Op vrijdag- en zaterdagavond 23 en 24 januari vond in het nieuwe poppodium Grenswerk in Venlo de wintereditie 2015 van het Zomerparkfeest plaats. Dit festival vindt elke zomer in augustus plaats in het Julianapark in de Noord-Limburgse stad. Inmiddels is het traditie dat het poppodium, dat intensief samen werkt met het festival, in het begin van het nieuwe jaar een mini festival ‘Wintereditie’ presenteert. Terwijl het buiten koud is en ijzel en sneeuw dreigen is het binnen goed gevuld en warm als de jonge rising soul star Myles Sanko optreedt. Met zijn zestallige band die bestaat uit Tiago Coimbra (bas), Phil Stevenson (gitaar), Rick Hudson (drums), Tom O’Grady (toetsen), Gareth Lumbers (sax) en Neil Penny (trompet). Sanko heeft vorig jaar zijn tweede album Forever Dreaming uitgebracht en brengt soul ten gehore die gebaseerd is op de oude school geïnterpreteerd in moderne arrangementen. Zijn muziek ligt goed in het gehoor. Deze week toert Sanko door Nederland en na Bird in Rotterdam en het Patronaat in Haarlem is nu Venlo aan de beurt.

Na het optreden spraken we Myles Sanko:

WiM: Vandaag is het de tweede keer dat je in Venlo optreedt. De eerste keer was tijdens het Zomerparkfeest 2014 in het park. Hoe voelt het om hier terug te zijn?

Om eerlijk te zijn, het voelt geweldig. De fans van het Zomerparkfeest hebben erom gevraagd. En het is prachtig om zoveel enthousiasme te zien in de zaal, in het publiek. Er is twee tot drie maal zoveel publiek als in de kleine kerk waarin we speelden op het festivalterrein. Dat zijn de momenten waarop we ons verbonden voelen met de luisteraars. Het is een genoegen om terug te zijn. Dit zal niet de laatste keer zijn, dat is zeker. Ik wil zeker terugkomen naar Venlo. Er is zoveel liefde hier, dat voelt goed.

WiM: De tour van deze week brengt je in enkele bekende jazzpodia zoals Bird in Rotterdam en North Sea Jazzclub in Amsterdam. Vandaag een poppodium, dat is wat anders. Wat is het verschil tussen een poppodium en een jazzclub om op te treden?

Het maakt niet uit in wat voor club ik optreedt. Wat belangrijk is, wat voor publiek er is, het gaat niet echt om de plek. Het publiek hier is heel positief en ik hou echt van deze zaal (Grenswerk). Het publiek voelt zich goed, daar gaat het om. Ik zou elke gig wel willen doen hier!

WiM: Je bent geboren in Ghana en kwam naar Engeland toen je 9 jaar oud was. Wat heb je mee genomen aan muzikale invloeden van Afrika naar Europa?

Mijn gevoel voor ritme is het sterkste dat ik heb mee genomen. Toen ik opgroeide was er overal muziek. En niet alleen muziek wat beluisterd werd via de radio. Ik herinner me dat in de buurt van ons huis een timmerman was. En elke ochtend wanneer hij begon hoorde je niet zomaar de slag van de hamer zoals dat gebruikelijk is, maar heel ritmisch alsof hij muziek maakte. Als het gaat om mijn ouders, mijn vader is zeeman, geboren in Frankrijk en niet echt muzikaal. Hij danste wel toen ik geboren werd en volgens mijn moeder was dat de eerste dat ze hem zag dansen. Mijn muzikaliteit heb ik van mijn Ghanese moeder die altijd bezig is met zingen. En mijn oom is percussionist, het zit wel in de familie, mijn zuster is ook musicus.

WiM: Wat heb je voor muzikale opleiding genoten?

Géén muzikale opleiding.. Ik stond een keer op.. Ik ben een ‘selfmade’ musicus. Ik herinner me dat ik op m’n dertiende een keer op school was met vrienden en één van mijn vrienden liet me een song horen op zijn walkman. Ik kan me niet eens herinneren wat het was. Maar toen ik naar huis liep was ik aan het denken en ik herinner me dat toen ik thuis kwam dacht dát wil ik worden. Dat was het eerste gevoel dat ik er deel vanuit wilde maken door er niet alleen naar te luisteren. Op m’n veertiende begon ik met rappen en hiphop, waarna ik de funk en soul ontdekte. Ik startte me zingen, ontdekte mijn stem en dat heeft me gebracht waar ik nu ben.

