Maandagavond laat; het perfecte moment voor free jazz in een donker hol, in dit geval de catacomben van brouwerij Batzen in Bolzano. Het Portugese trio Symph maakt hier haar opwachting. Wie direct opvalt is drummer Pedro Melo Alves. Zagen wij hem gisterenavond laat hier buiten op het terras ook niet zijn drumkunsten vertonen in de post-rockband Catacombe die ik een beetje een vreemde eend in de
bijt vond in het programma van Südtirol Jazz? Nu valt het kwartje.

Alves viel mij daar op door zijn virtuoze, technische spel in de formatie die verder eigenlijk redelijk recht-toe-recht-aan was. Het perfectionisme en de concentratie spatten ervan af. Goede drummer, dacht ik nog.

Vanavond staat hij hier met zijn trio Symph met daarin verder nog José Diogo Martins (piano) en Hugo Antunes (contrabas). Free jazz. Een veelzijdig man, zo blijkt.

Ik word positief verrast door dit optreden. De akoestische sound van de instrumenten wordt door de elektronische elementen vervreemd op een verfijnde manier. De improvisatie is geheel in lijn met het freejazz-sentiment, intens, luid en supergeconcentreerd. Lekker freaky. Wat volgt is een avontuurlijke en intense set waarbij opperste concentratie, vraag en antwoord, climax en gedurfde plotselinge stiltes en resonantie centraal staan.

Wat een geweldige opbouw in deze set waarin de ritmes intrigeren en de veelzijdigheid van het drietal blijft boeien. Wat een focus. We worden volledig meegesleurd in de 45 minuten die de heren zonder pauze ten gehore brengen. Het lijkt alsof ik van begin tot eind mijn adem inhoud. En dan eindigt het in een geweldige climax met tot slot een verdiend daverend applaus. Helaas is er geen toegift, maar respect voor de zichtbaar ontroerde muzikanten die liever geen afbreuk willen doen aan hun zorgvuldig opgebouwde en overduidelijk geperfectioneerde optreden. Wat een talent en waardevolle aanwinst voor dit festival!