Gehypnotiseerd door Jaga Jazzist

Na het uitbrengen van hun recentste en succesvolle album Live With Britten Sinfonia (2013) en de daaropvolgende optredens met orkest ter promotie ervan, was het gisterenavond weer eens tijd voor de basisbezetting van Jaga Jazzist. Uitgekleed was deze avond echter allesbehalve, met acht mannen en één vrouw op het podium, gewapend met minstens driemaal zo veel instrumenten. Je kunt je afvragen welk instrument er niet vertegenwoordigd was.

Jaga Jazzist is een oude bekende van Tivoli. De band heeft dan ook een behoorlijke staat van dienst en mag na bijna twintig jaar zes albums op haar naam schrijven. De Noorse muzikanten staan bekend om hun strakke (samen)spel, experimentatiedrift en vrijwel foutloze optredens.

Na een rondje door de Utrechtse binnenstad kwamen de bandleden het podium op. Daar stond het publiek in de redelijk gevulde zaal ze met smart op te wachten. De multi-instrumentalisten openden met het nummer Toccata. Wat een binnenkomer: een van de hoogtepunten van hun vorige cd en ook live was dit een parel. De opperste concentratie was duidelijk merkbaar en al gauw trad de hypnotiserende werking van dit nummer in werking bij het publiek.

Begaafd drummer Martin Horntveth slaat zich in no-time in het zweet en oordoppen waren geen overbodige luxe, maar Tivoli is in de regel dan ook niet vies van de nodige decibels. Over de kwaliteit van het geluid viel overigens niets te klagen. De weloverwogen set werd rustig en gecalculeerd opgebouwd, wat trouwens niets zegt over de passie en het speelplezier van de muzikanten, integendeel. Je zou kunnen opwerpen dat de climax van de avond iets te lang op zich liet wachten, maar het maakte dat hoogtepunt uiteindelijk juist heel heftig en lekker.

Tijdens de suite Day/Another Day (van het album The Stix) konden we genieten van de fijne, uitgesponnen trompetsolo van virtuoos Mathias Eick, die uitmondde in een crescendo om vervolgens terug te keren naar de basismelodie. Het inzetten van One-Armed Bandit met o.a. het heerlijke geluid van de trombone van Erik Johannessen was de cue voor het publiek om het haar los te gooien. Vanaf dit moment was niemand zich langer bewust van zijn of haar omgeving en bevonden we ons in Jagaland. Tijdens Touch of Evil was het onmogelijk om stil te blijven staan, niet dat iemand dit overwogen heeft deze avond. Wat een heerlijke combinatie van jazz, dance en elektronische hoogstandjes.

De toegift was een heerlijk toetje na het zeer smakelijke hoofdgerecht. Tivoli zag en hoorde een geroutineerde, gedreven, immer frisse band. Jaga Jazzist was berekenend en zelfverzekerd, virtuoos, gedreven en ongelofelijk veelzijdig. Samenspel en virtuositeit, Music! Dance! Drama! All I know is Tonight.