De Argentijnse zanger/gitarist Orlando Miño woont al jaren in Nederland. Hij presenteerde zijn nieuwe CD A Los Amigos de Alma in de Roode Bioscoop in Amsterdam. Op het in Buenos Aires opgenomen album laat Miño horen dat er niet alleen tango uit zijn land komt maar dat er veel meer is: De ook wel bekende milonga maar ook stijlen als chacarera en chammarita.

Orlando Miño is zanger, componist en instrumentalist (gitaar, charango, bombo, cajón) op het gebied van Argentijnse muziek (folklore/tango). Hij werd geboren in de Argentijnse provincie Entre Rios ten noorden van Buenos Aires. Een provincie die grenst aan Uruguay en muzikaal veel gemeen heeft met dat land. Zo worden het titellied en Mestizo gespeeld in de chammarita stijl. Chammarita is een muziekstijl en dans die voorkomt in Entre Rios, Uruguay en het zuiden van Brazilië (Rio Grande del Sur). Afrikaanse invloeden sijpelen door in de chammarita.

Op A Los Amigos del Alma zijn stijlen als milonga, chacarera en chammarita te horen. Op het album laat Miño zich als een ware liedjesschrijver horen, met zijn wortels in Argentijnse muziek die in Nederland feitelijk nauwelijks bekend is. Live in de Roode Bioscoop voegt hij er de uit Uruguay afkomstige candombe aan toe, een stijl met een Afrikaanse oorsprong.

Miño heeft zich in de Roode Bioscoop omringd met in Nederland wonende Zuid Amerikaanse musici: Daniel de Moraes op gitaar (Uruguay), zangeres Beatriz Aguiar ( Uruguay), drummer/percussionist Enrique Firpi ( Uruguay), contrabassist Derrik de Getrouwde ( Suriname) en Juan Pablo Vidal ( Argentinië) op melodica.

Miño bouwt zijn optreden rustig op. Na de fraaie opener Sueña (met Renato Freyggang uit Chili op panfluit) volgt de prachtige milonga Bichito de Luz, een poëtische ballade met een melancholieke sfeer. Het is een genot te luisteren naar het warme gitaarspel van Miño en De Moraes. In Voy a Concordia ( Ik ga naar Concordia) verwijst Miño naar zijn geboorteplaats. Subtiel en ingenieus  is de percussie van Firpi op de cajón, in de Chacarera de un Hombre bespeelt hij de bombo. Liefdesliederen ontbreken niet bij Miño zoals in het met Beatriz Aguiar romantisch gezongen De sapos y princesas. In Pluma en el cielo voegt Juan Pablo Dobal zich bij de groep op melodica en maakt door de bijzondere klankkleur van dit instrument de muziek nog meer genuanceerd. Flor de Barrio is geïnspireerd op het gitaarspel van Carlos Santana in Europa. De Moraes speelt dit subtieler dan op het album. Relojito Querido (met Jaime Rodriguez uit Colombia op percussie) is een werkelijk prachtig nummer. De titelsong A Los Amigos de Alma is een lied waarvan tekst en melodie op een prettige manier in het hoofd blijven hangen! Miño heeft het tot het eind bewaard, er wordt dan volop meegezongen en gedanst en waan je je niet meer in Amsterdam maar in Argentinië. Het