Paradox in Tilburg is zondag 12 april even hèt middelpunt van de jazz als de saxofoon grootheid Joshua Redman met zijn trio zijn opwachting maakt voor een dubbelconcert. Als om half vier de deuren open gaan voor de eerste gig heeft zich al een kleine schare verzamelt bij de ingang van de Brabantse jazztempel en de zaal vult zich snel vol met een breed publiek. Dat is wat Redman aantrekt. Een mooie afspiegeling van muziek minnend Nederland. Nederland? Nee niet alleen Nederland. Jong en oud, binnen- en buitenland, waaronder de twintiger Tomasz uit Koszalin (Polen) tot en met de 78-jarige Günter ‘Fongi’ Holthoff, de nestor van de Jazz Club in Krefeld (Duitsland), die zich in het gemêleerde publiek bevinden.

‘This is Tilburg, isn’t?’, zo verwelkomt Redman het publiek en hij illustreert daarmee dat er geen tijd was om even te acclimatiseren. De avond ervoor stond het trio nog op het Gateshead International Jazzfestival in de buurt van Newcastle. Een strak schema kon niet verhinderen dat het drietal wat verlaat aankwam, waardoor tussen de soundcheck en het concert nog even snel ingecheckt moest worden in het plaatselijke hotel.

In het Brabants Dagblad vertelt Redman dat hij zich zelf nooit herhaalt, dus de bezoekers die beide concerten bezoeken hoeven niet bang te zijn dat ze verveeld worden met twee keer het zelfde. Het trio bestaat naast Redman uit Reuben Rogers (bas) en Gregory Hutchinson (drums). Degelijke, geroutineerde artiesten die ook op Redman’s meest recente album Trios Live te horen zijn. Het openingsnummer is Pimples And Dimples, een kleurrijk stuk waarbij Redman je continu op het verkeerde been zet als het gaat om wat je verwacht bij zijn solo’s, volop verrassing dus. Met kreetjes van enthousiasme zit de stemming er bij het trio én het publiek gelijk goed in. Ondanks dat ze niet zo gek zijn op zondagmiddag optredens, zoals hij in z’n aankondiging grapt.

Zarafah is een gevoelig nummer dat hij schreef voor zijn moeder. Redman tovert een klankspel uit zijn sopraansax in een intro die je meezuigt in een haast mythische sfeer. Oriëntaalse en Arabische invloeden doen je denken aan verre oorden. En dan komt de bas van Rogers er subtiel bij terwijl langzaam een spanning wordt opgebouwd. Uiteindelijk neemt Rogers het thema groovy over, waarna het stuk eindigt met bijna Klezmer-achtige motiefjes van Redman op zijn sax. Redman werd al op jonge leeftijd geconfronteerd met vele muziekstijlen op het Center for World Music in zijn geboorteplaats Berkley, waar zijn moeder Renee Shedroff Indische Dans studeerde. Bovendien was vader Walter Dewey Redman een gerenommeerd saxofonist die in het rijtje genoemd wordt van onder andere Ornette Coleman and Keith Jarrett. Een ideale muzikale omgeving waarin hij zich ontwikkelde. Indian Song van Wayne Shorter’s album Et Cetera wordt in een mooie vertolking neer gezet door het trio. Met diepe en donkere klanken bij de intro via abstracte solo’s met dissonanten en uiteindelijk meer structuur door het basmotief. En ook hier een vleugje van world muziek die het nummer speelsheid en warmte geven. Met Two Track Mind van Redman wordt het publiek getrakteerd op pure jazz met een explosieve drumsolo en walking bass. De verrassing zit aan het einde als een lange outro je telkens doet denken: nu is het afgelopen en dat toch niet het geval is.

Het trio overlegt regelmatig wat te spelen in een ontspannen en humoreske sfeer. Blijkbaar staat niets vast en Joshua Redman voegt de daad bij het woord met zijn uitspraak ‘ik herhaal me zelf nooit’. De set wordt vervolgd met het gevoelige I’m Glad there is You. Of slaat het op de ‘ex’ en moet het zijn I’m Glad there was You voegt Redman er aan toe. Hij is in staat een breed pallet aan klankleur ten gehore te brengen, bewijst ook weer dit nummer. Met een complexe solo op sopraan sax wordt vervolgd met Exotilicious, abstracte thema’s worden ingebed in een groovy saus van bas en drum. De emotie, op sommige momenten bijna alsof de sax gilt, is dominant aanwezig in het stuk. De set van bijna anderhalf uur kan uiteraard niet zonder toegift. De ballad For Us neemt je mee in een lenteachtige sfeer van bloemen en brommende bijen. Toepasselijk in dit jaargetij en een prachtige afsluiter van een mooi concert waarin Redman zijn veelzijdigheid en virtuositeit laat zien en horen aan een enthousiast publiek in een volgepakt Paradox.

Wie Redman gemist heeft bij deze concerten en het concert in LantarenVenster krijgt op 11 juli een herkansing bij North Sea Jazz, waar hij met The Bad Plus op zal treden.

Setlist.

1. Pimples And Dimples (J Redman)
2. Zarafah (J Redman)
3. Indian Song (Shorter)
4. Riddle Me This (Aaron Parks)
5. Two Track Mind (J Redman)
6. I’m Glad there is You (J Dorsey)
7. Exotilicious (J Redman)
8. Tetragon (J Henderson)
encore:
9. For Us (J Redman)