WiM: Je muziek is groovy en klinkt als muziek uit de zeventiger en begin tachtiger jaren. Je hoort invloeden van de bekende Amerikaanse soulzangers zoals Al Green en Otis Redding. Wat zijn jouw idolen in de muziek en hoe beïnvloeden ze je?

Die hebben me op zoveel manieren beïnvloed, ik heb veel idolen en elke maand is er wel weer een andere favoriet en op dit moment is dat Marvin Gaye. Veel mensen zeggen vaak dat het oude muziek is, dat werd vorig jaar al uitgebracht en dat ze iets nieuws willen horen. Voor mij is het niet oud. Als iets tien jaar oud is en ik hoor het voor de eerste keer, dan is het voor mij nieuw. Meestal ken je de artiesten wel en hun grootste hits, maar ik wil altijd terug naar de bron om het te herontdekken en dan is het nieuw. Al die musici beïnvloeden mij op hun eigen manier, James Brown, Otis Redding, Al Green, Marvin Gaye, Bill Withers. Bill is een fantastische songwriter, ik apprecieer de manier waarop hij schrijft. Otis Redding kon subtiel beginnen en dan exploderen met enorme energie. Al Green gaat op het podium helemaal op in zijn muziek. Als ik optreedt dan krijg ik al die invloeden mee en zijn er momenten dat ik me bijna voel als James Brown of Marvin Gaye. Soul muziek is origineel begonnen als popmuziek en is niet oud, het is mooi en ik wil het weer terugbrengen en fris en aantrekkelijk maken.

WiM: In ‘ Jazzism’ zei je in een interview dat je de soul terug wilt brengen naar het jonge publiek, hoe doe je dat?

Dat gaat best goed. Mijn publiek is over het algemeen gemiddeld wat ouder. Maar naar mate ik bekender wordt komt er meer en meer jong publiek op mijn concerten af. De manier waarop ik jonger publiek probeer te trekken is door het maken van wat remixen zodat er een kruisbestuiving ontstaat. Langzaam trek ik jongeren naar mijn optredens en raken ze gewend aan de smaak van mijn stem en dat werkt en heb je ook kunnen zien vanavond in Grenswerk, waar veel jong publiek aanwezig was.

WiM: Het jaar 2014 was een groot succes voor je, met gig’s in onder andere Ronnie Scott’s Jazz Club en je eerste volledige album Dreaming Forever. Was het zoals je het voorgesteld had?

Niet echt. Je kunt je natuurlijk van alles voorstellen, maar er zijn altijd van die momenten dat je denkt is het wel echt wat er gebeurt? Zo speelden we gisteren in Rotterdam in Bird en ik wist niet wat we konden verwachten. Enkele weken geleden waren er 100 kaarten verkocht en dat aantal groeide gestaag tot een paar honderd. Dan sta je daar, gaat de zaal open en de mensen renden naar binnen. Dat zijn de kleine momenten waarbij je beseft dat al het werk dat ik in mijn muziek stop uitkomt. En hoeveel je ook droomt en voorstelt hoe de toekomst eruit zal zien, hoe bekend zal ik worden, daar gaat het niet om. Ik wil mijn muziek met zoveel mogelijk mensen delen, dat is waar het om gaat. Maar het is prachtig om te ervaren dat het allemaal uitkomt.

WiM: Er zijn veel conflicten in de wereld om ons heen. Beïnvloedt dat je muziek?

De huidige situatie in de wereld beïnvloedt mijn muziek niet. Mijn eerste album ging vooral over mijn eigen leven, over mijn eigen zaken en problemen en de manier waarop ik daarmee heb te dealen, maar al mijn teksten hebben een zoet einde. Mijn muziek is altijd positief. Er is altijd een nieuwe dag met nieuwe kansen. Met mijn derde uit te komen album is het tijd om meer te vertellen wat er om mij heen gebeurt en wat dat met mij doet. We komen op een kruispunt waar er veel gebeurt in de wereld en ik wil mijn gevoelens daarover in mijn muziek brengen, daar zal mijn volgende album meer naartoe gaan, wat meer Marvin Gaye erin: ‘What’s going on’!

