×

Concert

06 november 2018

London verovert Eindhoven tijdens So What’s Next?

Geschreven door: Wouter Schenk

• fotografie door Wouter Schenk

Sinds een aantal jaren staat Eindhoven op de kaart als het gaat om Jazz & Beyond met het festival So What’s Next? En het vraagteken hoort bij de festivalnaam! Muziekgebouw Eindhoven is de belangrijkste spot en daar staan vijf podia vol geprogrammeerd op zaterdag 3 november, hetgeen dwingt tot het maken van keuzes. En dat is niet alles. Ook op vrijdag 2 november en zondag 4 november, tijdens So What’s Next Downtown, zijn er acts op verschillende plekken in het bruisende centrum van de Lichtstad. Written is er bij op zaterdag en zondag.

Een mooie gestileerde binnenkomer op zaterdag, aan het einde van de middag, is Benjamin Herman met zijn Project S, dat hij ter gelegenheid van zijn 50ste verjaardag heeft opgezet. Het is een ode aan de legendarische Citroën SM met Maserati motor. De Kleine zaal zit vol en Herman weet met zijn uitgebalanceerde stukken, voor dit project met strijkers erbij, het publiek te charmeren met salon jazz. Wel een beetje zoet, maar een leuke binnenkomer om erin te komen.

Avishai CohenIn de Grote Zaal staat later Avishai Cohen met zijn project 1970. De vermaarde Israëlische jazzbassist heeft met dit album een uitstapje gemaakt naar de popmuziek. Hij doet dat met de overgave die we van hem kennen. Gevoelige songs met mooie teksten worden begeleid met een band die staat als een huis. Cohen weet als geen ander telkens weer grote talenten aan hem te binden, zoals toetsenman Shai Bachar, drummer Noam David, gitarist Marc Kakon en zangeres Karen Malka. Cohen brengt enkele songs van 1970, maar daarnaast ook andere nummers, zoals Teivat, Chaim ShlemimRemembering en de nieuwe titel When I am Falling. Vooral de stukken die de basis vinden in zijn Joodse roots zijn wondermooi. De jazzliefhebbers die Cohen vooral kennen van zijn trio in verschillende samenstellingen moeten er even aan wennen, maar live weet Cohen met dit werk zijn album te overtreffen met een grote dosis creativiteit en virtuositeit en maakt hij daardoor diepe indruk.

We vervoegen ons weer naar de kleine zaal waar het San Francisco Jazz Collective ons trakteert op onvervalste jazz standards met moderne arrangementen. De kleine bigband speelt strak en zeer begaafd, met grote namen als altsaxofonist Miguel Zénon, tenorsaxofonist David Sánchez en trompettist Sean Jones. Ze beginnen met prachtige bewerkingen van enkele composities van Jobim en vervolgen met jazz standards. De timing en harmonie is perfect, pure jazz zoals jazz puur kan zijn. Heerlijk om naar te luisteren.

So What’s Next? is een ware invasie uit Groot-Brittannië dit jaar. Vooral de London scene krijgt uitstekende aandacht met verschillende acts uit deze vergaarbak van zeer getalenteerde jonge jazzmusici. Zo krijgen we nog een stukje mee van Dinosaur, de band van de jonge en zeer begaafde trompettiste Laura Jurd, die dit jaar hun goed ontvangen tweede album Wonder Trail uitbracht. Samen met Elliot Galvin op toetsen, Conor Chaplin op bass en Corrie Dick op drums brengen ze geweldige nummers zoals Renewal (part 1), Forgive, Forget en And Still We Wonder.

GoGo PenguinMaar niet alleen London, ook Manchester doet mee met het zeer populaire GoGo Penguin. Ze verdienen de Grote Zaal en dat pakt uitstekend uit. De muziek die je zo gemakkelijk in spirituele trance sfeer brengt heeft dynamiek en akoestiek nodig die je niet zo gauw creëert op kleinere podia, zoals in de Muziekgieterij in Maastricht eerder dit jaar. Een grote zaal brengt het risico van veel geroezemoes mee, wat deze geweldige muziek ook niet kan hebben, zoals hun optreden in de Darling op North Sea Jazz in juli. In Eindhoven vallen de puzzelstukjes op hun plek: de zaal is stil en geconcentreerd, sound engineer Joe Reiser, die altijd met het trio meereist, zet een perfecte sound neer, met mooie effecten die bij nummers zoals Prayer, Raven en Bardo van horen. Absolute topper!

We klimmen naar boven in het Muziekgebouw waar een podium is ingericht in de foyer. Klein, eigenlijk té klein voor de talenten uit London die hier aan het eind van de avond achter elkaar staan geprogrammeerd: tubaspeler Theon Cross en rasdrummer Moses Boyd. Cross speelt met saxofoniste Chelsea Carmichael en drummer Benjamin Appiah onder de naam Fyah, dat vuur betekent. Bijzondere bezetting, tuba, sax en drums. Geen harmonische instrumenten en we doen het met de zuivere tonen en energie van dit drietal. Niet alleen bijzonder om te horen, maar ook om te zien, Cross met zijn imposante tuba waarachter hij half schuil gaat. Maar verschuilen doet hij zich niet, met zijn enorme expressieve stijl van spelen. Een wonderlijke sound die heel origineel is te noemen. Lees hier ons interview met Cross.

