Ray Anderson en vervolgens wereldberoemd gemaakt door Elvis, die O’Brien opnam voor de zeer populaire tv serie Big Little Lies. We sloten de avond af met een optreden van het veel geroemde en zeer populaire Kokoroko. Wederom een Londens jazzcollectief maar anders dan Nerija vol op de swing en veelal vanuit Afrikaanse funky ritmes, en ook weer met vier prominente blazers (waaronder twee van Nerija) opgezet. Niet eerder zo ver van de tevoren De Open Plek al zo vol gezien trouwens. Toen de band begon en de fijn volle sound van de band door het bos rolde werd het publiek van vlak voor het podium tot ver in het bos gelijk opgepakt. Gelijk in een dansstemming gebracht ook, want stilstaan bij de muziek van Kokoroko, dat kan gewoonweg niet. Kokoroko speelde een fantastische set die met hun eerste gelijknamige EP, door ons al de hemel in geschreven, als basis een verrukkelijke ITGWO-vrijdagavond tot gevolg had. Wederom was het trouwens Oscar Jerome die met steeds weer fijn verrassend spel de toon zette. Dan weer vol op de Afrikaanse groove dan weer dwars in de solo’s de band iets nog specialers meegevend. Eind van het jaar speelt de Kokoroko tijdens Super Sonic Jazz in Paradiso. Niet te missen dus. Dit was echt een fantastisch optreden dat naar veel meer smaakte.