WiM: Wat typeert muziek als soul en wat is de essentie van soul?

Dat is een goede maar moeilijke vraag. Wat soul voor mij typeert is de manier van expressie. Dat is het niet alleen, soul muziek heeft een stijl, het geluid van de bas, het ritme van de drums, de gitaar riffs, de harmonieën. Maar voor mij gaat het erom hoe je dit samenbrengt. Als je aan het opnemen bent of je staat op het podium gaat het om het gevoel wat je erin brengt, dat maakt het tot soul muziek. De tekst van een song kun je in elk genre zingen, bij soul gaat het om de wijze waarop je het tot expressie brengt, het moet van binnenuit komen. Dat is soul.

WiM: Hoe zie je het verschil tussen de soul van vroeger en de moderne soul?

Er zijn zeker verschillen, bijvoorbeeld de techniek van het opnemen is erg veranderd. Toen wij Forever Dreaming gingen opnemen wilde ik de Motownsound erin krijgen. Ik deed veel research om erachter te komen hoe bijvoorbeeld de drum-set werd opgenomen, hoe werden de gitaarpartijen opgenomen. Het heeft zo’n typische ‘low fi’ geluid. We gebruikten oude microfoons en het werd opgenomen op tape om de typische Motown sound te benaderen. Moderne soul klinkt fris en nieuw, met een typische twist erin. Je kunt mijn muziek beschouwen als soul van de oude school, maar wel met een beetje moderne twist. Ik ben wel meer van de oude school. Er is zoveel materiaal om te ontdekken en ik ontdek nog steeds nummers van vroeger die mij inspireren. Maar ik ben van de nieuwe generatie, er is ook moderne soul en dat waardeer ik.

WiM: Je had het al over een nieuw album. Hoe ziet je muzikale toekomst eruit?

Oh ja? Ik weet het niet, vertel het mij…! Ik voel me erg positief over de toekomst. Het gaat zeker ergens naartoe en het komt er niet zomaar, het is een kwestie van hard werken en delen van mijn muziek met veel mensen, zo geschreven dat het begrepen wordt en dat ze zich ermee verbonden voelen. Voor mij, zoals ik nu hier zit, gaat het om het hebben van een goede dag en ik hoop dat het morgen weer een fantastische dag wordt. Ik leef in het hier en nu en nu is het goed! Het publiek was enthousiast en ze zeggen wel, je bent zo goed als je laatste show goed was.

WiM: Maar er komt dus een derde album?

Jazeker, er komt een derde album. Ik ben al bezig met schrijven en ik schrijf eigenlijk elke dag, dankzij de iPhone. Elke dag schrijf ik wel een paar regels, het is er allemaal en wat ik moet doen is het samen brengen met muziek, gitaar, piano. In februari ga ik een week naar Parijs voor een sessie om het uit te werken. Na de zomer moet het dan zover zijn om te beginnen met opnames en als alles lukt zou het in november van dit jaar klaar kunnen zijn om uit te brengen.

WiM: Afgezien van morgen in Amsterdam, waar kunnen we je weer zien in Nederland?

Het is nog niet honderd procent bevestigd, maar begin oktober kom ik waarschijnlijk terug naar Amsterdam, in een grote zaal. Als het allemaal lukt kan ik dan nummers ten gehore brengen van het nieuwe album. Maar ik kom zeker terug.

WiM: Op North Sea Jazz misschien?

Dat is een prachtig festival waar ik nog niet geweest ben, dat zou mooi zijn. We zijn in gesprek met de organisatie, wie weet.. Als je kijkt naar de bezoekersaantallen in de zalen waar ik deze week speel zie je dat de potentie erin zit. De North Sea Jazzclub in Amsterdam is bijvoorbeeld uitverkocht en dat geeft genoeg vertrouwen om terug te komen in Nederland.

WiM: bedankt voor het plezierige interview, we blijven je volgen!

Interview door: Wouter Schenk en Ron Loontjens.

Opname Omroep Venlo: optreden Zomerparkfeest Venlo, augustus 2014.