×

Concert

18 februari 2015

Stonerrock en verzengende woestijnhitte in De Hip

Geschreven door: Natalie Polman

• fotografie door Ans van Heck

De kelder van De Hip in Deventer stond lekker vol afgelopen vrijdagavond. Maar liefst drie ‘oer’desertrockbands maakten hun opwachting. Achtereenvolgens mochten Ten East, Fatso Jetson en Yawning Man drie kwartier spelen. Een verslag van vrijdag de 13e februari: een mooie dag voor het cultuurpodium De Hip in de Overijsselse Hanzestad.

Ten East, een zijproject van Yawning Man-gitarist Gary Arce, kende al meerdere verschijningsvormen, onder andere met (Kyuss-drummer) Brant Bjork. Op het Mañana Mañana Festival in Hummelo ontmoette Arce vorig jaar Automatic Sam-leden Pieter Holkenborg (gitaar) en Erik Harbers (bas). Hun spontane jam op het podium resulteerde in een serieuze samenwerking. Holkenborg en Harbers vlogen naar Palm Desert Amerika om daar met Arce en drummer Bill Stinson een nieuw Ten East album op te nemen.

Dat album is er nog niet, maar vanavond zal het publiek in De Hip de primeur hebben van het materiaal op de nog uit te komen plaat. Nergens anders in de tour van Fatso Jetson en Yawning Man spelen de muzikanten van Automatic Sam mee.

In de al behoorlijk warme kelder tikt Ten East, zonder aankondiging en zonder poespas, rond de klok van negen af. Het eerste lied is als een zalvende en kalmerende psychedelische massage, het tweede klinkt ietsje steviger maar blijft hoofdzakelijk een enerverende trip, compleet met veel repeterende rifs, zonder dat het ook maar een seconde vervelend wordt. Er wordt niet gepraat tussendoor, er heerst opperste focus. Na drie of vier lange nummers is het al gedaan en worden we – alsof iemand in zijn vingers knipt – wakker uit de hypnose die de instrumentale stoner van Ten East teweeg heeft gebracht. We snakken naar dat nieuwe album!

Tijd voor een potje stoer raggen in de inmiddels snikhete kelder. De imposante figuur van Mario Lalli meldt zich met neef Dino Von Lalli en drummer Tony Tornay. Fatso Jetson opent met New Age Android van vierde studioalbum Toasted en speelt veel werk van dat album, naast pareltjes van eerdere albums, zoals The Ultimate Death of the Keyboard Player, waarvan alleen de titel al zeer fijn is. De ‘Lalli’s’ wisselen hun instrumenten een aantal maal om en ook een afwisselende set wordt gespeeld, met genoeg beukers. Jammer is dat niet één nummer van Cruel & Delicious wordt gespeeld, een toch niet mis album.

De zweetlucht is al aardig penetrant wanneer Yawning Man, met Arce, Stinson en Mario Lalli opkomt om de avond af te sluiten. Het eerste nummer speelt ook Dino mee. Een meisje ziet de setlist op het podium liggen, drentelt op Arce af en fluistert in zijn oor. Wanneer Mario roept dat het eerste nummer voor haar is en de band Catamaran inzet, het nummer dat vooral bekend is geworden dankzij de Kyuss-cover, wordt duidelijk waarom het meisje erom vroeg. Ze moest de trein halen en kon haar favoriete nummer, waarmee de band oorspronkelijk wilde afsluiten, anders niet horen. Yawning Man speelt bijna een uur en nodigt dan tot verrassing Pieter weer uit op het podium voor een jam van nog bijna twintig minuten. Cirkel rond, avond geslaagd.

De foto’s (door Ans van Heck):