×

Concert

17 oktober 2016

Sonata Arctica betovert Het Patronaat

Geschreven door: Remco Kreft

• fotografie door Lenn Photography

Het Patronaat heeft op deze frisse donderdagavond een heerlijk avondje symfonische powermetal op het programma staan. Het uit Finland afkomstige Sonata Arctica en Twilight Force uit Zweden doen Haarlem aan.

8t4a6145-18t4a6418-1

In een bomvol Patronaat is het eerst de beurt aan Twilight Force om hun metal vol magie over de bezoekers uit te sprenkelen. Voor ons was dit de eerste keer dat we Twilight Force aan het werk zagen. De band lijkt zo uit Middle Earth te zijn gestapt. Twee gitaristen verkleed als elf (met punt-oren!), een zanger als ridder en de toetsenist als tovenaar. Het doet wat kolderiek aan, maar ze brengen het met zoveel overtuiging en enthousiasme dat het enkel waardering en lof verdient. Wat een ongelooflijk strakke en goede band is dit en wat een goede show zetten ze neer. De set bestaat voor namelijk uit nummers van het laatste album Heroes Of Mighty Magic maar ook van het eerste album Tales Of Acient Prophecies krijgen we een aantal nummers te horen. Het enthousiasme werkt aanstekelijk want de band heeft totaal geen moeite het publiek voor zicht te winnen. Een sterk optreden van een getalenteerde band.

8t4a6541-18t4a6547-1

Sonata Arctica is hier uiteraard om het geweldig ontvangen nieuwe album The Ninth Hour te promoten. Het sterke aan nieuwe Sonata releases is dat ze in tegenstelling tot menig andere powermetal band zichzelf elke keer opnieuw uitvinden. Zo ook bij het nieuwste album. Het is geen herhalingsoefening, maar wel altijd typisch Sonata Arctica.

Ze beginnen vanavond met de eerste twee songs van het nieuwe album, Closer To An Animal gevolgd door Life. De sfeer zit er gelijk goed in en het geluid is werkelijk subliem. Alle details in de muziek komen prima naar voren. Zanger Tony Kakko laat het publiek de ballad kiezen. We kunnen kiezen uit Shamandalie, Tallulah en The Misery. Dit wordt met een kleine meerderheid The Misery in een werkelijk prachtige uitvoering. De nieuwe nummers matchen perfect met de oude songs en zelfs een klassieker als Full Moon, van het debuutalbum Ecliptica uit 1999, wordt niet vergeten. De discografie van de heren is onderhand zo groot dat ze onmogelijk iedereen tevreden kunnen stellen. Van Stones, Reckoning en Silence wordt maar 1 nummer gebracht, en het nieuwe album wordt met maar liefst 5 nummers het best vertegenwoordigd. Dat Tony geweldig kan zingen komt mooi naar voren bij de wat rustigere nummers Among The Shooting Stars en We Are What We Are. De man doet dit loepzuiver en met speels gemak. De solo’s van Elias Viljanen en de keysolo’s van Henrik Klingenberg worden perfect uitgevoerd en het publiek krijgt waar het voor gekomen is, een heerlijk avondje Sonata Arctica. Deze band verzaakt live werkelijk nooit. Na het uitbundig meegezongen The Ruins Of One en het subtiele The Power Of One is het afgelopen. Het publiek wil uiteraard meer en krijgt dat natuurlijk ook. De toegift is vanavond I Have The Right en Don’t Say A Word, en met deze twee krakers is er dan echt een eind gekomen aan een muzikaal hoogstaande avond.