Het is soms niet eenvoudig te laveren tussen bewieroking en aanbeveling, maar in het Paard in Den Haag werd, op een gewone maandagavond, iedere muziekliefhebber vanaf de eerste tonen van het opzwepende nummer Temet bestrooid met magisch sterrenstof van het Algerijnse gezelschap Imarhan. De avond zal in het teken staan van het nieuwe album Aboogi, dat is vernoemd naar hun eigen professionele opnamestudio in hun thuisstad in het Zuiden van Algerije.

De muziek van de Algerijnen bezweert je en laat in je verbeelding een droogboeket weer tot bloei komen. Hun muzikale fleur de sel reist sinds de oprichting in 2006 de wereld over. Imarhan vindt haar roots in de toeareg-hoofdstad en oase Tamanrasset. Dit is ook de plek waar Imarhan dit jaar hun derde album Aboogi opnamen. Ver weg van de hoofdstad Algiers is de Sahara en de grens met Mali en Niger dichterbij. Dat ook uit Niger prachtige muziek komt werd afgelopen jaar maar weer eens duidelijk toen Mdou Moctar zijn naam voor het eerst bij een groter publiek buiten de Sahel-regio opdook. Hij leverde met Afrique Victime een prachtige plaat af die in veel eindlijstjes in de bovenste regionen terecht kwam. Net als Moctar trakteert Imarhan ons op een opzwepende cocktail waarbinnen lang uitgesponnen nummers worden geserveerd. Woestijnblues, melancholische psychedelica en rock, het komt allemaal tijdens de set van dit optreden voorbij. Ook schuwt Imarhan niet om muzikaal af en toe het gas los te laten zoals zij ook op het nieuwe album hun ingetogenere kant al lieten horen. Het is juist deze muzikale lappendeken die de muziek magistraal maakt en voor ongelofelijk veel sfeer zorgt.

De woestijnblues van de vijf muzikanten is de muziek van de Toearegs, een nomadenvolk uit de Sahara. Het hart van deze vaak opzwepende hypnotiserende muziek is een variant van breeduit waaierende desert blues waarin de warme deinende kalmte van de woestijn in doorklinkt. Toearegs zijn vaak herkenbaar aan hun prachtige kleurige gewaden en dito tulbanden. Echter, het blijft jammer dat brede erkenning en een luisterend westers oor vaak uitblijft. Onder musici is dit gelukkig anders. Een muzikant als Damon Albarn (Blur, Gorillaz) was al overtuigd. Met zijn album Mali Music (2002) gaf hij al eerder ruimschoots blijk hoe groot zijn liefde voor Afrikaanse muziek is en hoezeer hij het Afrikaanse continent erkende als muzikale invloed en bakermat. Iets dat Mark Lanegan en Kurt Vile in 2017 deden op het album Elwan in samenwerking met Tinariwen. Ook op het nummer The Clock van het album The Eraser is de invloed qua ‘woestijn-gitaarlijnen’ op Thom Yorke goed hoorbaar. Op de laatste van Imarhan is Gruff Rhys de voormalig leadzanger van de Super Furry Animals op het nummer Adar Newlan te horen.

Imarhan speelt traditionele toeareg-liederen met een vleugje westerse rock en pop aangevuld met Algerijnse chaabi(folk) en raï-invloeden. Aboogi werd, evenals hun debuutplaat, geproduceerd door Eyadou Ag Leche, de basist van Tinariwen en neef van de zanger-gitarist van Imarhan, Iyad Moussa Ben Abderramane. De ingetogenheid ten spijt moet gezegd worden dat Imarhan pas volledig schittert wanneer muzikaal alle remmen los gaan. Uptempo nummers als Tahabort en het gelijknamige nummer Imarhan zorgen voor veel uitgelaten reacties bij het publiek. De zanger kreeg zelfs een Algerijnse vlag uit het publiek toegeworpen. Veel nummers die de Algerijnen ten gehore brengen zijn zeer melodieus, dansbaar en hebben vaak vindingrijke patronen met teksten die het harde leven in de Sahara bezingen. Gecombineerd met syncopisch handgeklap wordt je  als toehoorder omarmd door de lading van de nummers.

Dat de fantastische klankeigenschappen van de kalebas inmiddels als bekend mogen worden verondersteld is een feit. Deze uitgeholde vrucht werd gisterenavond door de percussionist van Imarhan, Hicham Bouchasse op een virtuoze manier bespeeld en hij vormde daarmee het stralende middelpunt op zowel djembe als op de kalebas. Hij haalde ontelbare prachtige klanken uit dit, op het eerste gezicht eenvoudige, instrument.

Imarhan dat, vrij vertaald, ‘De mensen waar ik om geef’, betekent wordt door de Algerijnse muzikanten weerspiegeld in de pure blijdschap en saamhorigheid op het podium. Dit mist zijn effect niet op het publiek in de kleine zaal van ’t Paard, dat zich hierin gretig laat meenemen. De Algerijnse missie om een positieve inspirerende boodschap te verspreiden is geslaagd!

Imarhan – Aboogi | World | Written in Music