De dinsdagavond van Brussels Jazz in Flagey is volledig ingevuld door W.E.R.F Records uit Brugge. Een prachtig platenlabel dat de afgelopen jaren handenvol muzikanten hielp avontuurlijke albums uit te brengen. Denk in dit geval aan Beraadgeslagen, MDC III, Ragini Trio, Dijf Sanders, (Mix) Mâäk, Nordmann en zeker ook aan het net uitgebrachte debuutalbum Aula van het Gentse The Milk Factory.

Dat is dan ook gelijk die band die vanavond het door ons zo bejubelde debuutalbum mag komen presenteren. En wat een genot werd dat. The Milk Factory is een zeer bijzondere groep muzikanten, ooit samengebracht door toetsenman Thijs Troch en gitarist Edmund Lauret, en over de jaren tot een begaafde band uitgegroeid. Een band die in kalmte hun composities de vrije loop laat en daarmee grote indruk maakt.

Hoe mooi om te merken dat waar Aula op plaat een meer jazzy feel heeft juist de folk-achtige sfeer (die op momenten zelfs aan het uit Denton, Texas afkomstige Midlake doet denken) op het podium overheerst. Het maakt de band nog bijzonderder. Ongelooflijk ook hoe de songs van het nieuwe album en vooral de melodielijnen van dwarsfluit en sax, al goed in je blijken te zitten en daardoor extra beklijven.

Subtiel, warm en emotievol zijn de kernwoorden bij The Milk Factory en wat komen die er vanavond prachtig uit. In samenspel en beheersing is Aula op plaat al indrukwekkend te noemen en knap hoe ze dat live moeiteloos doorzetten. Het liefste nog zou ik de set songs in z’n geheel, het liefst zonder ruimte voor applaus, horen voltrekken. Juist om je optimaal in die fraaie sfeer van de songs weg te laten trekken.

Wat is het geluid ook vanavond in de Studio 1 weer geweldig. Elk instrument klinkt prominent en het bandgeluid mooi rond waardoor elk element binnen de songs optimaal uit de verf komt. The Milk Factory geeft vanavond een optreden om in te lijsten.

Na een korte break is het podium voor Ragini Trio, het trio van saxofonist Nathan Daems, drummer Lander Gyselinck en bassist Marco Bradoscia, dat vorig jaar met de toevoeging van de Frans-Servische toetsenman Bojan Z en de Indische zangeres Sawani Mudgal tot quintet internationaal uitgegroeide. De basis van hun optreden vanavond is vooral hun laatste plaat Peace The New Jazz.

Het blijft een genot de band composities uit de rijke Indische cultuur op te horen pakken en deze een eigenzinnige draai te geven. Hun drive is en blijft overweldigend met een immer heerlijk los drummende Gyselinck en de soepel plukkende Bradoscia als basis. De inkleuring van Daems en Bojan Z is nadrukkelijk en al net zo heerlijk los en uitdagend. Mudgal’s stem is de verbindende factor in de Indische composities en haar fraaie stemgeluid kleurt de sound prachtig en warm in.

Mooi hoe de band ook steeds weer moeiteloos van sfeervol en ingetogen naar onverbiddelijk swingend verschuift. Ragini Trio is natuurlijk een band die je in een zaal wil zien waar de stoelen niet aanwezig zijn maar met dat immer gloedvolle geluid uit Studio 1 maakt dat vanavond niet uit. Met een geweldige versie van de Bollywood klapper Ab Jo Mile Hain (van R.D. Burman) sluit het concert glansrijk af.

Foto’s: Olivier Lestoquoit