JazzOut Heerlen pakt uit met Avishai Cohen en Mathias Eick
Een van de hoogtepunten van Heerlen Jazzt, waarbij gedurende de gehele maand november concerten plaatsvinden in de Zuid-Limburgse stad, is het festival JazzOut dat in het Parkstad Limburg Theater plaatsvindt. Op zaterdag 17 november wordt er flink uitgepakt met een mooi programma, met de twee trompet grootheden Avishai Cohen en Mathias Eick, alsmede de Amerikaanse basheld Stanley Clark. De acts vinden op vijf podia plaats en zijn gelukkig zo geprogrammeerd dat er veel te zien is. En logistiek zit het theater met veel ruimte goed in elkaar, zodat je snel van het ene bij het andere podium bent. Geen wachtrijen in Heerlen, dat is fijn.
Als we om half 8 het theater betreden speelt in de foyer de band Winnerz, die bestaat uit de winnaars van de EUJazz Young Talent Award van de afgelopen jaren. Deze prijs wordt jaarlijks uitgeloofd door Stichting Limburg Geïmproviseerde Muziek (SLIM) in samenwerking met Stichting Heerlen Jazz. Jonge talenten uit de Euregio die veelbelovend zijn zoals Simon Oslender op toetsen en hammond orgel, Dave Vreuls op trompet, Jérome Cardynaals op drums en Robert van der Padt op piano. Precies een jaar geleden nemen zij live met publiek het album, met de gelijknamige naam Winnerz op in het cultuurhuis in Heerlen, tijdens de Young Jazz Night, met eigen werk en enkele standards. In Heerlen brengen ze vanavond hiernaast een prachtig uitgewerkte ode aan de twee weken geleden overleden Roy Hargrove met een bewerking van diens Strasbourg St. Denis.Houd ze in de gaten deze mannen!
In de grote Limburgzaal staat even later de formatie Ghost-Note rond Snarky Puppy’s Nate Werth (percussie) en Robert ‘Sput’ Searight (drums). Dat Snarky Puppy een broeinest van talent is wisten we al. Deze band is daar het zoveelste bewijs van. Ghose-Note bestaat al even, sinds 2015, maar zijn nu begonnen aan hun eerste Europese tournee, dus we hebben een primeur in Heerlen. En het is niet alleen Snarky Puppy die leverancier is van talenten aan deze band. Zo komen Sylvester Onyejiaka (fluit, sax) en Dywane “MonoNeon” Thomas (bas) uit de stal van Prince. In 2015 brachten ze hun eerste album Fortified uit, gevolgd dit jaar met Swagism. De ritme sectie met drums en percussie vormt de basis voor een dosis beats, als fundament voor stevige funk met invloeden van James Brown en Afro-Cubaanse grooves. De eerste nummers overtuigen nog niet echt met wat cliché achtige elementen, maar later komen ze echt los en weten ze het publiek te overtuigen.
We vervoegen ons in de Rabozaal, waar niemand minder dan de Israelische trompettist Avishai Cohen met zijn kwartet acte de présence geeft. Met Ziv Ravitz op drums, Yonathan Avishai op piano en Barak Mori op bas in een klasse samenstelling van wereldtoppers uit de zeer florerende Israelische jazz scene. Het uitstekend ontvangen album Into The Silence uit 2016 en het eveneens succesvolle album Cross My Palm With Silver, van een jaar later, geven voeding aan de setlist vanavond, met geweldige nummers, zoals Will I Die Miss Will I Die met de ingetogen power en expressie van Cohen en de geweldige grooves, samen met Ravitz. We horen de invloeden van de rijke volksmuziek uit de regio van het Midden-Oosten, die het werk van Cohen zo kenmerkend maakt. Het leven met al zijn uitdagingen vormt vaak de bron van inspiratie voor de composities van Cohen. Life And Death van het album Into The Silence droeg hij op aan zijn vader met een gevoelige sound, die refereert aan de cyclus van leven en dood. Shoot me in the leg begint met een piano intro, met dissonanten, die een onheilspellende sfeer creëren. Als het kwartet invalt wordt het uitgebouwd met een explosie van ritme en abstracte impro’s op het thema. Ravitz schrijft op zijn drums als een dichter en maakt het stuk compleet. Nog enkele prachtige nummers volgen, zoals Theme For Jimmy Green en Departure, waarbij Avishai, Mori en Ravitz een door Cohen voorgedragen gedicht, van de Israëlische dichter Zelda Schneurson Mishkovsky, op virtuoze wijze muzikaal larderen. Met het speelse en gevoelige Dream With a Child wordt het geweldige concert afgesloten.
