De eerste zaterdag van Brussels Jazz had een volledig andere muzikale set-up als de avond daarvoor. Met Glass Museum, Alfa Mist en St6cks, het drumcollectief van Antoine Pierre, Lander Gyselinck en Mark Schilders, stond er een hippe line-up op het program.

Glass Museum, het Belgische duo Antoine Flipo (piano, toetsen) en Martin Grégoire (drums) mag in Studio 1, de fijne benedenzaal, de avond openen. We zagen het duo al spelen op Mondriaan Jazz waar ze een sterke indruk maakten. Het is logisch dat het duo populair is. De sound die ze met z’n tweeën creëren is door bands als GoGo Penguin en Mammal Hands naar een groot publiek gebracht. Sterke door de piano uitgezette lijnen met stevige drumpatronen opgeblazen.

De volledig uitverkochte zaal raakt al snel enthousiast bij de composities van het duo. Bij mij persoonlijk begint het pas echt interessant te worden als Flipo de piano voor een keyboard verruild en er echt eigenzinnige klanken uit weet te toveren. De op piano gebaseerde melodielijnen, die de meeste composities overheersen, lijken mij veel te veel op die van Chris Illingworth (GoGo Penguin) en die zijn gewoonweg veel rijker en origineler.

Glass Museum is duidelijk een duo dat nog naar een eigener sound moet gaan toegroeien. De potentie is daar en de mannen zijn absoluut aan elkaar gewaagd. Ik hoop dat ze zich niet laten leiden door de populariteit die ze nu al hebben en muzikaal flink de diepte in gaan duiken. Ze kunnen dat zeker, dat voel je.

Op het grote podium, een wederom volledig uitverkochte zaal vanavond, speelt de Londense toetsenman Alfa Mist met zijn band. De hype rondom de Britse jazzscene lijkt maar niet te stoppen. Alfa Mist geeft nauwelijks interviews en zijn albums zijn qua recensies vrijwel onzichtbaar in de magazines maar op internet leeft hij als een grote nieuwe jazzheld. Misschien iets te groot.

De verwachtingen zijn op basis van zijn fraaie albums vol lome door hiphop beïnvloede souljazz dan ook best wel hoog. Vanavond speelt hij met zijn band vooral de composities van zijn laatste album Structuralism en live klinken die gewoonweg niet zo sterk als op het duidelijk erg goed geproduceerde album. De sound dwarrelt vooral ook omdat de galm op de Fender Rhodes van Alfa Mist te groot is en deze in de mix met diepe bas en zware drums niet lekker valt.

Daarbij komt dat het songmateriaal, dat juist op plaat in loomheid en warmte glanst, in een concertvorm wel wat meer pit mag hebben soms. Juist als hij over een track heen rapt gebeurt er echt wat, veert de band op. Maar misschien heeft het ook wel te maken met de band zelf. Goede muzikanten op zich, maar geen echte eenheid en vooral in sound niet. Als ze individueel/solo spelen maken ze wel degelijk duidelijk zeer getalenteerd te zijn (al is de bas-solo wel de allerberoerdste in lange tijd) maar binnen de band komt dat er niet echt uit. Dat Alfa Mist een zeer getalenteerde muzikant is komt er vanavond, verrassend genoeg, achter de vleugel, veel meer uit. Dat hoor je dat zijn spel veel rijker en gevarieerder is en dan ineens klinkt de band ook veel beter.

Met Artist in Residence Antoine Pierre en zijn drummaatjes Lander Gyselinck en Mark Schilders komt uiteindelijk de avond tot volle bloei. In de lobby brengen ze het publiek, ongelooflijk hoe druk het daar is en blijft, met originele en opwindende drum escapades in beweging. Avontuur en vrije improvisatie in alle facetten super geslaagd.

Heerlijke drummers zijn het alle drie die hun eigenheid heerlijk kunnen botvieren in immer fantastisch opbouwende patronen en met bizarre toetsen en synthklanken hun sound verrijken. De sound is rijk en diep (de bassen veroorzaken een kleine aardbeving met trillende ramen) en super opwindend. We zagen St6cks eerder in Leuven maar dat podium was gewoonweg veel te groot. Juist in de lobby in Flagey komt de sound van het trio volledig uit de verf. Glansrijk zelfs.

Foto’s: Olivier Lestoquoit