‘Ten years ago our adventure began by playing our first show to virtually no one, and to celebrate we’ve decided to play a show to everyone, virtually’. Zo kondigde Parquet Courts hun feestelijke livestream On Time op gevatte wijze aan, een concert ter ere van het tienjarig concertjubileum van de band.

In een vrij kale setting, maar op een passende locatie, cultuurcentrum Pioneer Works in Brooklyn, knalt Parquet Courts er twaalf songs uit die laten horen dat de band binnen hun onmiskenbare Eastcoast geluid heerlijk kunnen variëren: van repetitief, hard en strak tot poppy en ingetogen. Tussen de tracks schotelt het kwartet archiefbeelden en nieuwe interviews/bespiegelingen met de individuele bandleden voor. Het geeft het strakke concert een luchtig en soms lekker wazig, dromerig tintje. Waar je normaal applaus en gejoel hoort na een nummer, start de regie nu telkens een filmpje. Dat is in het begin even wennen, totdat je je weer realiseert dat het vanavond om een ander soort concert gaat, een ander soort uiting.

Ducking And Dodging uit 2014 trapt de boel puntig af. De band komt vanavond nog wel vaker uit die strakke hoek: het indrukwekkende Stoned And Starving roept welkome herinneringen op aan The Feelies en Sunbathing Animal laat zich ook nu weer het best omschrijven als een hogesnelheidsragger.

Op lager tempo is Paraphrased een van de dikkere tracks en blijft Human Performance, van het gelijknamige album een weldadige, warmere song met een fijn New Yorks stempel. Freebird II brengt het laatste album Wide Awaaaaake! voor het voetlicht: bas en orgel warmen deze song lekker op en trekken het muzikale palet van vanavond weer even breder. Krachtig, confronterend, dwars, catchy, intelligent en sympathiek; het is en blijft allemaal van toepassing op Parquet Courts, dat blijkt vanavond eens te meer.

Parquet Courts is niet de enige band die de song Slide Machine van Thirteenth Floor Elevators hoog in het vaandel heeft staan. De versie van vanavond is zonder meer ijzersterk en past prima in de setlist. Het slot van de livestream is voor het kalme, dwarse, bewust niet harmonieus gezongen (en dus toch ook weer typisch New Yorkse) Dear Ramona. Een eigenwijs einde, dat hierna met vuurwerk nog wat compenserende glamour krijgt.

Zoals zanger/gitarist/vormgever Andrew Savage in een van de filmpjes zegt is het voor Parquet Courts tien jaar lang non-stop dóórgaan geweest, om in 2020 ineens alles tot stilstand te zien komen. Het is goed dat de band er met deze puike gig nog een mooie en positieve draai aan kan geven. En hopelijk mogen we volgend jaar dan de opvolger van het fijne Wide Awaaaaake! verwelkomen.