×

Concert

15 juni 2022

IJzersterke John Grant in intieme setting

Geschreven door: Dick Hovenga

Label: Bella Union

Setlist

  1. Just So You Know
  2. Boy from Michigan
  3. The Rusty Bull
  4. Black Belt
  5. Rhetorical Figure
  6. Grey Tickles, Black Pressure
  7. Mraz
  8. The Cruise Rom
  9. Touch and Go
  10. Glacier
  11. Pale Green Ghosts
  12. Sensitive New Age Guy
  13. Queen of Denmark
  14. Tempest
  15. Caramel
  16. Drug
  17. TC & The Honeybear
  18. Sigourney Weaver
  19. GMF

Na drie keer verplaatst te zijn was John Grant dan eindelijk in Paradiso te zien. Met een gestripte band en zijn album, het meesterlijke Boy From Michigan, als uitgangspunt. Het werd wederom een wonderlijk mooie avond.

Opvallend hoe Grant bij zijn terugkeer op de podia na de pandemie juist een meer introverte sound gezocht heeft. Maar met z’n drieën op het podium, naast Grant (met Nina Hagen t-shirt!!) trouwe toetsenkracht Chris Pemberton en nieuwe kracht Cormac Curran, een ideale allesspeler, van sax tot aan gitaar en keyboards. Juist in zo’n setting komt die prachtstem van Grant natuurlijk optimaal binnen. Die stem die elke song een absolute meerwaarde geeft.

De ingetogen opener Just So You Know verrast, al klinkt Grants stem gelijk weer overweldigend (‘Life’s a battlefield each day’). Met Boy of Michigan en The Rusty Bull wordt duidelijk dat deze driemansband het volle geluid van zijn laatste album prima kan benaderen, het zelfs nieuwe diepte geeft. Knap hoe ze dat flikken. Mooi ook hoe gerijpt die nieuwe songs al klinken live. En hoe mooi ze toch zijn.

Wat volgt is een rake greep uit het rijke oeuvre dat Grant over de afgelopen jaren heeft opgebouwd (solodebuut Queen of Denmark dateert al uit 2010). Van het lekker pittige Black Belt naar het ingetogen, door electronics gedreven, Marz en van het dansbare Sensitive New Age Guy naar een zeer gedreven, en explosieve Pale Green Ghosts. Een heerlijke mix aan songs die met de titeltrack van zijn solodebuut een fantastische finale krijgt.

Hoogtepunten genoeg al kan daar zeker een majestueuze versie van het aan Chelsea Manning opgedragen Touch and Go, het lekker dwarse Rhetorical Figure, een bloedmooie The Cruise Room (naar een old skool artdeco bar uit zijn opgroeistad Denver) en een prachtversie van Glazier, een song die sowieso nooit kapot te krijgen is natuurlijk.

Knap hoe Grant met deze kleine band een meer ingetogen sound maar net zo overweldigend gevoel kan geven. Pemberton en Curran zijn de perfecte muzikanten om deze set aan songs mee te spelen en Grant is qua stem in bloedvorm en weet met zijn ijzersterke veelal persoonlijke teksten elke emotie moeiteloos te raken.

Grant komt terug om met het vol door elektronica gedreven Tempest, een ingetogen (Grant achter de vleugel) glorieus Caramel (sowieso één van zijn mooiste songs), de van The Czarz bekende klassieker Drug en de van Queen of Denmark getrokken prachttracks TC & The Honeybear en Sigourney Weaver weergaloos mooi af te sluiten. Om daarna met GMF (Greatest Motherfucker) het concert een heerlijke afsluiting te geven.

Opnieuw overtuigt Grant weer optimaal. Een muzikant die in zijn volledig eigen muzikaal idioom werkt en gezegend is met één van de allermooiste stemmen binnen de hedendaagse muziek. Deze jaren hem niet zien duurden veel te lang, graag heel snel terugkeren dus.

Foto’s: Erik Verzijl

Setlist

  1. Just So You Know
  2. Boy from Michigan
  3. The Rusty Bull
  4. Black Belt
  5. Rhetorical Figure
  6. Grey Tickles, Black Pressure
  7. Mraz
  8. The Cruise Rom
  9. Touch and Go
  10. Glacier
  11. Pale Green Ghosts
  12. Sensitive New Age Guy
  13. Queen of Denmark
  14. Tempest
  15. Caramel
  16. Drug
  17. TC & The Honeybear
  18. Sigourney Weaver
  19. GMF