×

Concert

19 november 2016

Van Cindy Lauper tot en met Kraftwerk met The Bad Plus

Geschreven door: Wouter Schenk

• fotografie door Wouter Schenk

Het Amerikaanse trio The Bad Plus, met bassist Reid Anderson, pianist Ethan Iverson en drummer David King toerde afgelopen weken door Europa, mede om hun nieuwste album It’s Hard luister bij te zetten. Nadat ze in oktober in het Bimhuis te zien en horen waren, deden ze op maandag 14 november Krefeld (D) aan om via Barcelona op 15 november weer terug te keren naar de Verenigde Staten voor het vervolg van hun tour. Jazzklub Krefeld is de gastheer en De Glasfoyer van Theater Krefeld is compleet uitverkocht, meer dan 200 mensen mogen er op last van de brandweer niet in. De intieme setting van deze kleine zaal maakt het concert van dit vermaarde trio, dat al 17 jaar aan de weg timmert bijzonder mooi.

De opening wordt gezet met Every where you Turn van het album These Are The Vistas uit 2003. Het nummer van de hand van Anderson begint ingetogen klanken op piano en rustig drumwerk. Langzaam zwelt het volume aan en begint een verrassingstocht die het publiek meevoert met ritme wisselingen, veranderende klankpatronen en telkens weer nieuwe lagen in de compositie. Het trio bezit de gave om je als luisteraar op het verkeerde been te zetten. Na een bepaald motief verwacht je dit, maar het trio komt met een muzikale surprise omdat het net de andere richting ingaat. Het tweede nummer is My Friend Metatron, geschreven door King en uitgebracht op het album Never Stop uit 2010. Een enorme dynamiek, tempowisselingen en grooves kenmerken dit werk. Je verveelt je geen seconde en toch is er ook eenvoud in de thema’s waar de compositie uit bestaat. Iverson is een pianist die de balans kent tussen noten en stilte, hij speelt geen noot teveel, is geconcentreerd en totaal afgestemd op zijn trio.

The Bad Plus heeft een goede reputatie als het gaat om het bewerken en het maken van eigen interpretaties van werk van anderen. Niet zomaar covers, maar hele knappe bewerkingen die iets toevoegen. Het nieuwe album It’s Hard is een verzameling van elf van zulke nummers. De titel It’s Hard is volgens spokesmen Anderson gekozen ‘because it is not easy’. Time After Time van Cyndi Lauper is zo’n meesterlijke bewerking waarbij je van de ene in de andere verrassing valt. Je kent de melodie, wie niet, maar toch nodigt het arrangement je continu uit te denken wat komt er nu? Enorm syncopisch en met ritmewisselingen waarbij het lijkt of elk lid van het trio en ander ritme volgt. En toch past het allemaal precies in elkaar. Ook de bewerking van Don’t Dream It’s Over van Neil Finn, Crowded House, is zo’n wonderlijke bewerking waarin van alles gebeurt rond het originele thema. Een fluisterstille intro op drums door de voortreffelijke en creatieve David King, gevolgd door het romantische pianospel van Iverson en getokkel op de bas. Alles zo eenvoudig en toch magistraal. De drie zijn meesters in nuances zonder opsmuk.

The Bad PlusMet Epistolary Echoes duiken de drie weer even in het recente verleden. Het nummer is van het album Inevitable Western uit 2014. Enorme dynamiek en snelle repeterende motieven kenmerken het nummer. Passages die avantgardistisch klinken en doen denken aan het werk van Uri Caine. Misschien niet helemaal toevallig. Anderson werkte ook samen met Caine, op zijn album met bewerkingen van de Goldberg Variaties van Bach. Nog zo’n bijzonder nummer uit het veelzijdige verleden van The Bad Plus is Keep The Bugs Off Your Glass And The Bears Off Your A**. Alleen de titel al. Met een simpel blues-achtig schema en veel dissonanten klinkt het als een karikatuur op de Blues en misschien wel een karikatuur van het trio zelf.

Via een prachtig nummer met een klassiek klinkend thema, I Hear You, van Reid Anderson, komt het trio bij The Robots, dat wordt aangekondigd als een werk van een ‘local hero’. En dan doelen ze op Ralf Hütter, oprichter van Kraftwerk en nog steeds woonachtig in Krefeld met een teruggetrokken bestaan, naar informatie van Jazzklub Nestor en bijna 80-jarige Günter ‘Fongi’ Holthoff. Holthoff was er in 1969 bij in de Jazzkeller, toen Hütter samen met Florian Schneider-Eisleben met de toen als Organisation (zur Verwirklichung gemeinsamer musikalischer Konzepte) bekend staande band hun eerste schreden op het podium maakte, voordat ze in 1970 zich zelf omdoopten in Kraftwerk en nog vele jaren van enorme invloed waren op moderne electronische muziek. Zo lijkt de cirkel helemaal rond in Krefeld. The Bad Plus maakt een prachtige bewerking van het beroemde nummer waarin het ‘we are the robots’ duidelijk doorklinkt in het thema. Ook dit staat op het nieuwe album.

Het overenthousiaste publiek wordt getrakteerd op een zugabe en dat is een bewerking van I Walk The Lane. Met veel transponeren van de ene naar de andere toonsoort en maffe ritmewisselingen is het arrangement heel ludiek en komisch van aard. Om niet te zeggen ironisch. Of de Johny Cash fan dat kan waarderen is even de vraag, maar het publiek in Krefeld in elk geval wel. De mannen van The Bad Plus laten horen, en dat doen ze al jaren, dat ze meesters zijn in het creatief bewerken van bestaande songs waarbij ze op virtuoze wijze allerlei stijlen aan elkaar verbinden. Maar ook hun eigen composities zijn verrassend en mooi, zeker live. Een genot om naar te luisteren.