Motorpsycho was weer in Nederland (hoezee!). Na optredens in Paradiso en 013 in Tilburg deed de Noorse band Hedon in Zwolle aan. En wij waren bij dat laatste concert. De band tikt stipt op tijd af (19.30 uur) maar dan staan wij – en velen met ons – nog in een lange rij buiten.

Als we onze jassen afleveren bij de garderobe (daar zit het knelpunt, de rijen daar blokkeren de ingang en zorgen ervoor dat mensen niet door kunnen lopen naar de zaal) horen we In Every Dream Home (van het laatste album The Tower) al over de speakers in de foyer blazen.

Gelukkig speelt de band lekker lang, wat ook de reden is dat de band al zo vroeg begint. Tijdens Love-cover August (Still Life With Eggplant, 2013) wandelen we de zaal binnen. We zien weinig jong bloed, het gros van het publiek is 30-plus. Velen zullen de band al jaren volgen, Motorpsycho bestaat dan ook al sinds 1989. En in die bijna dertig jaar maakte de band ongeveer evenzoveel albums. Uit de enorme en veelzijdige discografie kiest de band ervoor van meer dan tien verschillende albums in ieder geval één nummer te spelen.

Bandoprichters Bent Sæther (bas en zang) en Hans Magnus ‘Snah’ Ryan (gitaar en zang) worden sinds begin van dit jaar vergezeld door drummer Tomas Järmyr  en voor de tour hebben ze een vierde man die de muzikanten bijstaat op toetsen, gitaar en bugel. Al snel worden we meegezogen door zij sprookjesachtige piano-intro in Critical Mass (Black Hole, Black Canvas, 2006). Dat nummer barst al snel open in een snel en stuwend ritmische massa, waarna de band meteen weer gas terug neemt op Upstairs – Downstairs (Let Them Eat Cake, 2000). Daarna swingt de band de pan uit met Up ‘Gainst The Wall (High Time) van Barracuda uit 2001.

En zo verweeft de band oude(re) en nieuwe(re) nummers en ingetogen en uitbundig op zo’n natuurlijke manier zoals alleen Motorpsycho dat kan. Zoals het prachtige ingetogen Manmower (Blissard, 1996) volgt uit het relatief nieuwe Cloudwalker (Behind The Sun, 2014), het is magistraal.

De belichting die daarbij van uitbundig naar minimalistisch en weer terug gaat, is heel goed gedaan. Het grote scherm met visuals van onder meer een tocht in een ondergrondse wereld versterken daarbij nog extra de vaak lange trips in nummers als The Cuckoo (2017) en No Evil (2006).

Motorpsycho in Hedon © Vera Buursink

Sæther (die tijdens het optreden moeiteloos switcht van bas naar gitaar en andersom) en ‘Snah’ zijn ondertussen heerlijk ontspannen en vertellen blij te zijn dat ze voor ons mogen spelen. Hun backline heeft de band een stuk naar voren geschoven, om zo het podium optisch te verkleinen en een intieme sfeer te creëren. Praatjes tussendoor worden verder tot een minimum beperkt en dat is helemaal niet erg. Motorpsycho communiceert door hun muziek.

Zo ontstaat er zowaar een mooi meezingmoment tijdens de refreintjes van A.S.F.E. (2017), waarvan de intro doet denken aan Paranoid van Black Sabbath. Een aanstekelijk en dansbaar nummer, voor Motorpsycho-begrippen ronduit poppy.

Dansen doen sommige mensen overigens het hele tweeënhalf uur durende concert. Volledig in beslag genomen door de muziek gooien ze hun hoofden en ledematen of gewoon hun hele lijf los, zich niets aantrekkend van de overgrote meerderheid die net zo hard geniet, maar dan wat minder wild bewegend. Mensen bewaren hun praatjes met elkaar voor tussen de nummers door, er wordt echt geluisterd.

Het lukt de mannen van Motorpsycho om langzamerhand de hele zaal mee te nemen in de knap uitgezochte dwarsdoorsnede van hun oeuvre. Een hoogtepunt is lastig aan te wijzen, al is het emotionele en gloedvolle Plan #1 (Demon Box, 1993) dat voor de toegift wordt gespeeld, een kanshebber. De uitbarstingen met de uithalen van Sæther en ‘Snah’ zijn fenomenaal. Of afsluiter Taifun (Trust Us, 1998), waarin de band nog één keer alle registers opengooit.

In elk nummer van Motorpsycho, of het nu één van een alternatieve rockplaat uit de jaren ’90 is of van de latere meer psychedelische of van hardrock en jazz-fusion doorregen werken, geldt: het broeit, het doet je zintuigen op scherp staan en het is echt. Dat werd gisteravond gevoeld door band en publiek.