De optredens in Nederland (Rotterdam en Amsterdam) liggen ondertussen alweer achter ons. Het optreden in Brussel (Beursschouwburg) komt er aankomende donderdag aan. En wat liet MONEY in Nederland alvast een prachtige indruk achter.

De optredens stonden natuurlijk in het teken van het nieuwe album Suicide Songs, een parel van een album dat maar mooier en mooier wordt en als een ware sleeper gelukkig door steeds meer mensen ontdekt wordt. Het optreden in Bitterzoet, Amsterdam begon lekker rommelig. Ineens was daar de band die door de zaal vanuit de achterkant langs het podium liep. Alleen zanger Jamie Lee stapte het podium op, hing zijn akoestische gitaar om en begon gelijk hartverscheurend te zingen. Wat een stem heeft hij toch en wat wentelt de man zich toch vreselijk gemakkelijk van open communicatie met het publiek naar ingetogen en hartverscheurend zingen.

Naast de harde kern van de band, met naast Lee (zang, gitaar), Charlie Cocksedge (gitaar, toetsen), Billy Byron (drums) en tegenwoordig Nick Delap (bas) waren er bij het optreden ook nog een violiste en een cellist om het band geluid compleet te maken. De band kreeg daarmee een al net zo’n rijk geluid live als op hun laatste album. MONEY speelde de meeste songs van het nieuwe album en wederom werd duidelijk hoe mooi die toch zijn. Met I Am The Lord, I’m Not Here, You Look Like A Sad Painting On Both Sides Of The Sky, het overweldigende Night Came en vooral ook het geweldige I’ll Be The Night en All My Life als hoogtepunten. Al is de lange uitvoering van A Cocaine Christmas And An Alcoholic’s New Year ook niet te versmaden natuurlijk.

Opvallend is dat het livegeluid zo ontzettend veel verbeterd is in vergelijking met de beginjaren. Daar verdronk Lee’s stem nog wel eens in de echo (zoals bij het optreden in de vermaarde Londense club Heaven in 2014). Tegenwoordig weet Lee zijn prachtstem vol en frontaal in de mix wat de kwaliteit en indringendheid van de songs alleen maar groter maakt. De band speelt daar geweldig op in met prima spel. Heerlijk opbouwend dan weer fraai verstild. Lee is en blijft het middelpunt van de band die alle aandacht volledig naar zich toe trekt. Hij besloot al snel niet op het podium maar vlak voor het podium in de zaal te gaan staan om de interactie met het publiek optimaal aan te kunnen gaan. Het hielp absoluut mee aan een nog intenser ervaring.

De band speelde helaas nog geen uur en dat was natuurlijk veel te kort. We wilden veel meer horen! Na een erg mooi Letter To Yesterday (van hun debuut The Shadow Of Heaven) was het toch echt over. Geen toegift ook. Hopelijk is de band snel terug voor een reprise. Wij kunnen niet wachten!