×

Concert

20 juli 2019

Nog een keer Richard Reed Parry dan maar!

Geschreven door: Dick Hovenga

Label: Anti

Natuurlijk waren we Montreal Jazz op de eerste vrijdag met het bijzondere optreden van Richard Reed Parry en band in de dome-vormige zaal in de Société des Arts Technologiques [SAT] begonnen, maar aangezien we hem ook konden spreken (daarover later meer….) en hij duidelijk aangaf dat ik absoluut ook de vrijdagavond bij het meer jamachtige late optreden moest komen, konden we dat natuurlijk niet laten schieten.

Na bijna drie prachtige tegelijk intensieve uren Frampton dacht ik mooi met beelden en muziek in een andere wereld terecht te zullen komen maar dat werd wel even wat anders. Nu stonden de Quiet River Of Dust albums niet op de set-list maar was er in een grote ‘nieuwe’ band besloten om volledig te improviseren.

rrp

Natuurlijk wel met begeleidende beelden maar ook die werden tevens in improvisatievorm vertoond. En natuurlijk lag het grootste gedeelte van het publiek weer op de kussens. Alhoewel het verhaal van de optredens zo snel door Montreal was gegaan dat de zaal zo ver uitverkocht was dat er ook nog wat gewone stoeltjes bij waren gezet.

De insteek werd gevormd door drie niet nader door Parry genoemde songs, alhoewel we flarden Beatles en Talk Talk (Spirit of Eden/Laughing Stock periode) voorbij hoorden komen, waar vanuit de muzikale vrijheid werd gezocht. Met Parry voornamelijk op de contrabas en de negenkoppige band heerlijk zoekend naar nieuwe muzikale wegen om in te slaan.

En wat werkte dat geweldig vanavond. Het was een jam dat een concert van bijna twee uur werd en waar de spanningsboog hoog bleef. De tijd dus voorbij vloog. En waar de beelden steeds perfect aansloten op de muziek (of was dat nu juist andersom). Het idee van een dikke uur set met de songs van de twee Quiet River Of Dust albums en in het weekend op het begin van de avond en een late jamachtige set op de late avond maakt datgene wat Parry voor ogen had in de Société des Arts Technologiques [SAT] alleen nog maar interessanter.

De sfeer in de muziek was over de gehele linie ingetogen tegelijkertijd vol spanning. Rijk in klank en sfeer. Muziek om je heel gemakkelijk in te verliezen. Alleen daarom al zeer waardevol. Tevens wonderbaarlijk gevarieerd en mooi gelaagd. Een mooier moment om daarna nachtelijk Montreal in te gaan was er eigenlijk niet.

Het zou echt zonde zijn als deze concerten alleen maar in Montreal plaats zouden gaan vinden. Er zijn al wel concerten gepland in Hamburg maar dat gaat puur om de muziek/video installatie voor Quiet River Of Dust. Wie oh wie gaat dit in Nederland of België oppakken?