Ook live overtuigt Joshua Hyslop met melancholieke en hoopvolle songs

De Canadese singer-songwriter Joshua Hyslop heeft sinds 2012 een fraai oeuvre opgebouwd met schitterende liedjes die niet om aandacht schreeuwen en bij herhaaldelijke beluistering langzaam onder je huid kruipen.

In een uitverkochte en sfeervolle Joriskerk in Venlo kwamen zijn melancholieke en tegelijk hoopvolle liedjes mooi tot hun recht. De Joriskerk blijkt in feite de ideale locatie voor zijn muziek. De werkelijke fantastische akoestiek geeft de liedjes een extra dimensie.

Joshua manifesteert zich als een bijzonder innemende, introverte persoonlijkheid. Bijgestaan door Zachari Smith trakteert Joshua ons gedurende een kleine anderhalf uur op een zestiental pareltjes uit zijn oeuvre. Zachari is een voortreffelijke muzikant die Joshua perfect aanvult. Daarbij speelt hij niet alleen gitaar en banjo, hij zorgt soms ook voor een ritmische invulling met shakers en tamboerijn en via een pedalen paneel soms ook voor een basgeluid. Joshua speelt overigens niet alleen akoestisch, ook opvallend veel elektrisch gitaar.

Verder zingt Joshua live voller en krachtiger dan zoals we hem kennen van zijn albums. De pareltjes vinden, gezien de uitbundige reacties van het publiek, een grote weerklank. En volkomen terecht, want hoe mooi kunnen verdrietige liedjes wel niet zijn! Joshua Hyslop is een meester in het schrijven ervan.

In hoeverre de verzameling sad songs autobiografisch is, laat Joshua grotendeels in het midden. Hij maakt er zelfs een running gag van om een aantal nummers te introduceren als “specially written for a good friend of mine”. Het maakt eigenlijk ook niets uit, of een liedje over hem zelf gaat of speciaal geschreven is voor iemand anders, want de liedjes zijn er niet minder mooi door. Uiteindelijk geeft hij trouwens wel toe The Veil bij de uitvaart van zijn oma gespeeld te hebben. Uiteraard ligt de nadruk van het optreden bij nummers van zijn laatste, voortreffelijke album Evergold, maar ook het album Westward is goed vertegenwoordigd.

Vanaf het openingsnummer Rise heeft Joshua zijn publiek in zijn greep. Het is een ijzersterk liedje waarbij zowel de elektrische gitaar een hoofdrol opeist als zijn krachtige stem. “In such heavy days to hope simply like a child in this world so wild could be our saving grace”. De tweede song No Stopping Now is meteen het volgende hoogtepunt. Het is een oproep om niet op te geven en te geloven in jezelf. Het is wat mij betreft een van zijn allermooiste liedjes. “And on the days you can’t stand on your own. Through the nights when there’s nowhere to go. How long ’til you open your eyes and see all that you hold inside? How long ’til you shrug off that doubt? There’ll be no more stopping now”.

En zo bieden de liedjes van Joshua zonder uitzondering hoop en troost en zijn ze helend voor iedereen die zich herkent in de teksten. Eigenlijk zijn alle liedjes de moeite waard om vermeld te worden, maar laat ik me tenslotte beperken tot het vermelden van een tweetal nummers. Zo krijgt  Stand Your Ground, het laatste nummer vóór de twee toegiften, bijzonder veel bijval. “As you search for to lean on and find no friend around, may you stand your ground”. En uiteraard eindigt het optreden met zijn, hier in Nederland, meest bekende nummer, The Flood.

Joshua verontschuldigt zich uitgebreid voor het ontbreken van CD’s, vinyl en andere merchandise, die om onduidelijke reden bij de douane zijn blijven liggen. Hij compenseert het ruimschoots door na afloop met iedereen die het wil nog een praatje te maken. Alles bij elkaar, een mooie en gedenkwaardige avond.