Tussendoor nemen we nog even een kijkje in de Grote Zaal, waar Jungle By Night uit Amsterdam werk van het nieuwe album Livingstone presenteert. Ze zorgen voor een groot feest in de goed gevulde zaal met hun aanstekelijke en dansbare muziek.

Moses BoydHet slotstuk én grote klapper aan het einde van de zaterdagavond in Eindhoven is wel Moses Boyd. Wat een geweldige drummer is dit toch. Zijn snelheid, timing en techniek is van een heel groot niveau en dat geldt ook voor zijn bandleden in zijn formatie Exodus. Boyd draagt het concert, met veel stukken van het net verschenen album Displaced Diaspora op de set, op aan de veel te vroeg gestorven Roy Hargrove. Dat brengt het festival een zwarte rand, als dit trieste nieuws via social media doorsijpelt in Eindhoven. Klasse dat Boyd dit droeve nieuws meeneemt en een ode brengt aan één van zijn helden.

Op de tweede dag van So What’s Next? kunnen we verder genieten van een interessante programmering in de Eindhovense Rock tempel Dynamo. Hier geen acts parallel, maar de Main Hall en Basement netjes om en om. Dat geeft rust en mogelijkheid om alles compleet te zien, dat wat we zo vaak missen op de Nederlandse festivals met overvolle programma’s.

We beginnen met de zeer sympathieke en enthousiaste Blu Samu, alias voor de Belgische-Portugese rapper, singer-songwriter Salomé Dos Santos. Met een heerlijke mix van hiphop en soul weet ze het publiek gauw helemaal enthousiast te krijgen. Ze communiceert veel met de luisteraars en vertelt waar de songs over gaan, niet zonder humor en dat maakt het tot een aantrekkelijk optreden. In de Basement van Dynamo zien we even later de Amerikaanse kornettist Ben Lamar Gay met zijn band. De grensverleggende veel-kunner uit Chicago brengt met zijn band een mix van avant-garde en experimentele electronica met een caleidoscoop aan klankkleuren en soundscape. Een bijzondere beleving die voor beginnende jazzliefhebbers misschien even schrikken is.

Nubya GarciaBoven in de Main Hall is het later weer London calling met niemand minder dan tenorsaxofonist Nubya Garcia. We zagen haar al eerder op Zomerparkfeest in Venlo en nog 24 uur ervoor gaf ze nog acte de présence op Berlin Jazzfest. Deze dame is inmiddels zo goed en populair dat ze dwars door Europa van podium naar podium hopt. Alweer een bewijs dat de Londonse jazzscene booming is. Met haar geweldige toetsenman Joe Armin-Jones, die zo’n indruk maakt dat je bijna zou vergeten dat Garcia de frontwoman is. Ze brengen een dikke set fijne composities waarin de grote kwaliteit van de bandleden optimaal voor het voetlicht komt. Maar het is Nubya zelf die de show steelt. Deze dame vergeten we niet en we zien uit naar volgende optredens.

In de Basement zien we vervolgens saxofonist en vocalist Braxton Cook uit Harlem, New York. Samen met Andrew Renfroe op gitaar, Taber Gable op keyboard, Henoc Montes, bass en Curtis Nowosad op drums. De heren kennen elkaar al van hun junior schooltijd en hebben hun muzikale droom waar gemaakt. Cook maakt vanaf 2017 furore, onder andere door zijn solo album Somewhere in Between. Dit jaar heeft Cook met zij band het album No Doubt uitgebracht. De nummers zijn maatschappelijk geëngageerd, zo gebruikt hij zijn composities om een politiek statement te maken, zoals de gelijke rechten voor elk ras. Met een mix van jazz, R&B en soul een heerlijke en aansprakelijke sound. Braxton Cook is iemand om in de gaten te houden!

Poppy AjudhaNog iemand met zo’n maatschappelijk bewogen boodschap en de laatste in de lange rij talenten uit London is zangeres Poppy Ajudha. Ajudha is pas 22 en groeide op in een muzikaal gezin met multiculturele roots, waardoor ze beïnvloed is met reggae, funk en soul. Ze brengt lekker verfrissende songs met een helder en karakteristiek scherp stemgeluid met veel soul, begeleid door haar band die een heerlijke sound produceert.

Door nog een blik te werpen in het theatercafé van het Muziekgebouw sluiten we So What’s Next af met een optreden van Guy Salamon Group. Dit ensemble onder leiding van de Israëlische pianist Salamon is internationaal samengesteld maar heeft Amsterdam als thuisbasis. Heerlijke jazz in een fris jasje. Alle composities, zoals het mooie nummer met de illustere titel Unfollow The Leader zijn van Salamon en hij heeft zich bij het componeren laten beïnvloeden door Charles Mingus en folkmuziek. Een lekkere afsluiter van So What’s Next! Deze keer met uitroepteken.