De liefhebbers van de trompet kunnen hun geluk niet op als direct na Cohen alweer zo’n grote held optreedt en dat is de Noor Mathias Eick. Wel vreemd dat iemand van zo’n klasse in de foyer staat, waardoor geroezemoes en een verre van optimaal decor niet ideaal zijn voor de intieme en gevoelige muziek van Eick. Maar de professionaliteit van de mannen zorgt ervoor dat zij zich zelf er niet door laten verstoren. Met onder anderen Torstein Lofthus op drums en de virtuoze Håkon Aase op viool zet Eick een prachtige sound neer, die we met een iets andere samenstelling ook kunnen horen op het album Ravensburg, dat eerder dit jaar met lovende kritieken verscheen. Naast de Israëlische scene is de Noorse jazzscone er ook één waar je U tegen zegt. Ravensburg slaat overigens op de Duitse plaats waar de grootmoeder van Eick vandaan komt en dat inspireerde hem voor het gelijknamige titelstuk van het album. Nummers als Children en Girlfriend worden opgebouwd met veel gevoel voor melodie en ritme. De invloeden van Noorse volksmuziek maken het tot een heerlijke samensmelting van intieme sferen in een modern fundament. De muziek en de performance van Eick en zijn mannen stralen één en al positiviteit en warmte uit. Iets wat zonder al te veel diepgang al bijdraagt aan een betere wereld. Eerlijke muziek, zonder onnodige opsmuk, die een lust is om naar te luisteren.
Je zou bijna vergeten dat je op een jazzfestival bent als we even daarna kennis maken met de pure jazz, ja die bestaat nog, van Amina Figarova. De pianiste, die in 1964 werd geboren in Azerbeidzjan en zowel een klassieke als jazzopleiding genoot in respectievelijk Bakoe, Rotterdam en Berklee College of Music in Boston, verscheen in het theater cafe met haar voltallige sextet. De band bestaat, naast Figarova, uit Bart Platteau (fluit), Claus Reichstaller (trompet), Rick Margitza (tenorsax), Stefan Lievestro (bass) en Rudy Royston (drums). Ze brengt werk van haar pas uitgebracht album Road To The Sun, dat tegelijk een mijlpaal is ter ere van haar 20-jarige carrière. Een carrière die dus deels basis vond in Rotterdam. Later leerde ze Bart Bart Platteau kennen, die naast muzikaal partner ook haar levenspartner werd. Vanuit hun huidige woonplaats New York reizen ze nu de hele wereld over voor concerten, waaronder in Nederland waar ze komende week nog op diverse plekken te zien en te horen zijn. Heerlijke onvervalste jazz met mooie syncopische en harmonische composities, waarbij Figarova de volle ruimte geeft aan haar zeer begaafde bandleden met prachtig en uitgebalanceerd solowerk. Jammer dat er maar relatief weinig publiek getuige van was.
In de grote zaal pikken we daarna nog wat mee van de mooie vette fusion van Stanley Clark. De razend populaire bassist zorgt voor een propvolle zaal. Clarke weet altijd jonge musici met veel talent aan zich te binden. Met een gemiddelde leeftijd van zo’n 24 jaar wordt hij begeleid door o.a. Mike Mitchell op drums, Cameron Graves op keyboards en Beka Gochiashvili op piano en keyboards. Vooral de laatste valt op, nog geen 23 jaar geleden geboren in Georgië, maar wat een virtuoze pianist! Maar ook percussionist Salar Nedar, geboren in Hamburg, maar van Afghaanse komaf, maakt indruk. Zijn stijl en vooral het scatten, dat hij bij z’n percussie uitvoert, doen sterk denken aan zijn collega en meester percussionist Trilok Gurtu. Het werk van Clarke is niet helemaal vrij van muzikale cliché’s, maar ligt verder heerlijk in het gehoor en hij bereikt daar een groot publiek mee.
We sluiten JazzOut af met de in Nederland populaire jongens van Jungle By Night. Zij zorgen voor een lekker muzikaal feest in de Limburgzaal dat tot na middernacht doorgaat.
Voor diegenen die nog verder willen genieten van wat Heerlen Jazzt te brengen heeft, op zondag 25 november wordt het programma afgesloten met de Jazzkirmes. Een alternatief concept in een intieme setting met kleine podia en spannende en verrassende optredens van o.a. Yuri Honing, Braskiri, Bert Lochs, Marzio Scholten en Ernst Glerum.